Het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het besef dringt door bij de Amerikanen dat wie een zogenaamd superwapen kan maken, het strijdgewoel in zijn voordeel laat kantelen. In deze fictieve versie van de geschiedenis zorgen Sylvain Runberg en François Miville-Deschênes voor een even meeslepende als donkere kijk op het wezen genaamd de mens.
Zaroff. De ultieme jager. Zijn prooi is zijn soortgenoot en dat maakt hem tot een figuur wiens pad je niet wil kruisen. Na tien jaar in de VS heeft Zaroff het bovendien zo’n beetje gehad met zijn nieuwe thuis. De jacht voert hij daar immers vooral uit op zwervers en dronkaards. Weinigen hechten geloof aan de wilde verhalen die rond de verdwijning van deze figuren de ronde doen, maar bij zij die dat wel doen, bevindt zich Uncle Sam.
Die heeft, niet tegen gehouden door morele overwegingen, een voorstel voor de dandyeske seriemoordenaar: een geheime missie naar het door de nazi’s belegerde Moskou om een van de Sovjet-atoomgeleerden, goedschiks dan wel kwaadschiks, naar de VS te halen en zo de pas op gang getrokken wapenwedloop te winnen.
Zaroff wordt op pad gestuurd met een stel Amerikaanse soldaten, die niet liever zouden willen dan hun gids de nek omwringen voor hij nog meer kwaad aanricht, maar gaandeweg moeten de geüniformeerde jongelui toegeven dat de missie zonder Zaroff geen kans van slagen heeft. De volgende logische stap is zich min of meer neerleggen bij de compleet van morele overwegingen gespeende manier van werken die Zaroff hanteert. Het doel heiligt de middelen en de prijs die betaald wordt, is enorm.
De wraak van Zaroff is het vervolg op Zaroff, maar wie een jaar of vijf na het verschijnen van dat eerste deel zelfs niet het kleinste vermoeden meer heeft waar een en ander over ging, of wie in deze moderne tijden zijn digitale stripverhaal kwijtgespeeld is, hoeft niet te wanhopen. De wraak van Zaroff kan helemaal op zichzelf gelezen worden.
Het boek brengt een verhaal over goed en kwaad en dan voornamelijk over kwaad. Het toont de mens van zijn meest meedogenloze kant, die, moet het gezegd, bij iedereen aanwezig is. De wraak van Zaroff mag zich dan wel afspelen in de jaren 1940, het past perfect bij de wereld anno 2023, waar enkele jagers het laken naar zich toe trekken en een hoop gewone mensen tot prooi degraderen. In minder dolgedraaide tijden, wanneer dat ook mag zijn, zou De wraak van Zaroff zich vooral laten opmerken als een meeslepende vertelling, in meesterlijke stijl getekend. Vandaag is het evenwel een gitzwarte blik op een soort die soms vooral zijn eigen ondergang lijkt na te jagen.
