Een scenarist die een derde Sherlock Holmes-reeks de wereld instuurt en dan nog wel op enkele maanden tijd. Gelukkig is het ook meteen de beste van de drie.
Scenarist Sylvain Cordurié mag stilaan de opvolger van Arthur Conan Doyle genoemd worden, alvast op stripgebied. Al sinds 2010 volgen de Sherlock Holmes-verhalen elkaar op. Hij plaatst Holmes en andere figu-ren uit de oorspronkelijke verhalen in een wereld die bevolkt wordt door bovennatuurlijke figuren en gothic griezelfiguren. Net als Conan Doyle heeft Cordurié besloten om zijn verhalen niet chronologisch te laten verlopen. Met Crime Alleys kregen we Holmes in zijn jeugdjaren te zien en er zullen volgens uitge-verij Daedalus nog verhalen verschijnen van de periode voor het incident met Moriarty aan de Reichenbach-watervallen.
Maar deze vierdelige Sherlock Holmes Society start in 1894. Gedurende vier jaar heeft Holmes zich dood gehouden voor de buitenwereld en een verborgen leven geleid als bibliothecaris. Slechts enkelen wisten dat hij de val in de Reichenbachwatervallen overleefd had. Zelfs zijn trouwe kompaan Watson wordt in het ongewisse gelaten. Maar nu stapt hij gedeeltelijk terug uit de schaduw en herbegint zijn carrière als “consulting detective” bij Scotland Yard. Terwijl hij bezig is een copycat van Jack the Ripper te stoppen, komt zijn geniale broer Mycroft hem om hulp vragen. Er blijkt een staatsgevaarlijk maar onverklaarbaar probleem te woeden in Keelodge, een Noord-Iers kustdorp dat in quarantaine geplaatst is. Niemand mag het dorp in of uit en het leger houdt het nauwlettend in de gaten. Mycroft legt uit dat de inwoners van Keelodge op opvallend korte tijd getransformeerd zijn in bloeddorstige kannibalen. Wat brengt die eigenaardige epi-demie op gang en waarom in Keelodge? Holmes staat voor een ware hersenbreker met deze onzichtbare, maar extreem gevaarlijke tegenstander.
Zoals we van Cordurié gewoon zijn, heeft hij zijn scenario opgebouwd met een mooie structuur, een perfecte intensiteit en een afwachtende, dreigende atmosfeer. Hij biedt zijn personages de nodige handvatten om hen te doorgronden met veel ruimte voor hun eigenheid, vastberadenheid en angsten. Vooral de figuur Sherlock Holmes en zijn analytische geest worden fijntjes uitgewerkt. Met de Sherlock Holmes Society trekt Cordurié duidelijk de horrorkaart, waarmee hij z’n andere Holmes-reeksen een mooi verlengstuk geeft. Maar er is zeker ook plaats voor onderlinge intriges en spanningen, zoals tussen Holmes en Watson, die hij enkele jaren als rouwende boezemvriend heeft laten ronddwalen, mijmerend over zijn verloren grote voorbeeld.
Stéphane Bervas is een tekenaar die je plots heel vaak tegenkomt. Dit is vooral te danken aan zijn presta-ties voor de serie 2021, een oorlogsserie die zich afspeelt in een nabije toekomst. Voor Cordurié was het alvast een perfect visitekaartje om hem dit nieuwe Holmes-vierluik te laten verluchten. Tegelijkertijd werd Bervas ook weer geïnspireerd, want intussen werkt hij aan een nieuwe zombiereeks, Zombies Néchrolologies, die dit jaar nog op de (Franse) markt komt. Scenario’s zijn aan hem niet besteed, maar kleurige illustraties met een losse lijnvoering, en dan vooral licht erotische vrouwenportretten, borrelen met gemak uit zijn penseel, getuige zijn illustratieserie Les filles de soleil.
In elk geval is de samenwerking tussen beide artiesten meer dan gelukt. De sfeer en de suspense die Cor-durié oproept in dit verhaal, worden versterkt door de tekeningen. De dialogen zijn niet te uitgebreid maar steeds gevat en to the point. Het is een uitdaging om een monument als Sherlock Holmes een andere richting te laten uitgaan, met respect voor de figuur en zijn nevenpersonages. En dat zorgde intussen ook voor de goedkeuring van de Sherlock Holmes Society (de echte!). Hij speelt het slim om met drie Holmes-reeksen tegelijkertijd op de proppen te komen, met telkens een andere tekenaar en een andere invalshoek. Naast de reeks Sherlock Holmes – Society, kregen we dit jaar ook al deel twee van Sherlock Holmes Crime Alleys en deel één van Sherlock Holmes en de tijdreizigers voorgeschoteld waarvan Society tot nu toe de meest geslaagde is, omdat het verhaal licht verteerbaar en logisch gehouden wordt, ondanks de fantastische elementen, iets waar De Tijdreizigers een beetje in tekort schiet.
Dus als je twijfelt welke van de drie je moet volgen, kies dan voor deze Society, of beter: lees de drie reeksen. Je zal er geen spijt van krijgen.
