Richmond Fontaine :: The High Country

Met een romancier aan het roer is het niet meer dan normaal dat Richmond Fontaine regelmatig de grens tussen muziek en literatuur probeert weg te gommen. Nooit gebeurde dat echter zo doorgedreven als in The High Country, en waarschijnlijk wilde de band het iets té sterk doordrijven, want het album is een theoretische triomf die in werkelijkheid soms tekortschiet.

Je had altijd al die elementen uit breedbeeldcinema, die gecondenseerde verhalen die smeken om een kleine indie verfilming. Ook platen als Post To Wire en The Fitzgerald plantten zich zonder al te veel moeite op je netvlies. Met het literaire werk van Vlautin ging het soms dezelfde kant op: zo werd zijn tweede roman Northline vergezeld van een instrumentale cd die als soundtrack bij het lezen diende. Op studioalbum #9 drijven ze het nog verder: The High Country is een op tape gezette roman, inclusief dialogen, wisselende vertelperspectieven en filmische instrumentals die het boeltje samen proberen te houden als lijm.

Het geheel bestaat uit niet minder dan zeventien nummers, waarvan er heel wat eigenlijk niet meer zijn dan overgangsstukken van 1-2 minuten of gevuld worden door geacteerde verzuchtingen en gesprekken, de ene al wat geslaagder dan de andere. Het gaat alleszins nog geslaagd van start met de vrouwelijke monoloog van opener “Inventory” door Deborah Kelly (van het ter ziele gegane The Damnations), die eigenlijk niet minder dan een op muziek gezet kortverhaal met klagende pedal steel is. Het wordt meteen gevolgd door een sfeervolle instrumental, waardoor het tot het derde nummer duurt voor je Vlautin te horen krijgt.

Die geeft meteen wat meer informatie vrij over het tot verkeerd aflopen gedoemde liefdesverhaal tussen een mechanicien en een verkoopster van auto-onderdelen. Vlautins personages zijn doorgaans pechvogels die het zichzelf ook nog eens moeilijk maken door foute keuzes, zich omringen met de verkeerde personen en zich wentelen in zelfbeklag. In “The Chainsaw Sea” leidt het echter tot een potige brok gruizige Americana. Het goede is dus dat niet alle nummers volgestouwd worden met ideeën en tekst. Zo is het donderende “Angus King Tries To Leave The House”, met zijn steeds herhaalde slagzin zelfs een hoogtepunt op de plaat, een tornado in een wereld van gedempte, maar ijzige winden.

Er zijn ook een paar geslaagde miniatuurtjes, zoals “The Meeting On Loging Road” en “The Eagles Lodge” (het hadden zo hoofdstukken uit ’s mans boeken kunnen zijn), maar helaas werkt niet alles even goed. Het grootste probleem van The High Country is immers dat de luisteraar zich al te bewust blijft van die literaire constructie, het artificiële van dit intrigerende, maar slordig uitgewerkte concept. Een paar dialoogstukjes voelen bovenal klungelig aan (het zit niet goed als je je zo kan voorstellen hoe de acteurs hun tekstje aflezen in de studio) en er zijn wat instrumentals die te licht wegen tussen de soms gewichtige tracks. Of ze zorgen al eens voor een saai uitdovend einde.

Hoe terecht de claim dat een conceptplaat in zijn geheel beluisterd moet worden ook mag zijn; de beste platen blijven ook overeind als je ze ontmantelt en in hun afzonderlijke delen bekijkt. Dat is een test die The High Country niet met succes kan doorstaan. Op een paar uitzonderingen na, met het gedreven hoogtepunt “Lost In The Trees” op kop, zijn deze hoofdstukken het slachtoffer geworden van een al te krampachtige focus op het literaire aspect. Daardoor slaagt het geheel er nooit in om de luisteraar mee te nemen op een reis zoals Vlautins boeken en de vorige albums dat wel deden.

Het is mooi dat de band na bijna twee decennia nog steeds geen genoegen neemt met het hernemen van succesvolle formules, iets waar ze het zichzelf zo veel makkelijker mee kunnen maken. Het straffe niveau van hun discografie zorgt er bovendien voor dat we dit halfgeslaagde experiment gerust met de mantel der liefde willen bedekken. Nieuwkomers wenden zich echter best tot een van bovenvermelde albums.

Richmond Fontaine speelt op woensdag 28 september in de Trix (Antwerpen). Geef het toch een kans en koop een van Vlautins prachtige romans als de portemonnee het toelaat.

http://richmondfontaine.com/
http://www.willyvlautin.com/
http://richmondfontaine.com/

verwant

Richmond Fontaine :: You Can’t Go Back If There’s Nothing To Go Back To

Een zwanenzang in stijl. Vaak proberen groepen op hun...

The Delines :: Colfax

Drie jaar na The High Country van Richmond Fontaine,...

Richmond Fontaine :: 28 september 2011, Trix

Het leuke aan bands in welomlijnde genres is dat...

Richmond Fontaine :: 22 februari 2010, Arenbergschouwburg

Een druilerige maandagavond in februari, dan wil een mens...

Richmond Fontaine :: We Used To Think The Freeway Sounded Like A River

Decor, 2009 Amerika lijkt vaak te bestaan uit glitter en...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Brihang

28 maart 2024De Roma, Borgerhout

REWATCH: Battlestar Galactica (2004-2009)

Tijd om na vijfentwintig jaar ‘Golden Age Of Television’...

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in