Jean Van Hamme pakt de draad van Largo Winch weer op. Of toch een beetje. Met het door Philippe Berthet getekende drieluik Het fortuin van de Winczlavs vertelt hij de familiekroniek van Largo’s voorouders. Die geschiedenis begint in 1848, in het hart van de Balkan.
Een nieuw album van Jean Van Hamme. Op een of andere manier was het al een flinke poos geleden dat een strip van de man ter hand genomen werd. Dat de scenarist (die zichzelf ridder mag noemen) ondertussen alweer twee jaar geleden zijn tachtigste verjaardag vierde, zal daar vast niet vreemd aan zijn. Ooit was hij een van de meest productieve schrijvers in onze contreien, maar veranderende leesgewoontes en een stripwereld waar traditionele reeksen aan belang inboeten, zorgen stilaan voor een aflossing van de wacht. Bovendien hield hij zelf enkele reeksen voor bekeken. XIII, Thorgal, Largo Winch: het waren kleppers waarvan elk nieuw album het goed deed en Van Hammes naam mee in stand hielden, maar waar hij ondertussen afstand van nam.
Er helemaal mee kappen, is Van Hamme echter nog niet van plan: met Berthet, de man die Pin-Up op knappe wijze in beeld bracht, brengt de auteur nu de voorgeschiedenis van Largo Winch, oftewel Winczlav. Zet je schrap, want dit album is als een rollercoaster die je in een rotvaart door de tweede helft van de negentiende eeuw sleurt. Het eerste deel is zopas verschenen en schiet uit de startblokken in 1848.
Dat was een behoorlijk woelig jaar –zijn er eigenlijk andere?-, zo blijkt uit de inleiding van het verhaal. Van California tot Montenegro: van een zorgeloos leven is nagenoeg nergens sprake. In dat laatste geval zit Vanko Winczlav ondergedoken in een klein dorp nadat de Ottomaanse bezetter een boerenopstand die door Winczlav geleid werd op bloedige wijze neergeslagen heeft.
Nadat hij verraden wordt, vlucht Vanko naar Dubrovnik, waar hij Stojanova leert kennen en met haar de wijk neemt naar de VS. Hij op de vlucht voor de toorn van de bezetter, zij om te ontsnappen aan een geweldenaar van een werkgever. Tijdens de zeereis stapt het duo in het huwelijksbootje, kwestie van beiden de VS mogen betreden.
Hoewel daarmee een nieuw begin aanbreekt, schuilt in die daad ook de kiem voor later onheil. De familie wordt door woelige wateren gestuurd, waarbij Van Hamme de link met het heden meer dan eens legt. Abortus, ouderliefde, de rol van de vrouw in de samenleving, onrechtvaardige rechtspraak, rijk worden dankzij oorlogsgeweld: de negentiende eeuw was niet zo verschillend van de eenentwintigste. Wat volgt, is een in een ijltempo verteld verhaal dat op fascinerende wijze toont hoe toevallige gebeurtenissen en ontmoetingen een immense impact op een leven kunnen hebben.
Wie van kwade wil is, zou een en ander nogal bij de haren getrokken kunnen noemen. Als auteur heb je op die manier immers maar een vingerknip nodig om de boel in een andere plooi te leggen. Maar wie op zoek is naar een boeiend verhaal met vaart, laat zich daardoor niet uit het lood slaan. Door met Berthet in zee te gaan, voorkomt Van Hamme bovendien dat Het fortuin als louter een nieuw product in de Largo Winch-franchise gezien wordt. De tekenstijl is zeer verschillend van de hoofdreeks, die je bovendien niet gelezen hoéft te hebben om Het fortuin te kunnen waarderen.
