Knives Out

Nadat hij zich behoorlijk vergaloppeerde met de regie van Star Wars – The Last Jedi , lijkt iedereen een beetje te zijn vergeten dat Rian Johnson een bijzonder veelbelovend cineast was die met een drietal films – Brick, The Brothers Bloom en Looper – liet zien te beschikken over een goed oog voor tegendraadse visuele constructies en over een goed ontwikkeld gevoel voor de regels van filmgenres. Knives Out is niet echt een terugkeer naar Johnsons allerbeste vorm, maar er valt aan dit eenzijdig door plotmechaniekjes en acteursnummertjes geobsedeerd moordmysterie meer plezier te beleven dan dat je aanvankelijk bereid bent om toe te geven.

Geïnspireerd door de verhalen van Agatha Christie, de somptueuze filmversies ervan met Albert Finney en Peter Ustinov uit de jaren negentienzeventig (Murder on the Orient Express, Death on the Nile) en klassieke ‘whodunits’ als Sleuth en Clue, werkte Johnson jarenlang aan een script waarin hij zijn voorliefde voor dit soort detectiveverhalen kwijt kon. Knives Out voelt dan ook van bij het begin als een Agatha Christie verhaal: de patriarch van een rijke familie (Christopher Plummer) wordt de ochtend na zijn vijfentachtigste verjaardag dood aangetroffen op zijn luxueuze landgoed en hoewel het overduidelijk om zelfmoord lijkt te gaan, verzamelt de politie toch alle familieleden en bedienden om een aantal zaken uit te klaren. Het eerste half uur van de film is een puur montagespelletje, waarin de gesprekken met alle personages door elkaar gehaspeld worden om de kijker een idee te geven van de basislijn van de plot. Het geeft ook de gelegenheid alle familieleden snel te introduceren en de centrale figuur in het onderzoek aan te brengen die de politie vergezeld : detective Benoit Blanc (een vette knipoog naar Hercule Poirot uiteraard) werd door een onbekende ingehuurd om te achterhalen wat er werkelijk gebeurd is. Blanc wordt gespeeld door Daniel Craig, die zich duidelijk kostelijk amuseert met voortdurend nadrukkelijk illustratieve beschrijvingen te geven van wat er aan de hand is en onophoudelijk dingen te mompelen zoals ‘something’s afoot’ (alweer een allusie, ditmaal op een parodiërende detective-musical) en ‘I suspect foul play’.

Ook de rest van de cast – Jamie Lee Curtis, Chris Evans, Michael Shannon – is goed op dreef, met vooral heerlijk cabotinerende vertolkingen van Toni Collette als lifestyle goeroe en Don Johnson als de schoonzoon die aanspraak denkt te maken op het familiefortuin. Het spreekt voor het script van Johnson dat de film er in slaagt om de karakters te schetsen met een aantal minimale ingrepen en vooral steunt op de voorkennis die de kijker heeft uit talloze gelijkaardige verhalen. De verhalende mechaniek zit ook goed in elkaar, met evenveel onopvallende grapjes (ergens op de achtergrond zegt iemand iets over Japanse horrorfilms terwijl een videocassette bekeken wordt) als overduidelijke hommages en kleine stukjes schijnbaar overbodige expositie die pas veel later weer opduiken.

Het grote probleem met Knives Out is dat het hele opzet dermate aanvoelt als een roman of een toneelstuk, dat Johnson bij momenten lijkt te vergeten dat hij een film aan het draaien is. Er gaat zoveel aandacht en energie naar het netjes in elkaar laten haken van verhaallijnen en het serveren van onverwachte (of verwachte, want de film schept een duivels genoegen in het inspelen op de perceptie van de kijker) wendingen, dat er weinig ruimte overblijft om tijd te spenderen aan de visuele aankleding van deze spielerei. Johnson kwijt zich rudimentair en functioneel van zijn taak, maar het is duidelijk dat zijn hart bij zijn script ligt en de rest van het filmische proces hem dit keer bitter weinig kan schelen.

Dat maakt van Knives Out geen slechte prent. Er valt immers dermate te genieten van deze ingenieuze puzzel en de uitzinnige vertolkingen, dat we er de tekortkomingen graag bijnemen. Het is alleen jammer dat met nog iets meer finesse hier een echt groots werkstukje had ingezeten, waardoor dit toch een halvelings gemiste kans blijft.

7
Met:
Daniel Craig, Don Johnson, Toni Collette
Regie:
Rian Johnson
Duur:
130
2019
Usa

verwant

Bullet Train

Toen de eerste trailer verscheen voor Bullet Train (niet...

The Gray Man

(Marc Bussens is voorzitter van de Belgische Unie van...

Nightmare Alley

Nightmare Alley is in originele vorm een wat ongewone...

No Time to Die

Sinds de release van Spectre in 2015 kwam onze...

Avengers: Endgame

Avengers: Endgame is zomaar even de 22e worp in...

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

La Sirène

De oorlog tussen Irak en Iran staat geboekstaafd als...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in