Regie : John Pasquin
Scenario : Marc Lawrence, Katie Ford
Met : Sandra Bullock, Heather Burns, Regina king, Enrique Murciano,
William Shatner, Treat Williams, Dolly Parton e.a.
Undercover gaan als je recent met je kop op de voorpagina van de
krant hebt gestaan, is niet bepaald een geweldig idee. Daar komt
FBI-agente Gracie Hart (Sandra Bullock) net iets te laat achter
tijdens de openingsscène van ‘Miss Congeniality 2’, waarin een
grote fan Hart luidkeels herkent tijdens een geheime operatie in
een bank, en daardoor heel de boel in de war stuurt. Hart wordt
undercover-agente af, en kan kiezen tussen ofwel een bureau-job
ofwel het nieuwe publieke gezicht worden van de FBI. De keuze is
snel gemaakt, zeker nadat ze gedumped wordt door haar alom
bejubelde vriendje, die promotie heeft gemaakt en wordt
overgeplaatst. Jaloezie, wraak, wedijver en onwetendheid drijven
haar naar deze nieuwe uitdaging. In de eerste ‘Miss Congeniality’ –
waar ze als undercoveragente infiltreert in de modellenwereld door
zich als miss in te schrijven voor de Miss United States verkiezing
– heeft Gracie reeds bewezen dat ze met overtuiging een “beauty
queen” kan neerzetten, dus waarom dit niet?
En we zijn vertrokken voor bijna twee uur entertainment. Maar de
stuntelige, grappige, oprechte en knorrende Gracie Hart die we
zagen in de eerste film, transformeert in deze sequel tot een echte
snobistische ‘bitch’ die maar al te vaak met haar neus in de wind
loopt. De aandacht, roem en bekendheid zijn Miss Hart naar het
hoofd gestegen, en ze wordt het stereotype van een niet te
genieten, arrogant, gefrustreerd mens. En alsof één nog niet genoeg
is, krijgen we er nog zo eentje gepresenteerd: agente Fuller
(Regina King), een kleine zwarte bulldog met duidelijk een teveel
aan agressie en mannelijke hormonen in haar lijf. Bij de eerste
ontmoeting tussen Hart en Fuller loopt het al goed fout, maar het
kan nog slechter, bijvoorbeeld wanneer hun baas, agent McDonald
(Ernie Hudson) de twee samen op missie stuurt en hen, willen of
niet, tot partners bombardeert. Fuller wordt de
pain-in-the-ass-bodyguard van Hart, en tussen het kat en
muis spelletje door, trachten ze Miss United States (Heather Burns)
en haar manager Stan (William Shatner), die we al kenden vanuit de
vorige ‘Miss Congeniality’, te redden uit de handen van twee
geflipte dikke broers die denken flink wat losgeld te kunnen eisen
voor deze twee American sweethearts. Maar deze keer heeft Hart niet
veel in de pap te brokken, het enige waarin ze zich nog nuttig kan
maken, is het vertegenwoordigen van de FBI, en de ster uithangen.
Om deze waardige taak tot een goed einde te brengen, krijgt ze
professionele hulp van onder andere Joel (Diedrich Bader), haar
persoonlijke homo-stylist, en agent Foreman (Enrique Murciano), die
haar zal begeleiden tijdens haar trip. Zoals het een rasechte
agente betaamt, kan Gracie het echter niet laten om haar neus toch
in de zaak te stoppen en de speurneus uit te hangen. Wonder boven
wonder is het Hart die uiteindelijk met de oplossing komt
aandraven, en – stel je voor – wil niemand naar haar luisteren.
Gracie Hart wordt kortom de Elle Woods (zij van de eeuwig
veranderende kapsels uit ‘Legally Blonde’) van de FBI. Ze heeft in
deze film dan ook niet voor niets blonde highlights laten
aanbrengen.
Miss Congeniality is een middelmatige film, een komedie zoals er
dertien in een dozijn zitten. Niet ronduit slecht, maar toch, er
ontbreekt iets in dit vervolgfilmpje. Bijvoorbeeld een sterke
verhaallijn, die er in de vorige ‘Miss Congeniality’ wél min of
meer zat. Een set, slapstick, het ex- vriendje van Hart – want hoe
fout is het wel niet om het aan de telefoon uit te maken met je
lief – romantiek, en ga zo maar verder. Zelfs een simpele filmkus
kon er niet af. Enrique Morciane (agent Foreman) die in ‘Speed 2′
ook al naast la Bullock te zien was, komt hier als een wel zéér
kleurloze muurbloem over. Hij zegt in het begin van de film tegen
Gracie dat hij zeker en vast niet verliefd op haar gaat worden –
dat zou zijn vriendinnetje Janet (Elisabeth Röhm) namelijk niet zo
fijn vinden – maar moest hij zich nu echt zo strikt aan zijn woord
houden? Ach ja, deze film gaat dan ook niet over liefde, maar over
vriendschap. Eenzame mensen (h)erkennen de eenzaamheid en
frustraties in elkaar, en bouwen hierop een hechte en oprechte
vriendschap. Agent Fuller en agent Hart zien na anderhalf uur dan
ook in dat ze noch kat noch muis zijn, maar twee puppy’s die troost
en steun bij elkander vinden. En niet te vergeten, de moraal van
het verhaal is niet ‘people care about people who care about
themselves’, maar ‘people care about people who care about
themselves, but I don’t care about those people’. Jazeker, ook
deze film kent diepte. Vooral naar het einde toe, wanneer Gracie
door haar heldhaftigheid vast komt te zitten onder water. Maar laat
ik vooral niet teveel verklappen.
Sandra Bullock is ondertussen zo’n beetje vergroeid met dit soort
rollen, ze doet het en ze doet het goed. Toch zal de actrice de
deur een aantal keer tegen haar hoofd hebben geramd toen Hilary
Swank met de oscar ging lopen voor haar rol in ‘Million Dollar Baby’, een rol die ze graag
op zich had genomen, maar die haar uiteindelijk niet toekwam. Niet
dat we haar haar keuze voor ‘Miss Congeniality 2’ kwalijk kunnen
nemen. Dit soort film is immers een eeuwige safe bet, eentje
die inspeelt op de krachten van de actrice. Want uiteindelijk doet
het toch iets met je, als je op het einde van de film, net voor je
de cinema verlaat, dat lieve vertederende knorrende lachje van
Gracie terug hoort. Dan weet je dat uiteindelijk alles altijd wel
weer goed komt.
