Een beetje vaderlandse trots kan tegenwoordig geen kwaad. Maar laten we als muziekliefhebbers dan eens verder kijken dan onze neus lang is. Ook onder het dEUS-kanon en de vele Rock Rallyveteranen schuilt namelijk authentieke Belgische schoonheid.
Case in point: Austin Lace. De Waalse band staat zowat een jaar of acht op de rollen van 62TV Records en levert met The Motherman zijn derde fullalbum af. In al die jaren zijn Fabrice "Fab" Detry en de zijnen er echter niet in geslaagd uit de schaduw van bevriende band Girls In Hawaii te treden. Nochtans staan de heren sinds hun debuut-EP Education First en het daaropvolgende album Commodore Pace, beiden uit 2000, garant voor charmante, onbezorgde en gevatte popsongs, al bleek dat soms gewoon wat te veel van het goede.
Dat is op The Motherman niet anders. Het eerste wat de plaat doet, is namelijk bevestigen, vanaf moment numero uno. De single "Katz" swingt met zijn aanstekelijke mix van edgy gitaar- en drumspel en frivolere motieven — van nauwelijks merkbaar handgeklap tot harmonische pampampammetjes — simpelweg de pan uit en "Uptight" zou met zijn surfvibe en ongecompliceerde aanpak van het thema van de jeugdige paria niet misstaan hebben op voorganger Easy To Cook.
Dat laatste brengt meteen een ander Austin Lacetrekje onder de aandacht: dat Detry zo zijn eigen manier heeft om met woorden en lyrics om te gaan. Niet al te serieus allemaal, wat de onderliggende thematiek ook moge zijn, en niet vies van een foutje hier en daar. Zo worden op The Motherman de klemtonen nog steeds verkeerd gelegd, woorden vervormd ("Song For The Male") en vreemde vergelijkingen verzonnen ("Devotion"). En dat allemaal ten voordele van het rijm. Het levert bij elke luisterbeurt in ieder geval een paar extra glimlachen op.
Hoewel het repertoire van Austin Lace ervan overloopt, is heel die kinderlijke, vrolijke vibe op The Motherman geen vervelende gimmick. Daarvoor is er binnen de nummers genoeg variatie tussen straffe en frisse elementen; ze zijn met andere woorden altijd leuk maar zelden vluchtig. Bovendien is er voor het eerst ook sprake van een uitgebreid en gevarieerd songpalet. Meermaals wordt de dartele onbezorgdheid teruggeschroefd en maakt ze plaats voor ingetogen nummers. "The Coral" verbeeldt zo de ultieme nostalgische blik: melancholische, op gitaar en xylofoon gedragen strofes, verlicht met een refrein waarin de hoop en naïviteit van weleer weerklinken.
De terughoudendheid die Austin Lace op The Motherman introduceert, is echter niet alleen een zege, want het is net daar dat het album soms een beetje stokt. "Prepay The Light", een nummer over verwachtingen die niet ingelost worden, blijft zichzelf bijvoorbeeld voortdurend herhalen, waardoor het snel gaat vervelen. Een ander spijtig geval is afsluiter "Poster With A View". Het nummer is gestript van al het overbodige: alleen de gitaar, Detry’s vocalen en een engelachtig achtergrondkoor blijven overeind. Op zich is het resultaat een prachtige, onpretentieuze ballad. Alleen verschilt het danig van de andere nummers en lijkt het door zijn eindpositie de plaat een beetje te doen leegbloeden. Een jammerlijk lot, zowel voor het nummer als voor de plaat.
"Stay naive, even if you’re pretending," schreven de heren in de liner notes van voorganger Easy To Cook. Op The Motherman bewijst de band dat hij gegroeid is, dat naïviteit het soms moet afleggen tegen nostalgie en ontnuchtering, maar dat een jeugdige blik nog steeds geen kwaad kan. Zo blijft de band fris voor de dag komen en blijft hij trouw aan zijn geheel eigen identiteit, zonder te veel in herhaling te vallen. En als de band volwassen wordt, is dan een plaatsje op het grote podium ook niet gepast?
Op 6 december speelt Austin Lace een gratis kroegconcert in de Snuffel in Brugge en op 10 december stelt de groep het nieuwe album officieel voor in de Rotonde van de Brusselse Botanique.
