Twee jaar geleden eindigde Keep On Your Mean Side ergens hoog in ons eindejaarslijstje. Nu zijn The Kills terug met een nieuwe plaat, waarvan de vooruitgestuurde single "The Good Ones" al weken lang de Arriba-lijst mag aanvoeren. Maar is No Wow ook wel echt zó wow?
Laat ons de vergelijking die we twee jaar geleden tussen The Kills en The White Stripes maakten even vergeten. The Kills hebben immers geen drumstel in huis, maar een drumcomputer, en dat verschil besloten ze op hun nieuwste plaat No Wow extra in de verf te zetten.
Snelle songs van het type "Cat Claw" en "Fuck The People" mag u op de nieuwe plaat vergeten, die hebben afgedaan voor Alison Mosshart en Jamie Hince die in de groep opereren onder de respectievelijke bijnamen W en Hotel. De drumcomputer mag de gitaar op de nieuwe plaat volledig domineren, wat ons laat vermoeden dat de twee het niet meer zien zitten om te pas en te onpas met The White Stripes te worden vergeleken.
De dominante drum heeft een vertragend effect op de plaat, wat The Kills echter niet belet om nog altijd even smerig te klinken. De snelle melodielijnen van Keep On Your Mean Side ruimen baan voor anticiperende songs, die je veertig minuten lang in de tang houden, zonder ooit écht de verwachtingen in te lossen. Net zoals in een Hitchcockfilm wordt een spanning opgebouwd die nooit ten volle beantwoord wordt.
Zo een aanpak zou je als storend kunnen ervaren, maar de prachtige stem van Alison Mosshart — die als twee druppels water op die van PJ Harvey en Patti Smith lijkt — vult de rauwe muziek perfect aan en geeft ze seksuele allures. Het laat No Wow als pure verleiding klinken.
Toch is No Wow een minder gemakkelijke plaat dan Keep On Your Mean Side. Als die laatste u dus al even liet slikken doet u er best aan de opvolger te laten liggen. Door de trage, dominante drum zou de muziek voor u immers net zo goed verminkte seventiesdisco voor valiumgebruikers kunnen lijken, en alhoewel dat voor ons geen hindernis hoeft te zijn, moet u voor uzelf die grenzen maar afbakenen.
Voor ons is dit album — waarop we veertig minuten lang gezellig onze nagels kunnen stuk bijten — alvast een uniek wapenfeit. Als u zichzelf tot het sterke geslacht der meerwaardezoekers rekent, dan weet ook u wat u te doen staat.
