Was het geen verrassing toen Grizzly Bear vorig jaar met Veckatimest opeens zo groot werd? Wij hadden het alleszins niet zien aankomen en hadden gedacht dat de groep altijd wel ergens in die zone tussen goedbewaard geheim en middelgrote indieband zou blijven hangen. Niet dus, en iets dergelijks zou volgens ons kunnen gebeuren met deze Bear In Heaven. Met dit tweede album geeft deze band namelijk uitdrukkelijk haar visitekaartje af om eventueel met de opvolger door te breken bij een breder publiek.
Waarom dan nog niet doorbreken met deze Beast Rest Forth Mouth? Ten eerste om de praktische reden dat die albumtitel niet zo makkelijk te onthouden is en ook niet echt lekker bekt, twee dingen die niet bepaald handig zijn als men aan mond-tot-mondreclame wil doen. En natuurlijk ook omdat u met z’n allen misschien nog bijna of helemaal niet met deze New Yorkse band — uit Brooklyn, of wat had u gedacht? — bekend bent.
Bear In Heaven bestaat al sinds 2003, maar bracht zijn debuut pas drie jaar geleden uit. Red Bloom Of The Boom heet die plaat, en toegankelijk kon ze niet genoemd worden. Hermetisch en experimenteel dan weer wel, met verknipte indiepop die werd afgewisseld met grillige synth-drones in lang uitgerekte nummers.
Meer van dat is te horen op deze opvolger, die echter veel toegankelijker klinkt dan het debuut. Maar zeker niet toegankelijk als in ’Coldplay-toegankelijk’. Bear In Heaven klinkt ook op deze Beast Rest nog steeds bijzonder hermetisch en oncategoriseerbaar en zowat alle songs op deze plaat hebben tig keren nodig vooraleer ze zich nog maar beginnen te ontvouwen.
Want laagjes dat deze songs hebben! Meer dan u er bij -10° Celsius over elkaar aangetrokken krijgt. Nog steeds zijn de synths prominent aanwezig, maar voortdurend zorgen nerveuze elektronica en inventief ritmische percussie voor stoorzenders die de songs omvormen tot doolhoven waarin het makkelijk maar bijzonder aangenaam verdwalen is. Ook de hoge, ijle stem van zanger John Philpot wijst u geenszins de weg naar huis.
Referenties zijn niet zo makkelijk te benoemen. Hier en daar schemert Dear Science van TV On The Radio door, maar meer dan een vage schemering wordt het niet. Ook Yeasayer (in "You Do You") of zelfs Animal Collective (in "Ultimate Satisfaction") klinken hier en daar door op deze plaat, maar werkelijk, meer dan hier en daar doorklinken wordt het niet. Een kruising tussen krautrock — wij moesten warempel enkele keren aan Neu! denken — en moeilijke indiepop Stereolab! komt qua omschrijving misschien nog het dichtst in de buurt, maar deze beer heeft duidelijk een eigen territorium afgebakend dat niet zomaar te labelen valt.
Die andere beer, de Grizzly, werd vorig jaar mede groot dankzij enkele Pitchfork-duwtjes in de rug. Bear In Heaven heeft er voor deze tweede plaat ook zo eentje gekregen en in hippe Amerikaanse indiemiddens is deze band intussen kennelijk hot stuff. Er mag dus worden vermoed dat Bear In heaven met een volgende, nog wat toegankelijkere en meer catchy plaat aanspraak zal maken op een plaats ergens tussen TV On The Radio, Yeasayer en Animal Colllective in. Deze Beast Rest Forth Mouth bewijst alvast dat de band dat niveau in zich heeft.
