Wie heeft er ooit gezegd dat een film origineel hoeft te zijn om
genietbaar kijkvoer te leveren? Carl Franklin, die twee jaar
geleden nochtans bepaald niet sterk uit de hoek kwam met ‘High Crimes’, regisseert ‘Out Of
Time’, een suspense-thriller die zó klassiek is dat we de dialogen
na een tijdje stilletjes mee kunnen opzeggen, maar die – geloof het
of niet – wel doet wat het moet doen. Bezwete gezichten, stressy
telefoongesprekken, koortsachtig geklooi met een computer en
leugens die steeds ingewikkelder worden, u kent dat wel. Soms heb
je niet meer nodig om je publiek anderhalf uur lang geboeid te
houden.
Denzel Washington speelt Matt Whitlock, chef van de politie in
een onooglijk gehucht nabij Miami, Florida. Hij ligt in
echtscheiding met zijn vrouw Alex (Eva Mendes) en houdt er
ondertussen een verhouding op na met Ann (Sanaa Lathan), een
getrouwde vrouw die regelmatig meppen krijgt van haar man.
Op een dag komt Matt erachter dat Ann aan longkanker lijdt. De
enige hoop die ze nog heeft, is een dure behandeling ergens in
Zwitserland, die ze niet kan betalen. Nadat alle andere
mogelijkheden uitgeput zijn, besluit Matt een risico te nemen: hij
steelt meer dan 400.000 dollar aan geconfisqueerd drugsgeld om haar
leven te redden. Nog geen dag later brandt evenwel het huis van Ann
af – er worden twee verkoolde lijken gevonden: die van Ann en haar
man. Wanneer blijkt dat de brand het gevolg is van kwaad opzet,
beginnen voor Matt pas echt de problemen: hij heeft geen alibi, wel
een motief (Anns levensverzekering stond op zijn naam), hij komt
voor op de telefoongegevens van Anns huis én hij werd gezien nabij
het huis op de avond van de brand. Bovendien is het drugsgeld
waarschijnlijk mee in vlammen opgegaan. Enfin, dit is een meneer
met zware problemen, en gedurende de volgende negentig minuten zien
we hem wanhopig van hot naar her rennen om te proberen zijn vel te
redden.
Dit is geen plot die straalt van originaliteit – ‘Out Of Time’
lijkt geheel opgetrokken uit onderdelen van andere thrillers, met
als hoofdleverancier ‘No Way Out’, een thriller uit ’87 van Roger
Donaldson, waarin Kevin Costner de onschuldige man was die al het
bewijs tegen zich had. Maar Franklin weet er niettemin het meeste
van te maken. Hij bouwt suspensescènes op die écht spannend worden,
zonder daarom snel zijn toevlucht te zoeken in voor de hand
liggende achtervolgingsscènes of gevechten. Neem bijvoorbeeld een
scène waarin Washington zijn naam van Anns telefoonlijst probeert
te halen voordat zijn collega’s die kunnen afprinten. Washington
zit in zijn kantoor aan z’n computer te tokkelen tegen ruwweg
lichtsnelheid, terwijl in de andere kamer gerommeld wordt met de
fax om die maar aan de praat te krijgen. Dat is alles dat er
gebeurt, helemaal niks spectaculairs aan. Maar door te spelen met
close-ups en het gebruik van muziek, weet Franklin deze volstrekt
clichématige scène nieuw leven in te blazen. Zijn timing zit erg
goed, en daardoor weet hij met een eenvoudige situatie toch zeer
veel effect te behalen.
Voor een Amerikaanse film is ‘Out Of Time’ zelfs uitzonderlijk
cerebraal – geen grote ontploffingen en nauwelijks indrukwekkende
stunts. Minstens tachtig procent van de film is gewijd aan
gespannen conversaties of aan personages die net op tijd opduiken
en weer vertrekken om Washington een minimum aan speelruimte te
geven om z’n problemen op te lossen. Dat soort film wordt te weinig
gemaakt in een industrie die ervan uit lijkt te gaan dat spanning
en suspense synoniem zijn aan spectaculair. Ja, we hebben het al
eens eerder gezien. Maar nog niet zó vaak, en tussen de grote
action blockbusters door (nog ‘Paycheck’, iemand?), is het een
aangenaam weerzien met het genre.
Denzel Washington is een betrouwbaar sterke verschijning als
Matt – zoals het hoort in dit soort film, krijgt hij hier nu niet
bepaald een rol die van hem vereist zijn horizonten als acteur te
verleggen. Hij kan dit met z’n ogen dicht, maar slaagt er
ondertussen wel in om moeiteloos autoriteit en intensiteit in z’n
vertolking te leggen. Eva Mendes lijkt mij waarschijnlijk eerder
gekozen om haar uiterlijk dan om haar talent, maar ook zij is niet
geheel ongeloofwaardig – op de plaats van de brand zien we haar aan
de telefoon bevelen uitgeven en verslag uitbrengen aan haar bazen
en ze doet dat op een toontje dat zich makkelijk laat geloven als
die van een krachtige, zelfzekere vrouw die weet waarmee ze bezig
is. De oscar zou ik voorlopig nog niet koud zetten, maar voor deze
film is dat genoeg.
‘Out Of Time’ is immers een prent met eenvoudige doeleinden:
suspense creëren, het publiek een aangenaam anderhalf uur bezorgen
en daarmee uit. Het was niet de bedoeling dat we achteraf de
personages zouden kunnen ontleden of de diepzinnige thematiek
zouden kunnen bespreken. De beste reactie waar de makers op
hoopten, lijkt het, was: ‘Cool.’ En dat is het ook wel.
Jammer dan, dat het einde zo pijnlijk uit de toon valt. In de
finale begaat Franklin plots al die zondes die hij eerder tijdens
de film zo mooi wist te vermijden: nu krijgen we ineens wél een
doordeweekse actiescène om de boel af te sluiten, die dan nog veel
te snel wordt afgeraffeld ook. De epiloog die erop volgt is dan
weer volstrekt ongeloofwaardig en past niet in de toon van de rest
van de film. Die sfeervolle, suspenserijke thriller (hoe
conventioneel en déjà vu die dan ook was), wordt ineens een
derderangspolicier. Als publiek zit je ernaar te kijken en je
vraagt je af wat de makers plotseling bezield heeft.
Dat terzijde genomen, is en blijft ‘Out Of Time’ echter zeer
genietbaar amusement. Origineel is het niet, maar het is wel leuk
in elkaar gestoken. Hadden ze nu nog enigszins in stijl kunnen
eindigen…
http://www.outoftimemovie.com/
