Wilco :: The Whole Love

Beweren dat Yankee Hotel Foxtrot als een molensteen om de nek van Wilco-pief Jeff Tweedy hangt, is meerdere Lange Wappers te ver. Dat neemt echter niet weg dat de kwaliteit van iedere nieuwe Wilco-uiting sindsdien onherroepelijk wordt afgemeten aan dat nog moeilijk evenaar- of verbeterbare werkje uit 2002 (10,0 op het rapport bij meester Pitchfork). Dat ging vaak goed tot héél erg goed (A Ghost Is Born), maar met het saaïge, vergeetbare Wilco (The Album) — de titel alleen al ademt metaalmoeheid — leek Wilco het spoor toch wel bijzonder bijster. De vraag rijst dan ook of deze opvolger twee jaar later een heropstanding of een verdere uittocht richting Mediocrity Metropolis inluidt. Het antwoord is een bescheiden variant van de eerste optie.

Zo bijzonder het caleidoscopische Yankee Hotel Foxtrot was, zo flauw was dus de voorganger van dit The Whole Love: weg reliëf, experiment en bloedspannende songs; welkom lauwe country-rock. Hoe beter de in het voorbije decennium door paniekaanvallen, migraine en een kloeke pillenverslaving geteisterde Tweedy het stelde, hoe minder goed het Wilco op plaat verging, zo leek het wel. Op het podium bleef Wilco echter evenwel steeds in de Champions League spelen, met most valuable player en gitarist Nels Cline in de spits. Wat ons er aan doet denken: “@LiveNationBobo: waar blijft dat Belgisch @wilco optreden? #durftevragen.” Tweet. The Whole Love opent met zeven minuten “The Art Of Almost” en eindigt met twaalf minuten “One Sunday Morning (Song for Jane Smiley’s Boyfriend)”. Daartussen tien andere nummers waarop we Wilco beurtelings nijdig (kraut)rockend, vrolijk poppend en in (alt-)countryrock-modus aantreffen.

Opener “The Art Of Almost” zet op het verkeerde been: met zijn elektronisch gesis, tegenvoetse beat, dubgitaartje en pompende baslijn lijken we initieel vertrokken te zijn voor een ‘Wilco does Kid A’-oefening. Koud één nummer verder luwen de gekte en grilligheid echter al en wordt er uit meer traditionele vaatjes getapt. De op eerste gehoor schijnbaar wat banale stamper “I Might” blijkt naderhand toch een vernuftig liedje te herbergen. Dat geldt ook voor het aardige “It Dawned On Me”. “Sunloathe” — met het parfum van late, luie Beatles — en tussentijds hoogtepunt “Black Moon” dienen zich subtieler aan en weten evenzeer te overtuigen. Subtiliteit is daarna dan weer minder besteed aan de adrenaline-kick “Born Alone”, triomfantelijke powerpop op de wijze van Elliott Smith en The Replacements. Vervolgens raakt Wilco even de weg kwijt, en wij erbij: de double dip is een feit wanneer we zowel “Open Mind” als “Capitol City” na weging te licht bevinden. De late ploeg (vier songs sterk) staat echter zijn mannetje en sluit The Whole Love af on a high: de wave-rock van “Standing O” brengt ons eerst terug bij de les; “Rising Red Lung” draait daarna de tempo-kraan terug opnieuw dicht en toont Jeff Tweedy die — met een bot, licht verroest keukenmes — in zijn ziel kerft; ronduit goedgezind raken we daarna van het zonnige bijna-titelnummer “Whole Love”, dat zijn mellotron-tunes bij dezelfde grossier als Vampire Weekend betrekt (“I Think Ur A Contra”). Het licht op The Whole Love wordt tot slot — na 12 twaalf minuten — uitgedaan door de rijkelijk beïnstrumenteerde mantra “One Sunday Morning (Song for Jane Smiley’s Boyfriend)”, het spiegelbeeld van de grofkorrelige opener, maar bogend op evenveel hypnotisch effect.

De conclusies, James. Een Plaat Met Een Verhaal ontwaren we vooralsnog niet in deze The Whole Love; een trefzeker de Zeitgeist bij het nekvel pakkend magnum opus is het evenmin, maar een goeie plaat met enkele waardevolle toevoegingen aan de Wilco-canon is het zeker wel. Soms is dat genoeg.

http://www.myspace.com/wilco www.myspace.com/wilco
http://www.wilcoworld.net
http://www.myspace.com/wilco www.myspace.com/wilco
dBpm

verwant

Live /s Live: dEUS + Wilco + The National

Paddenstoelen! Als paddenstoelen schieten ze uit de grond, die...

Wilco

17 juni 2022Live is Live Festival Zeebrugge

Wilco :: Falling Apart (Right Now)

Album nummer twaalf van Wilco zit in de pijplijn...

Wilco

24 september 2019De Roma, Borgerhout

Wilco

12 juni 2019Ancienne Belgique, Brussel

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in