In 1774 publiceerde Charles Messier voor de eerste maal zijn Nevels en objecten, een catalogus van vijfenveertig astronomische objecten ook gekend als Messierobjecten. De catalogus/lijst zou tot aan zijn dood verder aangevuld worden tot in totaal 110 objecten, die ook nu nog gebruikt wordt.
In 2008 inspireerde de lijst Distant Fires Burning tot een conceptalbum waarbij de verschillende trance- en ambientnummers correspondeerden met verschillende astronomische objecten uit de lijst. Voor opvolger Seven Sisters wordt een enkele sterrenhoop er uit gepikt, meerbepaald de Pleïaden of Zevengesternte ook gekend als M45. De keuze voor deze zeven sterren leidt tot een verderzetting van het geluid waarbij opnieuw het trance-gevoel overheersend is.
Geheel conform het thema worden de zeven tracks elk vernoemd naar een andere ster van het gesternte waarbij de aard of natuur van de ster evenwel niet gevolgd wordt, in die zin dat de vaak verborgen ster Merope in de gelijknamige track niet onder hoeft te doen voor haar zusters. Meer dan elf minuten lang verkent de song zijn eigen klankenpalet waarbij een zekere dreiging alsook een hommage aan science fictionseries en films uit de jaren zeventig nooit echt veraf lijkt.
Nu eens contemplerend over pianotoetsen gebogen ("Pleione Alcyone Atlas") dan weer pulserend aanwezig ("Electra") krijgt elk nummer een eigen identiteit aangemeten die zich desalniettemin binnen het dromerig geheel weet te plaatsen. Zelfs het onrustige "Maia" weet ondanks zijn nerveuze natuur aan te sluiten bij nummers als het ruimtelijk echoënde "Celaeno" of het uitgesponnen, aliënerende "Asterope".
Met Build On me verlaat Distant Fires Burning niet alleen de thematiek van de hemellichamen maar kiest het ook auditief voor een andere invalshoek. De acht nummers op het album vinden ditmaal hun ontstaan en basis bij een Fender Jazz Bass wat zich vertaalt in meer dwingende en persoonlijke songs. Bij het zich traag ontplooiende "Inevitable in the wake of words" wordt dit pas geleidelijk aan duidelijk wanneer de woelende ondertonen steeds prominenter in beeld komen en het nummer naar zich toe trekken.
Ook "Science Stops…" en "… Where The Faith Begins" ontkennen het verleden niet zonder daarbij het nieuwe geluid te verzwijgen. De trance van de eerste twee albums muteert gestaag in soundscapes door onderhuidse spanningen geplaagd. Is de dreiging bij "Science Stops…" nog veraf en abstract, dan is ze meer dan tastbaar en onaangenaam dichtbij in "… Where The Faith Begins". Met "Opression" is zelfs geen twijfel mogelijk, elk vermoeden van rust en vrede wordt genadeloos ontkend door het geluid van tintelende zenuwdraden.
Het kabbelende Zen-gehalte van "Variable" kan net zo min het vermoeden van onrust verhullen als "Listen To Me" zijn frenetieke natuur. In bijna schril contrast daarmee kiest "Onereus" voor een behoedzaam ontplooien dat finaal net zo goed ontspoort. Het door kille percussie geschraagde "Recidivism" vormt tot slot het sluitstuk dat zowel teruggrijpt naar het verleden als onverstoorbaar vooruitblikt.
Door de onderkoelde opbouw en uitgesponnen klanksporen dreigt Seven Sisters ondanks de onderling sterk verschillende nummers toch een langgerekte track te worden die gevaarlijk balanceert op de grens tussen meditatief bezwerend en nodeloos vervelend. Hoewel Distant Fires Burning die piste op dit album nog treffend weet te omzeilen, is het gevaar voor een herhalingsoefening maar al te reëel. Dat er op Build On Me dan ook voorzichtig andere paden bewandeld worden en men nieuwe geluiden verkent, mag veelbelovend heten.
