V2, 2008
Neen, het is niet direct de meest sexy naam en vlot bekkend is het
ook al niet maar net dat maakt Blaudzun opvallend. Als de naam een
belletje doet rinkelen, dan ben je wellicht een wielerliefhebber
want inderdaad, Michael Blaudzun is een Deen, gespecialiseerd in
tijdrijden. Toch is het niet de wielerprof die verantwoordelijk is
voor deze release maar een Nederlandse singer-songwriter uit
Amersfoort die de naam Johannes Sigmond heeft meegekregen. Of hoe
een Nederlands talent opstaat en ons verrast met een opvallend mooi
debuut.
‘Blaudzun’ bevat elf songs, waarvan de meeste licht melancholisch
en bescheiden begeleid, een beetje zoals we onze singer-songwriters
het liefst hebben. Als daar dan nog een sterke stem bij kan, zijn
we helemaal tevreden. Net dat is een van de grote troeven van
Blaudzun, want zijn stembereik is gerust indrukwekkend te noemen,
en zijn timbre past perfect in de context.
‘Blaudzun’ steekt van wal met een van zijn meest overtuigende
nummers. Sigmonds stem zweeft in ‘Blindspot’ tussen die van Richard
Ashcroft en Thom
Yorke. Sigmond begeleidt zichzelf op akoestische gitaar,
waarbij de (desolate) stem erg nadrukkelijk naar voor komt.
Melancholische accordeonklanken voegen zich snel toe en vormen een
warme ruggensteun. De introductie van drums markeert het begin van
een tweede, meer instrumentale helft. De strofe heeft geen zang
meer; enkel het refrein komt gedeeltelijk terug.
Een tweede hoogtepunt kreeg de naam ‘Loveliesbleeding’, een titel
die het deelt met een eerder verschenen ep. De voorzichtige strofes
laten met lyrics als “Love lies love lies / bleeding
heart” weinig positiefs vermoeden. In het refrein daarentegen
is wel vastberadenheid te horen. Ook hier neemt een instrument, de
piano, naar het einde toe de hoofdrol over. ‘Good Boy’ is nog zo’n
sterkhouder. Sigmond wisselt mooi af tussen buikstem en falset, een
strategie waarmee hij op dit debuut regelmatig scoort. Een cello
vult de akoestische gitaar van de frontman mooi aan.
De combinatie van xylofoon, of alleszins een gelijkaardig
instrument, en accordeon geven het geluid van het sterke
‘California’ iets Scandinavisch mee. Hier zijn het de refreinen die
ingetogener zijn dan de strofes. Ook ‘Revolver’ heeft een licht
noorderse sound door het haperende druppeleffect dat met piano
gecreëerd wordt. Alles lijkt mooi open te bloeien in de refreinen.
In ‘Tidal Wave’ zingt Sigmond enkel met zijn kopstem en vormen de
refreinen mooie instrumentale ophopingen van violen en sneller
gitaarspel.
Even horen we The Verve in ‘She’s a Gentleman’, terwijl er minstens
even veel Radiohead in schuilt.
Johannes Sigmond demonstreert dat hij de verschillende facetten van
zijn stem goed beheerst op ‘Black Thread’. ‘Higher Ground’ heeft
een lang, licht psychedelisch slot, maar wordt toch iets te lang
gerokken. Met woorden als “Tonight I’ll be a resident / to
celebrate her flesh” weten we meteen ook waar de song over
gaat.
Het titelloze debuut van Blaudzun is boeiend, gevarieerd en
verzorgd, en Sigmond slaagt er dan nog eens in fantastisch om niet
te klinken als de doorslag van een andere band of artiest. Neen,
Nederland heeft er met Blaudzun een sterke songwriter bij en kan
hier nog veel plezier aan beleven. Knap werk, Johannes.
http://www.blaudzun.com
http://www.myspace.com/blaudzun
Blaudzun speelt op 30 september in Handelsbeurs (Gent) en op 29
oktober in AB (Brussel).
