Onverdiend onbekend, de vier Amerikanen van Abysmal Dawn. Death metal, deze keer uit The Golden State (Californië dus), uit Los Angeles om precies te zijn. En het was liefde op het eerste gehoor.Obsolescence is met zijn dubbelgespierde sound een van de betere ontdekkingen van dit muziekjaar.
Almaar nieuwe iPhone-modellen, de wasmachine die al na tien jaar de geest geeft, de toner van de inktjetprinter die “op” is hoewel er nog inkt in de cassette steekt, de vervanging van een onderdeel die net zo duur wordt als het apparaat zelf … Het zijn strategieën die allemaal onder de noemer planned obsolescence of geplande veroudering vallen. Fabrikanten beperken bewust de levensduur van hun producten, wat een hemeltergende verspilling en belasting voor het milieu met zich meebrengt. Bij het death metal-kwartet Abysmal Dawn zit daar ook nog een existentieel kantje aan: “Our world of human obsolescence / Forever holds us in chains until we all turn to dust.” U weze gewaarschuwd.
De band is tot volle wasdom gekomen op een plaat vol conventionele death metal met hier en daar een lekker technisch brokje, waarop ook trash- en black metal-invloeden in het oor springen. Om dit soort platen te snappen, hoeft u zeker niet de stelling van Euler te begrijpen. Hoor de excellente symbiose tussen stem en instrumenten, luister naar de lekkere melodieën die de heren uit hun poten toveren, en juich.
Jarenlang luisterplezier gegarandeerd met deze djoef op uw muile, laat dat duidelijk wezen. Een song als “Devouring The Essence Of God” zet de luisteraar menigmaal op het verkeerde been, maar zo gaat het bij deze Californische geweldenaars telkenmale: net wanneer een idee opgebruikt lijkt te zijn, schakelt Abysmal Dawn vaardig over naar een andere vondst, wat resulteert in talrijke spannende wendingen. Het niveau mag dan al duizelingwekkend hoog zijn op de twee benauwende stretchoefeningen “Human Obsolescence” en “Perfecting Slavery”, het feest barst helemaal los wanneer het derde nummer, het oppermachtige “Inanimate”, komt aankloppen, een song die ruimschoots de tijd neemt om te overdonderen. Na drie nummers is het al zonneklaar dat ook de solo’s sprankelen: die zijn respectievelijk meeslepend, tintelend en kolkend. Een wereld van verschil met het eerder zoutloze gesoleer op de nieuwe van Obituary.
“Loathed in Life / Praised in Death” dendert voorbij als een tientonner, maar dan met een opmerkelijk gevoel voor souplesse, en dat typeert de gehele stijl van Abysmal Dawn: gezwind, maar ook bijzonder robuust. Als bonus covert de band “Night’s Blood” van de beruchte — (zelf)moord, satanisme en meer — Zweedse blackmetalband Dissection en doet het dat nummer met een potiger geluid en een betoverend eindstuk nog meer tot zijn recht komen.
Dat frontman Charles Elliott al de vocalen mocht verzorgen voor de Death To All Tour 2012 ter nagedachtenis van wijlen Death-zanger Chuck Schuldiner kan tellen qua referentie, ook de retestrakke drums en succulente gitaarwaaghalzerijen mogen in het zonnetje worden gezet en gastmuzikanten Christian Münzner (Obscura, Necrophagist, Spawn of Possession) en Bobby Koelble (Death) lopen nergens in de weg. Integendeel, ze verlenen de songs extra glans. Niet dat er op de plaat sprake is van een inzinking, maar een half viagraatje op het einde was geen overbodige luxe geweest.
Dreiging en radeloosheid zijn nooit veraf. Hier geen beelden van dartelende lammetjes in de wei, maar een sound die desolate grootsteden na een kernoorlog, zombievirus of een aanval van T-1000’s oproept. Een plaat om af te kicken van de zielloze cijfermannetjes en –vrouwtjes die zich anno 2014 in de Wetstraat hebben geïnstalleerd, zo u wilt. Abysmal Dawn heeft zich meer dan behoorlijk van zijn ontregelende taak gekweten. De eindconclusie is simpel: het vierspan Elliott-Fuller-Garcia-Nelson geeft op zijn sloffen les in ‘deathmetallen’. Een ingenieuze en intense plaat van een band waarmee het zonder twijfel kwaad kersen eten is.
