Het gevoel kan al eens fout zitten. Zo leek alles erop te wijzen dat Bibio’s vorige album Ambivalence Avenue de voorbode was van een eerste meesterwerk. Dat album legde de kiem voor een eigen geluid en bovendien was Warp bereid om te investeren in het talent. Veelbelovend, maar helaas weet opvolger Mind Bokeh de hoge verwachtingen niet in te lossen.
Al sinds 2005 timmert de Brit Bibio — né Stephen Wilkinson — aan de weg. Kleurde hij zijn eerste platen nog in met vrijblijvende schetsen, dan tekenden zich op zijn vorige album subtiele folktronica-contouren af: op een speelse wijze koppelde Bibio arcadische folkelementen aan luchtige elektronica.
Het resultaat had iets mysterieus, iets ontwapenend, dat op de nieuwe Mind Bokeh jammer genoeg heeft plaatsgemaakt voor een meer geforceerde aanpak richting dwingende pop. “Bokeh” mag dan wel Japans zijn voor onscherp en wazig, zo klinkt Bibio anno 2011 steeds minder. Absoluut dieptepunt vormt het niet mis te verstane “Take Off Your Shirt”, een met zware gitaren overladen, inhoudsloos feestnummer dat het midden houdt tussen “Owner Of Your Lonely Heart” van Yes en een b-kantje van het Franse Phoenix.
Zulke nummers doorprikken het mysterie en verspelen heel wat krediet. Wat niet wegneemt dat er op Mind Bokeh ook een handvol tracks staan die er best mee door kunnen. Het zomerse “K Is For Kelson” bijvoorbeeld of het vrij directe “Anything New”, dat geurt naar lentefrisse liefdesmelancholie op de dansvloer. De allerbeste nummers zijn niet per toeval de twee instrumentale tracks; het titelnummer en de afsluiter “Saint Christopher”. Deze sluiten nog het meeste aan bij het onbestemde geluid van voorganger Ambivalence Avenue en leggen Bibio’s sterkte bloot: het doorweven van glooiende melodieën met herkenbare geluiden, gesampled uit het dagelijkse leven.
Om een coherent geheel te vormen, blijft Mind Bokeh echter te vaak aan de oppervlakte en is er te weinig samenhang tussen de nummers onderling. De vraag rijst of Bibio vandaag nog wel genoeg marge heeft om te overleven in een markt die overspoeld wordt door artiesten met een gelijkaardige aanpak, experimenterend met elektroakoestische klanken en songstructuren. Met toppers als Caribou, James Blake, Four Tet en aankomend talent als Jamie Woon wordt het immers steeds moeilijker om zich te onderscheiden. In dat opzicht kende Bibio’s vroegere werk een veel hogere graad van originaliteit en valt deze plaat te licht uit om er echt uit te springen.
Bibio heeft de grote stap die hij met zijn vorige album zette niet helemaal verteerd. Op Mind Bokeh zet de Britse beatbakker zijn queeste naar echte songs verder, wat jammer genoeg ten koste gaat van de magie en de uniciteit. Hierdoor wordt het uitkijken of Bibio zal blijven standhouden tussen de moordende concurrentie.
Op 6 mei stelt Bibio Mind Bokeh voor in de concertzaal van de Gentse Vooruit, tijdens een nieuwe editie van “Lefto Presents”.
