Voor ers van: Vlaamstalige pop, kleine odes,
“bleitliedjes voor jankers”
Begin september mochten de lakenhallen van het West-Vlaamse Ieper
het middeleeuws decor vormen voor de uit Deerlijk afkomstige
Hannelore Bedert. Een uitstekende sfeergevende locatie waarvan
Bedert, samen met een imposante vleugelpiano en driekoppige band,
het plaatje afmaakte. De avond van het concert was een spel van
geven en nemen. Haar debuut kwam pas over enkele weken uit en
Bedert prikkelde de zinnen dus vooral met nieuw werk, waaronder
zelfs een nummer dat pas 24 uur oud was. ‘Constipatie’, dat gaat
over – euh – geconstipeerd zijn en te laat kwam om de plaat nog te
halen. (Iemand naast ons verzuchtte: “Godzijdank, ze maakt het
bespreekbaar!”). Ter compensatie van al dat nieuwe werk paaide ze
dan weer door publiekslievelingetjes te spelen uit ‘Janker’, haar
eerste ep. Die is niet meer te verkrijgen, maar werd wél helemaal
op haar debuut gezwierd.
De naam Hannelore Bedert is geleidelijk aan gegroeid. Zo werkte ze
reeds samen met Tom Helsen en won ze meer dan dikverdiend de
Nederpopprijs en Nekka-wedstrijd in 2007. Dat was meteen haar
grootste springplank: tussen gevestigde waarden als Raymond Van Het
Groenewoud en Jan Dewilde mocht Bedert naam en faam verdedigen, zo
mogelijk zelfs vergroten. Met het inpalmen van het publiek op de
Nekka-nacht had Bedert ogenschijnlijk geen moeite. Dat vergroten
werkte dus wonderwel, zodat de geboorte van haar eerste full-cd
niet langer uit kon blijven. En zie, het wachten werd beloond. ‘Wat
als’ is er en vormt een indrukwekkend debuut.
“Bleit- en scheldliedjes”, zo omschrijft Bedert haar eigen werk.
Een waarheid als een koe, want haar teksten klinken o zo menselijk
en daarom verdacht herkenbaar. Soms schrikken we van hoe bot ze uit
de hoek kan komen (het met een giftige riff bevolkte ‘Meneer’: “Is
het mogelijk meneer/Uw stekker in te steken/Ik wil vanavond
gloeien/Tot al mijn lampen breken”), soms moeten we erom lachen hoe
misleidend optimistisch haar cynisme klinkt (het langzaam
escalerende ‘Feest’).
Maar wat Bedert vooral doet, is ontroeren. Het inlevingsvermogen
krijgen we bijna gratuit aangereikt wanneer ze zingt over het leed
aller mensen: verlies en een veel te laat komend pijnlijk besef,
zoals in opener ‘Dissolvant’ en de verdraaid oprechte pianoballad
‘Kleine Ode’. Hoogtepunten zijn ongetwijfeld het vertederende ‘Met
uw ogen toe’ en ‘Altijd nooit meer’. Het eerste een bijna wanhopig
smeken om lief te worden gehad dat tot op het bot (en vérder) gaat,
het tweede vooral een pracht van een tekst (van de hand van Tine
Truwant) die draaft en dolt in expressiviteit en associatie.
Voor wie toch een slak zoekt om zout op te leggen en zich bijgevolg
stoort aan haar voorkeur om naast het Vlaams ook nog te zingen in
haar eigen dialect, heeft Bedert zelf een antwoord klaar.
‘Vocabulaire’, ontstaan uit wat plagerij met haar Antwerpse
vrienden, is een speels manifest voor haar eigen dialect: “Ik
zeg, madam, het is west-vloams/’t è nie gemoakt om te
verstoan”. Ze blijft natuurlijk een graad verstaanbaarder dan
Flip Kowlier,
maar heeft hij dit Belgenland toch ook niet gaandeweg weten te
veroveren? Klaagt iemand nota bene omdat de teksten van Jónsi van
Sigur Rós niet te begrijpen zijn? Nee, door haar dialect krijgt de
vooruitgeschoven single ‘Janker’ toch net dat ietsje meer om als
verregaande introspectie maximaal te imponeren; de veroverde
radiotijd op Radio 1 liegt niet om de aanstekelijkheid.
In ‘Imaginaire’ gaat Bedert in duet met Raymond Van Het Groenewoud,
de peetvader van het kleine lied. Toch wordt Bedert liever niet als
kleinkunst bestempeld. Hoewel het intieme karakter er zeker is,
dekt die term muzikaal de lading niet. Bederts band weet er perfect
afwisseling in te houden: swing- en jazzinvloeden, zelfs een slide
guitar en een verdwaalde accordeon. De plaats waar Bedert ons
dertien nummers lang te luisteren legt is een knooppunt van diverse
muzikale en emotionele wegen. Op dit moment geeft het even niet dat
we als een mak lammetje verknocht zijn aan haar verhalen. Vertel
ons liever, waarom zou de nieuwe release van Eva De Roovere dan
meer aandacht moeten krijgen?
http://www.hannelorebedert.be
http://www.myspace.com/hanneloremuziek
