Low Vertical :: I Saw A Landscape Once

Debuteren en een indruk nalaten: dat is wat in het beste geval gebeurt bij jonge bands. Als die indruk er bovendien nog een is die in de buurt komt van verstomming, dan zit een en ander snor. Low Vertical heeft met I Saw A Landscape Once een eersteling uit die je onthutst achterlaat.

Dat de eerste van Low Vertical geen gemakkelijke worp is! Tot zover de conclusie na enkele weken met I Saw A Landscape Once rondgelopen te hebben. Oké, een mooie plaat, dat is snel duidelijk. Maar wat die plaat juist is, is veel minder duidelijk. Gemakshalve zou het etiket ‘postrock’ kunnen worden bovengehaald, maar dan dringt zich alweer de vraag op wat dat nu weer juist is, behalve een stigma dat potentiële luisteraars, onder het mom dat ze het later wel eens zullen checken, naar andere oorden jaagt.

En het is tenslotte ‘maar’ muziek, soms wil een mens daar gewoon naar luisteren en het ondergaan, zonder dat daar te veel kak aan wordt gehangen. Blijft het feit dat Low Vertical zopas een indrukwekkende debuutplaat op de wereld heeft losgelaten. Zo’n plaat waarop alles mogelijk is. Of het dat toch lijkt, want een alle kanten opstuiterende plaat als I Saw A Landscape Once maak je vast niet door zwalkend door de kamer van instrument naar instrument te hossen in de hoop dat er iets goeds uitkomt.

Nochtans is dat de eerste indruk die ontstaat bij het beluisteren van pakweg “Fatrabbit”, het eerste nummer dat tijdens de eerste beluistering de alarmbellen doet afgaan. Je hoort flarden Mogwai, een gitaarsolo waarvan niet duidelijk is of hij nu door een smerig punkjoch gespeeld wordt die met Guns N’ Roses aan het lachen is of dat het echt zo’n classic rockheld is die aan het pielen is. Tot plots alles anders wordt: de Yann Tiersen ten tijde van Amélie Poulain sluipt het nummer binnen en vervolgens geeft het team kozakken dat op de laatste Melvins zijn opwachting maakte, luidruchtig present. Waarna de hele mallemolen nog een rondje draait. En dat alles in minder dan drie minuten.

Vervolgens gaat het hard. “Wake Up, It’s Bedtime” grossiert in knallende blieps en tedere melancholie, maar laat horen dat Low Vertical niet vies is van een tempo- of volumewissel meer of minder. En waarom ook niet? Dat metamorfosegedrag maakt dat de muziek allesbehalve in een-twee-drie grijpbaar wordt én het draagt bovendien bij tot sfeervorming, waarop deze plaat zo drijft.

Neem de Rudy Trouvé, waarmee “She Came Outside” aftrapt, voor het nummer de wijk neemt naar Madensuyu-achtige universa, een vergelijking die eveneens opgaat voor “At The Point Of No Return”. En zo kan er naar invloeden en echo’s gespeurd worden tot we een ons wegen, maar dat is evenmin de bedoeling. Punt is dat I Saw A Landscape Once een avontuurlijke tocht is, met uitzinnige pieken en gitzwarte plekken, euforische klanken en sinistere geluidjes. En van het bad waarin de band ons onderdompelt, krijgen we voorlopig geen genoeg, al was het maar omdat de kleur van het badwater alsmaar lijkt te veranderen en zoiets nu eenmaal enorm fascinerend is.

http://www.myspace.com/lowvertical
http://www.myspace.com/lowvertical
Zeal

verwant

Low Vertical :: We Are Giants

Met We Are Giants heeft het eigenzinnige Leuvense label...

Nieuwe plaat Low Vertical verschijnt deze maand

Eind deze maand brengt de driekoppige indietronicaband Low Vertical...

ENOLA VI.BE: The Low Vertical

Maandelijks selecteert enola.be op vraag van Poppunt een aanstormend...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in