India Donaldsons veelbelovende debuut Good One toont de zeventienjarige Sam op een kampeertrip, waar ze in plaats van haar eigen richting te vinden als jonge queer vrouw, gedwongen wordt mee te gaan in de egocentrische tirades van haar middle-aged vader en zijn beste vriend. Good One slaagt erin moeilijke emoties over te brengen zonder de verhaallijn te ingewikkeld te maken, maar door daarentegen te steunen op de vredevolle groene tinten in de natuurlijke setting van de film.
Denkende dat ze op meerdaagse wandelvakantie gaat met haar vader Chris (James Le Gros), zijn pas gescheiden vriend Matt (Danny McCarthy) en zijn zoon, vertrekt Sam uiteindelijk enkel met Chris en Matt, nadat haar jeugdvriend zich bedenkt uit wrok voor de recente scheiding van zijn ouders. Doorheen de drie dagen wordt Sam gedwongen zich steeds kleiner te maken in het bijzijn van haar mannelijke gezelschap; haar meningen worden weggeschoven, de zorgende taakjes zoals koken en de tent afbreken vallen in haar schoot en op een dronken avond maakt de voordien vertrouwde Matt een ongepaste opmerking, een aanstoot die door Sams vader niet serieus genomen wordt.
Terwijl Chris en Matt zich onbewust blijven van hun eigen gedrag en focus op hun persoonlijke levens, toont Wilson Camerons zachte cinematografie de kleine emoties op Sams gezicht. Die expressies onthullen hoe ze alsmaar oncomfortabeler wordt in haar voorgeschreven genderrol als zorger en luisterend oor. In slechts haar tweede acteerprestatie brengt Lily Collias de tweestrijd in het hoofdpersonage sterk naar voren, zowel haar queer, rebelse aard als haar wil om een goede dochter – “a good one” – te zijn, vechten het uit in close-ups op haar gezicht. Omringd door de wilde natuur van het Catskill-gebergte in de Amerikaanse staat New York, vormt hun kampeertrip een serene omgeving voor het verfilmen van subtiele, maar des te meer impactvolle emoties en interacties.
Good One bestudeert hoe jongvolwassenen zich bewust worden van de valkuilen in het gedrag van hun ouders en de impact hiervan op hun eigen identiteitsvorming. De film benadrukt een keerpunt in ons opgroeien: wanneer ouders hun kinderen oud genoeg achten om bij hen te rade te gaan, maar onverwachts botsen op hun vlijmscherpe reacties wanneer ze te openhartig vertellen over hun misstappen en tekortkomingen. Afwisselend tussen gevatte, spaarzame dialogen en nauwkeurige shots creëert de film een onprettige sfeer die lang blijft nazinderen.
Als schrijver, regisseur en producent schopt India Donaldson het ver met Good One, net als actrice Lily Collias, voor wie de rol haar doorbraak betekent. De op het eerste gezicht luchtige film transformeert gaandeweg in een onbehaaglijke adolescenten- en ouderstudie die voor de ene herkenbaar zal zijn en voor de andere met haar open einde belangrijke vragen opwekt.
