Na hun debuutplaat Ideas Above our station werd het Britse Hundred Reasons door Kerrang! uitgeroepen tot ’best new British band’. We weten ondertussen dat we zo’n uitspraak best souperen met een vrachtwagen vol zout, maar onze nieuwsgierigheid was wel gewekt. Opvolger Shatterproof Is Not A Challenge moet Hundred Reasons van belofte tot idool bombarderen.
Van hun debuut Ideas Above Our Station werden maar liefst 200.000 exemplaren verkocht. Lang niet kwaad voor een beginnend undergroundgroepje. Ideas stond bol van de stevige emocore met veel raakvlakken met punkrock en melodieuze hardcore. Een leuke plaat, maar de Britse pers zetelde het vijftal met een wel heel erg zware erfenis op. Hundred Reasons ging bij de verkiezing van Kerrang! onder meer Muse vooraf. Om maar te zeggen dat we over de plas ondertussen wel weten wie de echte winnaar was.
Hoe dan ook, alle fuss leverde Hundred Reasons wél een plaats op bij een major label als Sony. Een vergiftigd geschenk als u het ons vraagt, zeker omdat de emorock van Hundred Reasons zich nooit zal lenen tot een massaverkoop en bijhorende hysterische fans. Op Shatterproof Is Not A Challenge heeft Hundred Reasons alvast een knieval gemaakt. De plaat is een pak toegankelijker en de productie glashelder, zoals te verwachten viel.
Opener "Savanna" steunt op een zwaar basritme, terwijl zanger Colin Doran kan uitpakken met zijn krachtige stem. Hij wisselt zang af met occasioneel geschreeuw, een terugdenken aan de achtergrond van Hundred Reasons. Leuk voor de fans van het eerste uur, maar het zijn dit soort zaken die een grote doorbraak in de weg kunnen staan. "What You Get" is één van de meest poppy nummers op de plaat maar blinkt te weinig uit om ons, laat staan de massa, te bekoren. Geef ons dan maar het snellere "The Great Test", waarin de punkrockroots van Hundred Reasons naar boven komen.
Het mag duidelijk zijn, het vijftal van Hundred Reasons heeft wel degelijk talent, maar weet duidelijk niet goed waaraan het dat moet spenderen. "Still Be There" is een zwakke ballad. "Harmony" en "My Sympathy" gaan ook die richting uit. De opzwellende gitaren moeten verdoezelen dat het eigenlijk ook ballades zijn. Het zijn dit soort songs die de pijnpunten van Hundred Reasons blootleggen. De groep zwengelt ergens tussen commercialiteit en underground en heeft het blijkbaar heel moeilijk met het doorhakken van de nodige knopen.
Shatterproof Is Not A Challenge kan bouwen op een sterke productie en bevat enkele meer dan degelijke songs maar grijpt ons op geen enkel moment bij het nekvel. Wij hebben het gevoel dat Hundred Reasons voor altijd een eeuwige belofte zal blijven. Aan hen om ons het tegendeel te bewijzen.
