De Antwerpenaren van The Golden Glows gaan op hun nieuwe album On Moonlight And Rain aan de slag met bezwerende muzikale vertalingen van Japanse spookverhalen. Het resultaat landt mooi tussen poëtische vervreemding en innige introspectie.
Noem The Golden Glows gerust muzikale archeologen. Muziek uit de jaren twintig, gevangenisliederen uit de jaren veertig of eeuwenoude folksongs: er is geen enkel traditioneel genre dat ze nog niet vakkundig naar hun hand hebben gezet. Voor hun nieuwe album On Moonlight And Rain richten ze de blik naar het Oosten en halen ze de mosterd uit het boek Ugetsu Monogatari (Verhalen over maanlicht en regen), dat in 1776 werd uitgegeven door Ueda Akinari. Het is een verzameling magisch-realistische verhalen vol betovering en bovennatuurlijke geesten. Ondanks die fantastische insteek behandelt het bovenal universele en diepmenselijke thema’s als lust en liefde – het bovennatuurlijke als metaforen voor de eigen gevoelens. Deze vertellingen vormen de basis voor de dromerige interpretaties van The Golden Glows.
De vernieuwing voor de groep ligt erin dat ze niet zoals vroeger oude melodieën naar hun hand zetten, maar zelf tekenden voor alle muziek en teksten. De band verrijkte hun vertrouwde harmonieën met een breed pallet aan muzikale kleuren. Synths, piano, elektrische gitaren, lapsteel, banjo, drums, vibrafoon, marimba en elektronica creëren een avontuurlijk geluidslandschap, waarbij je in de sfeer van het album en je je in de nevelige sneeuwtoppen van het Japanse eiland waant. “White Peaks” verhaalt over een monnik die de bergen overtrekt en op de besneeuwde top in een geest verandert. Met die rustige pianotoetsen en de duistere parlando van frontman Bram van Moorhems, ondersteund door de vrouwelijke tegenzang, welt tussen de ruimte die de muziek laat de sfeer op als uit de spleten in de bergen waarover de hoofdfiguur reist.
Nergens wordt de sound volgeplamuurd: zachtjes weerklinkt de ene drumtic na de andere, als voorzichtige voetstappen in de sneeuw, om toch geen al te duidelijke sporen na te laten. Halverwege barst het geheel alsnog volledig open. Spraken we hierboven nog over ‘dromerig’, weet dan goed dat niet alle dromen zoet hoeven te zijn.
In “The Reed Choked House” huilt de fluit als de wind doorheen het riet dat het huis van de hoofdfiguur verstikt, wanneer deze terugkeert na een reis van zeven jaar. Versnelde marimbapercussie drijft de spanning op, waarover een gitaar onheilspellend mag fezelen. De aristocratische dame uit “A Serpent’s Lust” transformeert in een verraderlijke slang om halverwege het nummer haar naïeve minnaar in een wurggreep van gitaren met dodelijke tanden van elektronica te doden.
On Moonlight And Rain is een rijk gearrangeerde plaat waarbij de vroegere americana-aanpak van The Golden Glows subtiel wordt aangevuld met elementen uit de oosterse verhalentraditie en toefjes Japanse minimalistische en ambientmuziek. Het geheel doet vaagweg denken aan de sfeer van Nick Caves verhalende album Murder Ballads, terwijl de gitaren als een donker wolkenpak uitwaaieren en het omineuze debuut van The Gutter Twins in herinnering brengen. Elk nummer vormt op zich een mooi afgerond verhaal, de weerkerende vocale en muzikale elementen weven alle nummers dan weer mooi samen tot één intrigerend geheel.
The Golden Glows brengen hun nieuwe album dit voorjaar nog naar Sint-Truiden, Mechelen en Antwerpen.
