In de smeulende nadagen van de Parijse rellen rolden politici met meer spierballen dan tijdens hun hele legislatuur, en uiteraard fixeerden ze als klasbullebak van dienst opnieuw het kleine jongetje met de bril, in dit geval de Franse hiphop. Ze zagen in de opruiende taal van de straatpoëten niet zozeer de vertolker als wel de aanzetter van het geweld, blind als ze zijn voor de eigen fouten.
Terwijl in Vlaanderen en Nederland het idee langzaam vorm krijgt dat hiphop in de eigen moedertaal niet onder hoeft te doen voor haar Engelstalige broeders, leeft de Franstalige hiphop-communité al veel langer. De groep bij uitstek blijft uiteraard IAM (de Marseille) die doorbrak met "Je danse le Mia" en zijn naam blijvend bevestigde met L’école du micro argent. De soundtrack van la Haine bracht bovendien andere kleinere en grotere namen onder de aandacht, waaronder het Zwitserse Sens Unique, Ministere Amère, Les sages poetes de la rue en Assasin.
Vier jaar later brak ook Saian Supa Crew door in het Franse hiphopmilieu. Drie albums later is de groep zelfs een vaste waarde geworden die de ongekroonde koningen van IAM naar de troon weet te steken. Hold Up sluit dan ook opnieuw prachtig aan bij de Franse hiphoptraditie waar klassieke hiphop vaak versmelt met reggae, soul en een typerende Franse touch.
"Blow" start onmiddellijk met een opzwepend ritme waarna "La Patte" voorbij swingt. De reggaeritmes overheersen in "Jungle" en "96 Degrees" terwijl de soulkaart volop getrokken wordt in het ietwat kleffe "So Into You". Klassieker van opzet is "Zonarisk", waar de MC’s eerste viool spelen terwijl we na ettelijke keren luisteren ons nog steeds afvragen of het gestoorde niemendalletje waar "Feceps" in uitloopt nu werkelijk enkele zinnen Nederlands verbergt. Het hoge niveau van de groep wordt ook duidelijk in het op akoestische gitaren steunende "Rouge Sang" en het voortsstuiterende "Originales". Bonustrack "Jacko" tenslotte weet op intrigerende wijze tribale ritmes te clashen met de o zo typisch Franse accordeonmuziek.
Nu IAM de pedalen ietwat kwijt lijkt te raken na twee teleurstellende albums, Supreme NTM nog steeds te vaak in opspraak komt met zijn grimmige en volgens sommigen zelfs opruiende hiphop en Assassin in de vergetelheid dreigt te raken, is er weinig dat Saian Supa Crew van de verdiende kampioenstitel weg kan houden. Met Hold Up mogen de heren definitief meespelen, zelfs met de grote jongens overzee.
