Spinefarm, 2011
Universal
Wanneer deze recensie verschijnt, ligt de nieuwe Children Of
Bodom een dikke week in de rekken. Op de officiële website van de
mannen schreeuwt een vette kop nu al: “Relentless Reckless Forever
certified gold!” Wereldwijd werden op de dag van release meer dan
honderdduizend exemplaren verkocht, in thuisland Finland doen ze
dat nog eens over. De Finnen zijn duidelijk trots op een van hun
belangrijkste exportproducten. Het is maar weinig groepen gegeven
in één dag een gouden plaat aan de muur te mogen hangen. Voor al
wie nog niet meteen op de nieuwe schijf is afgesprongen, of voor
wie niet weet wat er nu eigenlijk over te moeten denken: is deze
plaat alle heisa wel waard? Spijtig genoeg toch niet helemaal.
Zoals altijd vinden we een groot aanbod van wervelend
gitaarspel, melodieuze toetsenpartijen en ingenieuze composities
terug. De muzikanten kennen hun vak door en door. Gitarist en
oprichter Alexi Laiho speelt al gitaar vanaf zijn elfde, de rest
van zijn bandmaten kwamen hem op puberleeftijd vervoegen. Laiho
kreeg enkele jaren geleden zelfs de titel van beste gitarist op
zijn naam dankzij het befaamde tijdschrift Guitar World. Daarmee
stak hij nipt Kirk Hammett van Metallica de loef af.
Maar ook al hebben we te maken met getalenteerde muzikanten, de
originaliteit is er ondertussen wat af. Af en toe zijn er lichte
stijlwijzigingen doorgevoerd in de carrière van de band, maar nooit
drastisch. ‘Relentless Reckless Forever’ sluit dichts aan bij de
koers die op voorganger ‘Blooddrunk’ werd ingeslagen. We horen dus
een heel strak en snel gitaarspel, met de toetsen iets minder op de
voorgrond.
Niet enkel het vernieuwende geluid van de band is er grotendeels
af, de kwaliteit van de nummers zelf is nogal wisselvallig. Er
staan enkele van hun beste creaties op, maar evengoed een aantal
onderling inwisselbare songs. Slecht wordt het nooit, alleen wordt
de flow van het album erdoor onderuit gehaald. Boeien lukt
niet aan een stuk door. Als je bedenkt dat de plaat slechts een
korte drie kwartier duurt, is dat veelzeggend. Children Of Bodom is
zijn topniveau momenteel duidelijk voorbij. Wat niet wil zeggen dat
we niet meer te maken hebben met een band van wereldklasse.
Vergeleken met veel nieuwe releases, blijft dit een topper in het
genre. Tel daarbij de enorm trouwe fanschare, liefkozend de ‘Hate
Crew’ genoemd, en de hoge verkoopcijfers worden verklaard.
Maar laten we na een gezonde dosis kritiek overgaan op een
positieve noot. In zijn geheel is het zevende studiowerk misschien
geen instant klassieker, er staan toch weer enkele
pareltjes op. Opener ‘Not My Funeral’ is een eerder typische
Children Of Bodom-song. Goed voor het humeur met een grote
herkenningsfactor. Daarna krijg je ‘Shovel Knockout’ dat gezegend
is met een briljante opbouw en fraaie gitaarloopjes. Dit nummer
heeft die aangenaam kabbelende flow die in de rest van de plaat wat
gemist wordt. ‘Ugly’, op voorhand al te horen op de Facebookpagina
van de groep, heeft ook weer zo’n lekkere opbouw. Muzikaal een
sterk staaltje vakmanschap. En tot slot is eerste single en
hoogtepunt ‘Was It Worth It’ absoluut het vermelden waard. Dit
nummer is het meest rockende van de plaat. Live gaat dit het
onwaarschijnlijk goed doen en terecht. Er hoort ook meteen een
videoclip bij waarin Laiho’s eerste liefde, skateboarden, centraal
staat.
Wat heel sterk opvalt aan de nieuwe nummers, is de productie.
Voor de allereerste keer is er een buitenstaander aangetrokken om
deze taak te volbrengen en dat hoor je. De sound is zuiverder dan
voorheen, de afzonderlijke instrumenten meer afgelijnd. Geen
slechte zet. Daarnaast is een andere traditie wel intact gebleven.
Afsluiten doen ze alweer met een niet voor de hand liggende cover,
deze keer ‘Party All the Time’ van Eddie Murphy. Op zich nogal
overbodig, maar deze versie is gelukkig minder vreselijk dan wat ze
op de coverplaat ‘Skeletons in the Closet’ allemaal hebben
uitgespookt. We hadden liever een extra eigen song gehoord, maar
kom. Al bij al valt deze uitspatting makkelijk te vergeven.
Onze conclusie is dat ‘Relentless Reckless Forever’ zeker geen
topplaat is, maar wel een oerdegelijke veeg muziek. De mannen
beheersen hun stijl en instrumenten, de fans zullen tevreden zijn.
Nieuwe zieltjes gaan ze waarschijnlijk niet meer winnen, maar wie
maalt daarom als je bij de release al goud haalt? Bij Children Of
Bodom kunnen ze al lang leven van de band, daar hebben ze geen
extra publiek meer voor nodig. Op vijftien mei kan je letterlijk in
dat publiek gaan staan. Dan wordt in Antwerpen een podiumfeestje
gebouwd als afsluiter van de Europese tournee. Voor diegenen die de
nieuwe plaat meteen aangeschaft hebben: allen daarheen!
Children Of Bodom staat op 15 mei in Hof ter Lo.
