Het Beest is het langverwachte droomproject van toptekenaar Frank Pé. In dit eerste deel wekt hij op scenario van Zidrou al veel bewondering, maar het verhaal staat na 155 bladzijden eigenlijk nog volledig in de startblokken.
Frank Pé is één van de weinige tekenaars waar puur op basis van de kwaliteit van zijn werk door quasi alle stripliefhebbers wordt uitgekeken naar een nieuw album. Na zijn legendarische debuutreeks Ragebol en definitieve doorbraak via de trilogie Zoo, werkte hij vele jaren aan een eigen Robbedoes-album, dat in 2016 verscheen onder de titel Het Licht van Borneo (eveneens op scenario van Zidrou). Nu start hij met diezelfde Zidrou aan Het Beest, een eigenzinnige versie van de Marsupilami, het iconische dier en creatie van André Franquin uit de strips van Robbedoes en Kwabbernoot.
Met een eerste, kloek deel van 155 bladzijden krijgt lezer meteen heel wat pracht en praal van één van de meest begenadigde dierentekenaars (en eigenlijk tekenaars tout court). Waar hij in Ragebol in de jaren ’80 en begin jaren ’90 nog evolueerde van een verdienstelijke variant op de Dupuis-stijl van die tijd naar een tekenaar met een geheel eigen stem en beheersing, met het verschijnen van Zoo 1 in 1994. Frank combineert eerder cartooneske gezichten voor zijn personages met meer realistische en volledig uitgepuurde lichamen en decors. Op die manier spreekt zijn werk zowel meer traditionele stripliefhebbers, als de adepten van meer eigenzinnige en hedendaagse stijlen, aan.
Het verhaal speelt zich af in 1955, wanneer via de Antwerpse haven een exotisch dier ons land binnenkomt. Het dier ontsnapt uit de laadruimte en komt uiteindelijk in het Brusselse terecht. In Brussel volgen we ook François Van den Bossche, die gepest wordt omwille van zijn afwezige Duitse vader. Zijn moeder voedt François helemaal alleen op, en komt in contact met François’ leerkracht. Langzaamaan maakt die kennis met het warme gezin Van den Bossche, maar ook met hun verleden en de moeite die ze telkens ondervinden om aanvaard te worden door de omgeving.
Als een warme kerstfilm vermengt het verhaal van de lieve dierenvriend François zich met dat van het wilde dier dat zich langzaam maar zeker ook thuis gaat voelen in het huis van de familie Van den Bossche. Helaas voor hen blijft de boze buitenwereld op alle mogelijke manieren inbreken op dit prille geluk. Daarin herkenden we alleszins de typerende stijl van scenarist Zidrou, met veel aandacht voor de emoties van de personages en soms een neiging om aan de tranen van de lezer te trekken. Waar Zidrou vaak met meer beginnende tekenaars samenwerkt, is het logisch dat hij in een samenwerking met Frank sterk inspeelt op diens sterktes. Dit blijkt vooral uit bepaalde scènes waarin Frank zich helemaal kan uitleven in grote prenten en waarin hij de strip als een meester naar een filmisch ritme dwingt en compleet naar zijn hand zet.
Ondanks de behoorlijke omvang van dit album, moet Het Beest nog helemaal van start gaan. Aan het einde van dit album zitten François, zijn moeder én het beest helemaal aan de grond. Alles staat klaar om in het tweede deel naar een soort wederopstanding te werken waarin de figuur van de marsupilami wellicht in alle grootsheid en eigenzinnigheid zal kunnen schitteren. Kortom, in dit eerste deel van Het Beest zetten Frank en Zidrou de scène helemaal op voor een groots drama, maar komt het drama zelf nog niet echt op gang. Daarom houden we het voor dit beest even op bewondering onder voorbehoud.
