De laatste Largo Winch van de hand van Jean Van Hamme. Ook in 20 Seconds bijft het succesrecept werken. Met dank aan de ontembare ambitie van tekenaar Philippe Francq.
Elk najaar verschijnt er trouw een nieuw deel in één van de grootste succesverhalen uit de Europese stripgeschiedenis. Met een vaste opbouw in verhalen die uit twee albums bestaan, is een nieuwe Largo Winch een vaste afspraak geworden. Na zo’n lange tijd stijgt het risico op veilige, routineuze verhalen die enkel mogen dienen om de kassa te laten rinkelen. Uit dergelijke albums is elk greintje van leven verdwenen. Op één of andere manier ontsnapt Largo Winch in grote mate aan die wetmatigheid. Vorig jaar nog recenseerden we het negentiende deel Crossfire. Nu wilden we wel eens nagaan of de loftuitingen toen overdreven waren.
Intussen heeft Jean Van Hamme ook aangekondigd dat dit nieuwe album meteen ook het laatste is met hem als scenarist. Het maakt 20 Seconds het einde van een tijdperk. Largo Winch is de laatste van Van Hammes succesreeksen die nog door hemzelf geschreven werd. De pensionering van de populairste stripscenarist van de laatste dertig jaar lijkt hiermee een feit. Zijn laatste scenario is er eentje waarbij alle vaste elementen van een vintage Van Hamme de revue passeren.
Nog steeds dreigt voor Largo Winch een aanslag op zijn voltallige beheersraad. Hoewel het erop lijkt dat moslimterroristen aan het werk zijn, blijkt achter de schermen een mysterieuzere vijand een oog op Groep W te hebben laten vallen. In dit album ontwart Largo naar goede gewoonte het kluwen achter het complot. Ook enkele nevenpersonages krijgen de tijd om even te schitteren. Zo krijgt Simon Ovronnaz een kort moment toebedeeld in dit verhaal. Tegelijk introduceert Van Hamme in laatste instantie nog een intrigerend nieuw personage, Hanni Veenstra. Eindelijk voegt dit verhaal nog enkele sterke vrouwen toe aan de cast. Aan het einde van het album laat Van Hamme bovendien nog enkele losse eindjes hangen voor zijn opvolger Eric Giacometti. De aankondiging van de nieuwe scenarist was groot nieuws, zeker in Frankrijk. Zijn eerste album zal voor de eerste keer een vierluik inluiden. Hiermee breekt de reeks meteen met de traditie van tweeluiken die Jean Van Hamme al die jaren aangehouden heeft.
De ambitie en de nauwgezetheid van tekenaar Philippe Francq hebben we in de recensie van het vorige deel al uitvoerig bezongen. Ook in album 20 blijft hij werken zonder haastwerk of sluipwegen. Elke pagina bulkt van de details. In dit tweeluik vormde Londen de achtergrond bij de gebeurtenissen. Zoals voor elk nieuw tweeluik verrichte Francq ook deze keer uitvoerige research om Londen op een correcte manier in de plot te verwerken. Waar we in dit tweede deel wel iets meer moeite mee hadden, was de opbouw van het scenario. Hoewel ook 20 Seconds weer alle ingrediënten bevat die een Largo Winch zo aantrekkelijk maken, lijkt Van Hamme de juiste dosering even uit het oog verloren te zijn. Zo stapelden de complotten zich op en bleek achter elke stroman en dubbelspion telkens nog een ander mysterie schuil te gaan. Op die manier was het soms moeilijk om de spanning in de plot te houden. Ook het torenhoge libido van de personages zorgde in dit album voor een overdaad aan scheefpoeperij, ja zelfs met dubbelspionnen.
20 Seconds is een waardig slot voor de periode Jean Van Hamme. Het valt nu af te wachten hoe de relatieve nieuwkomer in de stripwereld Eric Giacometti het er van af zal brengen in zijn eerste verhaal. Dat Philippe Francq nog altijd veel zin heeft in de reeks blijkt alleszins uit dit album. Met zijn talent zal hij er in elk geval voor zorgen dat Largo er ook in de toekomst goed zal blijven uitzien.
