2006 zal vooral herinnerd worden als het jaar van de krasse knarren — zie Dylan, Springsteen, Costello en Cash — maar wij werden daarnaast ook gecharmeerd door een paar erg knappe debuten. Gelukkig maar, want het grote niets na het verscheiden van de oudjes zien we niet bepaald reikhalzend tegemoet.
Joan As Police Woman :: Real Life Het subtiele singer-songwritermateriaal van Joan Wasser geeft niet meteen alle geheimen prijs, maar eens alle kamers doorlopen blijken haar nummers te staan als een huis. Een grandioze versmelting van soul, pop en gospel, met als hoogtepunt het heen en weer golvende en met een diepe bariton geïnjecteerde “Eternal Flame”: klasse.- Isobel Campbell And Mark Lanegan :: Ballad Of The Broken Seas Lee Hazlewood en Nancy Sinatra deden het hen met brio voor, maar ook dit duo slaagt met glans in het verenigen van de uitersten. Kippenvelmoment: Campbells feeërieke stem versus Lanegans gegrom in “Deus ibi est”.
- Johnny Cash :: American V – A Hundred Highways Het vijfde deel uit de American-reeks zijn naakte nummers van een Cash die de dood in de ogen kijkt. Dat de intensiteit uit alle poriën zou druipen mocht niet verbazen, maar de confrontatie met de lijdende bard komt toch harder aan dan op voorhand ingecalculeerd. Pijnlijk, intens, rauw, Cash wordt nog eens waardig ten grave gedragen.
- Midlake :: The Trials Of Van Occupanther De schaduw van Grandaddy is afgeworpen: op hun tweede kiezen de Texanen van Midlake voor dromerige folkrockparels geworteld in de jaren zeventig. Tekenen voor de warmste sound van het jaar.
- Tom Waits :: Orphans De nieuwe van de man met grind in de stem mag eigenlijk niet nieuw genoemd worden: het zijn kelderrestjes, maar Waits serveert alleen grand cru’s — noblesse oblige. Tussen de sinistere sprookjes en krakkemikkige ballades zitten alweer fonkelende diamanten.
- Akro :: L’encre, la sueur et le sang Waarschijnlijk de beste maar tegelijk ook de meest onderschatte Belgische plaat van het jaar. De Brusselse rapper toont op zijn eerste soloalbum na de Starflam-saga dat hij (nu ja, dj Mig One) de meest inventieve beats en de meest poëtische flows van de Waalse scene in huis heeft. Faut le faire.
- Gnarls Barkley :: St. Elsewhere De single “Crazy” was misschien de beste en meest gedraaide van het afgelopen jaar, maar zowat het volledige album van Danger Mouse en Cee-Lo Green is van hetzelfde hoge niveau. De rijke productie en Cee-Lo’s vocale capriolen en intrigerende teksten zijn de grote troeven van dit terecht bejubelde debuut.
- Nightmares On Wax :: In A Space Outta Sound Een plaat als een warm bad met veel schuim, en God weet dat wij ons daar graag in wentelen. Een instant oppepper als de jongste Bonnie Prince Billy weer zijn vernielende werk gedaan heeft.
- The Knife :: Silent Shout Broer en zus Dreijer surfen op de hoogste golf van de eighties elektro. Aan de hand van “The Captain” raken we maar wat graag het spoor bijster.
- Battles :: EP C / B EP Muziek is wiskunde, zeggen lieden die het kunnen weten, en als metronomen oordelen zouden kunnen vellen, zouden ze net als wij eensluidend positief zijn. Zelden dwongen drumroffels zo veel respect af.
De leukste oorwurm was met stip het collectieve gefluit in Peter, Bjorn en John’s “Young Folks”, dat ons vermoedelijk zelfs nog zal bijblijven wanneer Alzheimer voor mist in het brein zorgt. Twee keer kippenvel voor de prijs van één met “Live With Me”: de keeltoeknijpende wanhoop in de originele versie van Massive Attack versus de sinistere dreiging in de interpretatie van The Twilight Singers. De escapist in ons genoot het meest van de concerten van The Flaming Lips en Sufjan Stevens.
