Een bleekscheet die zwarte muziek brengt, uitgedost in de meest banale zwemshort, een visnetshirt en een slipjas, het zou een tafereel kunnen zijn op de karaoke-avond van uw favoriete zomercamping. In dit geval betreft het echter Jamie Lidell, en u weet wat dat betekent: het lumbago-alarm bereikt opnieuw zijn hoogtepunt.
Er zijn van die concerten die zichzelf waarmaken. Het publiek weet dat het goed gaat worden, de artiest weet dat het publiek er zin in heeft en nog voor de eerste noot de achterste rij heeft bereikt, vliegen de konten en armen al duchtig in het rond. Ook deze bebrilde Brit beschikt over zo’n patent. “Where’d You Go” zet meteen de toon en de stevige liveband, uiteraard blazers incluis, licht Lidell letterlijk van de grond.
De soul- en funkklanken die als honing uit de boxen glijden zijn natuurlijk niet nieuw, maar toch weet Lidell een eigentijds glazuurlaagje van elektronica over zijn muziek te smeren. Tijdens “Out Of My System” neemt de technologie een loopje met de muzikale voorvaderen: Lidell beatboxt de drum- en baslijnen en samplet ze vervolgens om het nummer op te bouwen. We zien het Al Green niet meteen doen, maar hey, het swingt als de beesten!
De recente plaat Jim is de ultieme symbiose van de hokjesontwijkende en vaak genreoverstijgende klanken die de Brit als geen ander mond-aan-oor weet te verkopen. Hij beschikt over de allure van de gladde tweedehandsautoverkoper die je veel te veel laat betalen maar je wel tevreden naar huis wuift. Met als enige verschil dat je in dit geval een uitstekende koop hebt gedaan uiteraard. Op Les Nuits, een paar maanden geleden, was het immers al duidelijk dat nummers als “Another Day” en “Wait For Me” nóg beter klinken wanneer je ze live voelt en dat wordt vandaag bevestigd.
Want deze set — het cliché stevig onder de arm, geven we toe — voel je ettelijke uren na het einde nog, en de dag erna waarschijnlijk ook in je spieren. Na een heerlijke a-capellaversie van “Multiply”, het slotnummer, hangt er een dikke mistlaag in de Marquee. Die hebben we met z’n allen collectief bij elkaar gedampt op de tonen van deze blanke koning Midas der soul. Of hoe de kroniek van een aangekondigde overwinning tot stand kwam. Feel good!
