Down :: III :: Over The Under

Twaalf jaar is het ondertussen al geleden. We waren toen nog te jong om het zelf te beseffen, maar de septembermaand van het jaar 1995 bracht de release van NOLA, een album dat intussen de cultstatus heeft bereikt.

Phil Anselmo stond met zijn Pantera aan de top van de metalwereld en vormde samen met Pepper Keenan (Corrosion Of Conformity) de kern van een regelrechte supergroep, die verder nog bestond uit het voltijds depressieve Crowbar-opperhoofd Kirk Winstein en zijn bandmaat Todd Strange, aangevuld met sludge-god Jimmy Bower van Eyehategod. De band die in 1995 potten brak is twaalf jaar later nog zo goed als dezelfde: er was in 1999 enkel de komst van bassist Rex Brown, die in de Pantera-vete tussen Anselmo en de broertjes Abbott voor de eerste partij koos.

De loodzware mix van door Black Sabbath geïnspireerde stoner rock, blues, southern rock en sludge, recht uit de dampende moerassen van de Mississippi-delta, sloeg in als een bom. Het duurde evenwel zeven jaar voor er een vervolg kwam: II: A Bustle In Your Hedgerow werd na een lange periode van uitstel in 28 dagen opgenomen en was, met zijn minder consistente aanpak, geen onverdeeld succes. De gelegenheidsband bleef echter tot de verbeelding spreken: zo kwam hij pas vorig jaar voor het eerst van het Amerikaanse continent af.

En nu is er dus Over The Under, het derde studio-album van Down. Orkaan Katrina, die met New Orleans en zijn talrijke studiootjes de thuishaven van de band wegspoelde, drugsperikelen en de dood van Dimebag Darrell vormden een vaatje vanjewelste om uit te tappen. Daarenboven heeft ook de status van Down een ferme trap onder de kont gekregen: het zijprojectje van weleer is tegenwoordig een volwaardige groep, zo benadrukken de bandleden maar al te graag. De honger was er dan ook, net als de focus, met een gezuiverde Anselmo op kop: voor hem is III immers ongeveer de laatste kans om te bewijzen dat hij nog iets in z’n mars heeft na het middelmatige Superjoint Ritual-avontuur en de daarop volgende stilte van de afgelopen jaren. Ondertussen spaarde ook Roadrunner, dat de band deze zomer strikte, kosten noch moeite om de hype te lanceren.

Een mooi gesternte dus voor een nieuw album. Over The Under lost de verwachtingen in elk geval grotendeels in en trapt erg sterk af, met de als vanouds dreunende opener "Three Suns And One Star" en het verschroeiende aansluitende trio "The Path", "N.O.D." en "I Scream". Diezelfde vuile groove — getekend Keenan — klopt later nog eens aan bij "Mourn" maar laat zich daarna niet meer zien. Dat verhindert niet dat er met "Nothing In Return (Walk Away)" majestueus afgesloten wordt.

Wat meteen opvalt, is dat Anselmo erg goed bij stem is: de grootste bek van het noordelijke halfrond stelt zijn gouden strot zowat volledig in functie van de soul. Dat hij in ruil heeft moeten inboeten aan kracht en agressiviteit is jammer, maar stoort meestal niet: het kleurt de plaat hoogstens met een wat subtieler, minder voluit smerig totaalgeluid. Ook de vettige chug van Windsteins gitaarspel is een opgemerkte afwezige. Over The Under kabbelt dan ook, na de furieuze opening, wat meer gezapig dan zijn voorgangers naar het einde.

Deze III blijft echter aan hetzelfde euvel lijden als zijn voorganger: het album hangt dan wel beter aan elkaar, maar het komt niet altijd even overtuigend over. Vooral het tweede deel van de plaat lijdt aan wat we in een minder welwillende bui wel eens vullertjes zouden durven te noemen: het grijpt allemaal niet meer zo naar de keel, waardoor nummers als "In The Thrall Of It All" en "Pillamyd" al eens aanslepen.

Hoe dan ook is Over The Under een knaller van een album, een groeiplaat die haar ware gelaat pas na een tiental luisterbeurten toont. Het marginale internetgebrabbel van enkele ziekelijke nostalgici en prepuberale oelewappertjes, die met trillende onderkin vaststelden dat dit niét NOLA is, verandert daar niks aan: de saus blijft nog wel even pakken. En die is even simpel als geniaal: rock-’n-roll, groove en een snuifje persoonlijk exorcisme, aan de kook gebracht door de loden zon van the south. Goed voor uw smerigste luistersensaties.

http://www.down-nola.com
http://www.down-nola.com
Roadrunner

verwant

Down :: Down IV Part I: The Purple EP

Het zal je maar overkomen: stilaan de vijftig naderen...

Het nieuwe Downalbum bestaat uit 4 EP’s

Down is de metalband met het hoogste soortelijk gewicht...

Corrosion Of Conformity :: Corrosion Of Conformity

Corrosion Of Conformity (ofwel C.O.C.) is terug met een...

Duff McKagans Loaded + Down :: 14 juni 2011, AB

Zonder nieuw materiaal het dak van een volgestroomde AB...

Crowbar :: Sever The Wicked Hand

Century Media, 2011 Crowbar is één van de grootste namen...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in