Manu Delago :: Environ Me

Manu Delago trekt op Environ Me allerlei lijntjes tussen de natuur, de mens en technologie en weeft er een ingenieus elektronisch album mee.

Manu Delago is een in Londen residerende Oostenrijker, wiens bedrevenheid in percussie en persoonlijke stijl hem al in contact bracht met enkele grote popsterren. Zo vervoegde hij Björk in 2011 voor de opnames van Biophilia en tourde hij met haar de wereld rond. Zitten ook in zijn adresboekje: Joss Stone, Ellie Goulding e tutti quanti. Als hij de aandacht van zulke mensen weet te trekken, verdient hij op zijn minst ook de onze.

Op Environ Me doet Delago interessante dingen met een handpan. Dat is een omgekeerde steelpan – voor alle duidelijkheid: we spreken hier niet over de koekenpan waarin men dikke lappen biefstuk perfect saignant braadt, maar wel over de instrumenten met de gelijkluidende Engelstalige namen.

Wat hij dan juist doet? Het geluid dat zo’n handpan voortbrengt, is nu eenmaal nogal vloeibaar te noemen en Delago evoceert hiermee de verwondering die David Attenborough moet voelen wanneer dikke regendruppels neerdalen op het gulle leven in een bos (“Trees For The Wood”). Tegelijk laat hij dat natuurgevoel op andere nummers versmelten met het hevig stampen van Teutoonse techno, waarbij het zweet als regen aan het plafond van de fabriekshallen condenseert.

Van bij de zalvende klanken die het album openen en sluiten, over het ruigere middenstuk heen voel je dat hier een verhaal wordt verteld, een verhaal over de mens in zijn omgeving – de titel geeft het al weg. Geen mens is een eiland en dus zal zijn omgeving ook steeds deel van zijn persoon uitmaken. Bij Delago is die omgeving zowel de grootstad waarin hij resideert als de woeste natuur waarin hij geregeld rondtrekt. Zo trok hij voor zijn vorige plaat Parasol Peak met zeven muzikanten de Alpen in. Beide elementen komen op dit album terug.

Zoals gezegd is door de klank van de handpan ‘water’ het element dat het sterkst naar voren komt op Environ Me. In “Liquid Hands” wordt zelfs het wateroppervlak gebruikt als percussie-instrument, waarbij onderwatermicrofoons het geluid registreerden. Herhaaldelijk scheurt het nummer open in distorted elektronica, om weer tot de rust terug te keren – van koel bergmeertje tot Berghain en weer terug. Daarnaast sluipen ook andere elementen het album binnen: in “FaunaSauna” horen we bijvoorbeeld geluiden zo divers als klittenband, vuur of dierlijke geluiden. Het zijn ratelende fietskettingen en -bellen die “ReCycling” stofferen tot een lekker voortdenderende trance, waarvoor Delago ter promotie met de fiets CO₂-neutraal doorheen centraal Europa toerde, met al zijn materiaal in speciaal ontworpen bakken achter zijn fiets. Onze interactie met de wereld brengt ook de verantwoordelijkheid met zich mee om deze te beschermen.

De ambientnummers als “Emberplay” voelen soms eerder als geluidsbehang aan. Gooi ze echter weg en de plaat verliest haar eenheid – een kwaliteit die elektronische langspelers al te vaak ontberen. Een song als “Autoshred” komt enkel door het contrast volledig tot zijn recht: hij doet met zijn onderdelen van industriële stoommachines van pats-klangboem tot de raderen perfect in elkaar haken en er een beat ontstaat – soms lichtjes irritant, maar steeds aan de juiste kant van de lijn. Opvolger “Pattern Pulse Popcorn” klinkt dan weer alsof het weggelopen is uit de Selected Ambient Works van Aphex Twin, aangevuld met kosmisch aandoende glitches uit het universum van Jon Hopkins. Net zoals in de evolutie komt de mens pas helemaal aan het einde piepen op dit album, in de vorm van de angelieke zang van Isobel Cope. “Gently, the force of ages shows its gradual persistence pushing layer by layer only seen with perseverance / Following I make my choices driven by the need behind the scenes sometimes forced / and sometimes freely”: een vleugje poëzie waarin verbondenheid lonkt naar wie zich laat meedrijven op de onstuitbare krachten van de natuur.

Environ Me is een plaat met een boodschap. Mens, technologie en natuur spelen een verrijkend spel tot ze een eenheid van tegengestelden vormen. Zoals we uit de realiteit weten, is dit een fijngevoelige evenwichtsoefening, maar Delago weet uit al deze tegenstrijdige krachten een boeiend en coherent geheel te puren.

7.5
Konkurrent
One Little Independent
Beeld:
Manfred Werner - Tsui

verwant

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

recent

When the Light Breaks (Ljósbrot)

Om een goede voedingsbodem te vinden voor zijn films,...

Mogwai

17 februari 2025Ancienne Belgique, Brussel

De nieuwe plaat The Bad Fire werd nog maar...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

Gabriel Rios

14 februari 2025Het Depot, Leuven

Met Playa Negra trakteerde Gabriel Rios ons in de...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in