Finn. :: The Best Low-Priced Heartbreakers You Can Own

Pompeus. Theatraal. Zwaar op de maag. Die weinig flatterende connotaties hangen aan het begrip "conceptalbum" als Inge Vervotte aan Yves Leterme. Finn. (mét stip), nom de rock van de Duitser Patrick Zimmer, waagt zich er met het epoustouflant getitelde The Best Low-Priced Heartbreakers You Can Own toch aan. En slaagt erin de vooroordelen opzij te spelen.

Een conceptalbum uitbrengen in vol iTunestijdperk is an sich al vrij anachronistisch. Muziekliefhebbers (vooral jonge) halen slag om slinger muziek af van het wereldwijde web. De nadruk ligt hierbij niet meer, zoals in het vinyl- en cd-tijdperk, op het album als een onlosmakelijk geheel, maar op de song als elementair deeltje. Hier een song van artiest A, daar één van artiest B, steeds minder wordt het complete album beluisterd.

Conceptplaten op hun beurt worden ten onrechte gezien als resterende dinosauriërs uit een lang vervlogen tijdperk, waarin Tommy en Sgt. Pepper’s werden opgevolgd door tal van progrock-draken. Ook vandaag verschijnen immers met de regelmaat van de klok onvervalste conceptplaten, door uitstekende artiesten als eels, Queens Of The Stone Age, South San Gabriel of Midlake.

Nu doet ook Patrick Zimmer (32) een gooi naar een plek in dat lijstje. Onder zijn rockoniem Finn. heeft ie namelijk pas zijn derde album uit, The Best Low-Priced Heartbreakers You Can Own, opgenomen in de catacomben van een 14e-eeuwse kerk in St. Pauli.

Het album is ingedeeld volgens de aloude principes van de klassieke Griekse tragedie. De plaat valt uiteen in vijf hoofdstukken (met gezwollen titels als ’Brouhaha, la sédition’) plus een instrumentale epiloog. Rock & roll’ers met acute schouwburgvrees, vrees niet: het tekstboekje fungeert als tekstuele leidraad bij de ontplooiing van het verhaal.

The Best Low-Priced Heartbreakers You Can Own kan misschien nog het best omschreven worden als the rise and fall van de gekroonde melancholicus op de albumhoes (getekend door Zimmer zelve trouwens). Doorheen de typische stadia van de Griekse tragedie (proloog, intrede van het koor, dialoog tussen personages, ontknoping, ondergang van de tragische held, exodus van het koor, zedenles) volgen we de lijdende held in zijn struggle for life.

Al van bij het eerste bedrijf, "Torpidity – L’anesthésie", gooit Finn. zijn allesbehalve rooskleurige kaarten op tafel. Een diepe zucht leidt openingssong "Half-Moon Stunned" in, desolaat gitaargetokkel ondersteunt Zimmers diepdroeve stem (denk Ryan Adams ten tijde van Love Is Hell, denk Elliot Smith, denk ook Andrew Bird) tot de strijkers hun intrede doen en prompt sterk aanzwellen.

Dat muzikale stramien wordt eigenlijk doorheen de ganse plaat nauwelijks gewijzigd, vrijwel elke song drijft aanvankelijk louter op Zimmers – – beklijvende – – stem en een sobere begeleiding (hier en daar voegt hij er een tweede stem of trombone aan toe, maar verstild is het ordewoord) tot de strijkers, als allegorie op het koor dat in het Griekse drama telkens commentaar geeft, een steeds prominentere rol opeisen.

Cruciale song is het toepasselijk getitelde "Julius Caesar". Nadat de held is voorgesteld en het koor de scène heeft betreden, wordt de sfeer grimmiger, wordt de tekstlijn "That’s why I’m trying to get out of my role, dear, that’s why I try to get out of Rome" herhaald als een bezwarende mantra en drijven ritmisch handgeklap en bombastische strijkers en blazers het tempo fors de hoogte in. Voorspelbare climax is de bloedige moord op de tragische held.

In "In The Wake Off" en het volledig instrumentale "This Can" eist het koor/de strijkers de hoofdrol op, alvorens de scène definitief te verlaten. In het vierde bedrijf, ’Lull And Rain, la bonace et la pluie’ steekt de catharsis de kop op en uiteindelijk daalt Finn., de vermoorde held, van de Olympus neer met de hoopvolle woorden "I will leave this harbour, but I will carry on".

Op het eerste gehoor ligt The Best Low-Priced Heartbreakers You Can Own inderdaad nogal zwaar op de maag, maar wie moeite doet om door te bijten, ontdekt na enkele luisterbeurten een overweldigende plaat die alle valkuilen richting hybris omzeilt. Sophocles nog aan toe.

http://www.finnmusic.com
http://www.finnmusic.com
Pias

verwant

Finn Andrews :: One Piece At A Time

Een relatiebreuk zweet je uit op je eentje, dat...

TIP VOOR 2009 :: Finn. :: ”Het is één grote puzzel”

Met een beklijvende conceptplaat gebaseerd op de aloude principes...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in