September, wanneer de laatste vruchten rijpen en het jaarlijkse verval voorzichtig ingezet wordt. Een maand die start met het plukken van fruit en eindigt met het plukken van paddenstoelen (wat wettelijk verboden is). Het is een prozaïsch seizoen dat uitnodigt tot lange boswandelingen en bijhorende mijmeringen (al dan niet onder invloed van voorvermelde paddenstoelen). Het enige wat nog ontbreekt is een passende soundtrack.
Gustav Ejstes moet krèk hetzelfde gedacht hebben terwijl hij Skit I Allt bij elkaar pende. Klonk 4 al als een rustieke wandeling langs Zweedse beekjes, dan schakelt het vijfde album nog enkele versnellingen lager. Vanaf de jazzgeoriënteerde en instrumentale opener "Vara Snabb"(ironisch genoeg betekent het "Wees snel") wordt duidelijk dat de opgewonden standjes van doorbraakalbum Ta Det Lungt ditmaal in geen wegen of velden te horen zullen zijn. "Min Enda Vän" ("Mijn enige vriend", opgedragen aan een zieke vriend) laat de drum en gitaar zelf grotendeels achterwege in ruil voor handengeklap, piano en fluit die het bucolische karakter van de plaat verder onderstrepen.
Ook "Brallor" ("broek", sommige zaken vertaal je duidelijk beter niet) klinkt opvallend ingetogen ondanks de drukke drums en gastzang van Anna Järvinen. "Soda" kiest weliswaar voor een progrockaanpak maar weigert verder van het uitgestippelde pad af te wijken en laat zich ondanks enkele roerig woelende drums nooit verleiden tot een uitbarsting. Even ziet het er naar uit dat met het frenetieke "Högdalstoppen" toch een andere wending genomen zal worden, maar dat blijkt slechts schijn. In de titeltrack worden de breed uitwaaierende gitaren en galopperende drums opnieuw aangelijnd. De rust is weliswaar nog niet volledig weergekeerd maar echt wild gaat het er evenmin aan toe.
Hoewel de songs duidelijk allemaal uit hetzelfde vaatje tappen en het gevaar voor inwisselbaarheid meer dan eens om de hoek schuilt, weet Ejstes/Dungen die dans te ontspringen door speels met verschillende invloeden om te gaan. Ligt over "Barnen Undrar" een deken van funk (zonder als dusdanig te klinken) dan opteert "Blandband" ("Mixtape") voor wereldjazz dankzij speelse drumritmes en een heel aanwezige maar nooit dwingende (dwars)fluit.
Ook "Nästa Sommer" en single "Marken Låg Stilla" weten hun eigenheid te bewaren zonder te breken met de eenheid van de plaat. Het eerste nummer kiest voor een veelvoud aan stijlen waarbij pastorale mijmeringen afwisselend spaarzaam ingetogen en steviger gestut onderbouwd worden. "Marken Låg Stilla" vormt dan weer het perfecte visitekaartje voor het album door duidelijk de psychedelische rockkaart te kiezen zonder uit te barsten in een explosie van geluiden en klanken.
Onder het motto "Fuck all" (de vertaling van Skit I Allt) doet de Zweedse psychedelische folkrockband rond Gustav Ejstes waar hij al vijf platen lang goed in is: uitstekende albums uitbrengen die nooit veel verder kijken dan wat de jaren zeventig op muzikaal vlak voortbrachten. Skit It Allt verrast niet noch stelt het teleur, hoogstens klinkt de plaat iets te ingetogen en inwisselbaar om echt geraakt te worden. Maar ook al haalt Skit I Allt nergens het niveau van de vorige albums, het blijft nog steeds een fraai stukje psychedelica dat zich uitstekend leent tot lange wandelingen in eenzame wouden.