Joseph Gordon-Levitt is the man of the hour. Met zijn nauwe pretoogjes, joviale glimlach en aimabele persoonlijkheid levert hij als acteur de ene film na de andere af de laatste jaren. Begonnen als tienerster in de tv-serie 3rd Rock From the Sun mag hij op 31-jarige leeftijd al pochen met moderne klassiekers als (500) Days of Summer, Inception en Looper op zijn curriculum vitae. Alsof dat nog niet genoeg is, zet hij zich binnenkort als debuterend regisseur ook achter de camera. Zijn populariteit stijgt zienderogen. Hollywoods ideale schoonzoon en een man waarvan menig jonge deerne zwakke knieën krijgt, is nu voor de derde maal dit jaar te bewonderen in Premium Rush. Gordon-Levitt maakt als fietskoerier de New Yorkse straten onveilig in dit weinig vernieuwende actieniemendalletje, dat toch licht weet te beklijven door de geweldige energie waarmee het van het scherm spat.
Gordon-Levitt spant de kuiten als Wilee, een waaghals die de kost verdient door per fiets pakjes te bezorgen in New York en zich daarvoor als een acrobaat doorheen het moordende verkeer van de grootstad te bewegen. Veel brengt het niet op, maar Wilee haalt zijn voldoening uit de kick, de adrenaline dat het met zich meebrengt. Op een dag krijgt hij de opdracht om voor Nima – de roommate van Wilee’s vriendin – een enveloppe af te leveren in Chinatown. Met de inhoud van die enveloppe kan Nima een plaatsje verzekeren voor haar zoon op een boot van China richting VS. Maar een lokale woekeraar heeft ook interesse in de enveloppe, die hem veel geld kan opleveren. Hij stuurt de corrupte flik Bobby Monday erachteraan, in ruil voor het kwijtschelden van diens gokschulden. Gevolg is een waar kat-en-muisspel tussen Monday en Wilee doorheen de straten van Manhattan.
Een kat-en-muisspel dat ontploft van de adrenaline en de vitaliteit. Regisseur en scenarist van dienst is David Koepp, een man die wel een handje weg heeft van het schrijven van entertainende actiefilms. Jurassic Park en Mission: Impossible zijn maar enkele voorbeelden. Ook in Premium Rush weet Koepp je op het puntje van je stoel te zetten, dankzij zijn ensceneringen van de razendsnelle fietstochten tussen de auto’s, taxi’s en bussen van New York. De halsbrekende toeren die Gordon-Levitt uithaalt met zijn tweewieler doen Tom Boonen verbleken als een derderangs circusartiest. Premium Rush is constant voorzien van een gejaagdheid die goed de tijdsdruk en stress reflecteert die gepaard gaan met de job van een fietskoerier in een metropool als New York. Een mogelijk ongeluk of zelfs de dood loert achter elke straathoek en aan elk verkeerslicht. Je moet constant scherp gefocust zijn op je omgeving en op elk detail. Leuke gimmick is wanneer Wilee te maken krijgt met een penibele verkeerssituatie en je in slow motion zijn mogelijke opties te zien krijgt. Wat volgt is niet enkel de optie om heelhuids het verkeer door te komen, maar ook een sardonische blik op hoe Wilee mogelijk aan zijn einde zou komen. Koepp houdt zijn camera steeds dicht op de huid van zijn fietskoeriers, waardoor het adrenalinepeil enkel nog meer naar ijle hoogtes klimt.
Premium Rush is volledig gefundeerd op zijn zintuiglijke thrills, want van het verhaaltje moet de film het niet echt hebben. De premisse dient meer als kapstok dan als stevige basis. Onnozelheid troef met corrupte flikken, kwaadaardige chinezen en nog wat mensensmokkel. De nevenpersonages zijn ook niet om over naar huis te schrijven. Naast al het actiegeweld schemert er nog een soort van driehoeksrelatie doorheen de plot tussen Wilee, zijn vriendin en een rivaliserende collega. Wat lijkt op een poging om de personages iets meer om handen te geven dan enkel op hun fiets zitten, mondt echter uit op een bespottelijk uitgewerkte verhaallijn, die nergens voor nodig is. Laat ze gewoon knallen op hun fiets, meer heeft deze film echt niet nodig. Hoeveel verhaaltjes je er ook rond zou verzinnen, de essentie blijft hetzelfde.
Niet enkel Joseph Gordon-Levitt maakt het mooie weer in dit hersenloos actieavontuur, maar ook Michael Shannon mag nog eens zijn meest geflipte zelf naar boven halen. Wie films als Take Shelter en Bug heeft gezien – of de HBO reeks Boardwalk Empire – weet dat Shannon verdomd angstaanjagend kan overkomen als zijn stoppen doorslaan. Wel, hier niet anders. Hoe wanhopiger zijn personage Monday wordt in de zoektocht naar de enveloppe en in de achtervolging van Gordon-Levitt, hoe meer zijn demonische ogen doorheen je ziel beginnen priemen en hoe onvoorspelbaarder hij wordt. Let vooral op de scène waarin hij enkele Chinezen in elkaar slaat. Shannon geeft het begrip ‘prettig gestoord’ een geheel nieuwe dimensie. Joseph Gordon-Levitt biedt dan weer het tegengewicht als de guitige jongeman die geen enkel risico uit de weg gaat. De kwaliteit ligt bij hem vooral in zijn jeugdige energie en ongebonden acteerstijl. Hoewel Premium Rush waarschijnlijk maar een tussendoortje was in de agenda van Gordon-Levitt, geeft hij er in geen enkele scène blijk van dat hij met minder enthousiasme op de set stond. De kerel blijft een plezier om bezig te zien.
In vergelijking met andere actiespektakels die tegenwoordig de zalen in komen is Premium Rush klein bier. Toch zijn er weinigen die hetzelfde energiepeil weten te bereiken. Heftig, wild, snel, onstuimig, allemaal termen die van toepassing zijn. Geen essentieel kijkvoer, maar wel negentig minuten well spent.
