Zijn karakterkop staat in grimmige lijnen neergepend tegen een gitzwarte achtergrond en ook de albumtitel lijkt met een roestig mes in vermolmd hout gekerfd te zijn. Een terugkeer naar de gotische americana van I See A Darkness, de plaat die hem voorgoed op de kaart zette, mag op basis hiervan verhoopt worden. Maar de titel zegt het al: Beware.
Meer dan ooit tevoren heeft Bonnie ’Prince’ Billy (aka Will Oldham) immers de betere country omarmd, waarbij het voorvoegsel alt. in geen mijlen ver te bespeuren valt. Een echte stijlbreuk kan het niet genoemd worden, tenslotte waren er op Lie Down In The Light al voldoende aanwijzingen te vinden. Toch duurt het enige luisterbeurten vooraleer het album zich ontvouwt, zozeer is het in een traditie geworteld die vooral met foute danspassen, balorige cowboys en gebroken harten geassocieerd wordt.
Aan dat laatste is er alvast geen gebrek op Beware, een plaat die dermate in hartenpijn en zielenleed ondergedompeld is dat het haast ondraaglijk klinkt, ware het niet voor de fijne arrangementen die hen ondersteunen. Slechts een enkel nummer zweert bij een spaarzaamheid die de tristesse nog verder onderstreept. "There Is Something I Have To Say" bijvoorbeeld, dat het met niet veel meer dan een gitaar en wat achtergrondgezang moet doen, maar wel onverstoorbaar het verdriet openlegt met de finesse van een scalpel.
Er is haast geen groter contrast denkbaar dan met het haast ridicuul opzwepende "Beware Your Only Friend" dat zich als een onvervalst countrynummer aanbiedt. De pijn die in de song verborgen zit, vraagt een geoefend oor dat zich bewust is van de geplogenheden eigen aan het genre en weet hoezeer ook een lachende clown intens verdrietig kan zijn. "You Don’t Love Me", inclusief een blazer, klinkt zomogelijk nog meer misplaatst. Maar het is geen parodie die Oldham brengt, veeleer een oprechte liefdesverklaring aan een genre dat al zo lang uitgespuwd is door de betere muziekliefhebber.
Want net zoals Deadwood bewijst dat ook met het Wilde Westen meer aan te vangen valt dan schietgrage cowboys en onbeschaafde indianen, vallen op Beware onverhoede parels te rapen. Hoe anders moet het grandioos georchestreerde "Afraid Ain’t Me" geïnterpreteerd worden, waarin Oldham niet alleen de strijd aangaat met een troepje geschoolde achtergrondzangeressen maar ook een saxofoon en fluit (!) toelaat zonder maar een tel zijn cool of charme te verliezen.
Het blijft echter een dunne koord waarop gebalanceerd wordt. Zo schurkt "I Don’t Belong To Anyone" net iets te dicht tegen de clichés aan om niet als een karikatuur te klinken en had "You Are Lost" het ook zonder de stadionondertoon en latere Pink Floyd-invloeden gekund. Daar staat dan weer tegenover dat zowel "Death Final" als "My Life’s Work" uitstekende songs zonder meer zijn, die nogmaals onderstrepen hoe Oldham als zanger geëvolueerd is.
De krakerig en vals klinkende mompelaar van weleer heeft baan geruimd voor een geoefend zanger die niet bang is om voluit te gaan, zoals in "Afraid Ain’t Me" (opnieuw met fluit overigens), waarin hij haast achteloos bewijst hoezeer hij als zanger gegroeid is zonder aan emotionaliteit in te boeten. Het is die combinatie die er voor zorgt dat de onvervalste country-tearjerker "You Can’t Hurt Me Now" oprecht klinkt en nooit in het populistische en veilige vaarwater van een Garth Brooks terecht komt.
Country heeft in zowat elke incarnatie en elk album van Will Oldham een niet te onderschatten rol gespeeld, alleen wist hij die steevast te doorspekken met vreemde stoorzenders en onverwachte uitstapjes. Maar op Beware wil hij finaal niet langer verstoppertje spelen en omarmt hij het genre voluit. Puristen zullen het niet lusten en ook Oldham-fans zullen mogelijks in de haren krabben bij zoveel onvervalst sentimentalisme. Maar het zijn schijngevechten, stuiptrekkingen en primaire reacties. Wie bereid is de oogkleppen finaal te laten zakken en de plaat een kans te geven eens de initiële verbazing verdwenen is, kan immers niet anders dan besluiten dat Will Oldham nog steeds op eenzame hoogte musiceert.
Bonnie ’Prince’ Billy speelt op 22 april in de AB, samen met Suzanna.
