Dit is eentje om voor te gaan zitten. Zidrou en Maltaite hebben de handen in elkaar geslagen voor een sfeervol misdaadverhaal dat zich in het na-oorlogse Frankrijk afspeelt. Daarbij weten ze wonderwel het bovennatuurlijke verteerbaar te maken voor wie daar doorgaans van gruwt.
Faut le faire: boeken waarin onverklaarbare fenomenen een rol spelen, komen doorgaans terecht bij een specifiek publiek. Het vraagt immers een zekere inspanning dan wel ingesteldheid om mee te willen gaan in een verhaal waarbij niet alles op een conventionele manier verklaard kan worden. Daarbij speelt niet alleen mogelijke ergernis over bovennatuurlijke gebeurtenissen, soms is het louter het feit dat het auteurs wel heel goed uitkomt zo nu en dan iets onverklaarbaars te laten gebeuren. Niks van dit alles echter bij Zidrou en Maltaite, die een verhaal brengen dat, alles in acht genomen, behoorlijk geloofwaardig is. Het laat zich omschrijven als de perfecte vakantielectuur, zonder dat het te lichtvoetig wordt.
Een zomerdag in Frankrijk. De welvaart gaat met grote sprongen vooruit. Snelwegen maken de uithoeken van het land bereikbaar, autobezit boomt. Langs de weg verschijnen op Amerikaanse leest geschoeide wegrestaurants. In eentje ervan zit Aline. De jongedame, een succesvolle muzikante, heeft kletterende ruzie met haar vriendje, Philippe, die met haar van mening verschilt over mogelijke gezinsuitbreiding. Slechtgezind verlaat het duo de zaak, stapt in de auto, rijdt weg en crasht even verderop.
En nu komt het: op het ogenblik van het ongeluk zit Philippe alleen in de auto. Waar Aline naartoe is, mag Joost weten. Ze lijkt in rook opgegaan. Daar geloven Alines ouders uiteraard geen bal van. Laat staan dat de politie bereid is de zaak op die manier af te ronden. De verantwoordelijkheid voor het verdwijnen van Aline wordt dan ook al snel bij Philippe gelegd.
Het verhaal van Philippe en Aline is echter geen alleenstaand geval, zo blijkt uit de naspeuringen van een zekere Houdain. Hij weet waarover hij het heeft: zelf zit Houdain een celstraf uit nadat ook zijn vrouw spoorloos verdween en de politie in zijn richting keek voor een verklaring. In de cel heeft Houdain alle tijd om de kranten uit te pluizen op zoek naar gelijkaardige voorvallen. Met de hulp van Blandine, de tweelingzus van Aline, tracht Houdain het mysterie te ontluisteren.
Het lijkt op het eerste gezicht wat opgeklopt, maar Zidrou heeft zijn scenario perfect gedoseerd: de man serveert je een mysterieverhaal zonder dat je er erg in hebt. Dat is deels te danken aan de filmische manier waarop het verhaal verteld wordt, maar net zo goed doordat er ruim aandacht is voor de personages. Aline, de geslaagde dochter. Blandine, de wildere zus die de wijk nam naar de VS en haar familie sprookjes op de mouw spelde over een glamoureus leven in een PanAm-uniform, terwijl ze in werkelijkheid schaarsgekleed haar brood verdiende in een louche tent ergens in South-Carolina. Je wordt ondergedompeld in de levens van enkele kleurrijke figuren en belandt mee in de maalstroom van gebeurtenissen die hen in de greep heeft.
Wat een suf of lachwekkend verhaaltje van niets had kunnen zijn, is door die aanpak een lezenswaardig, fraai uitgewerkt beeldverhaal geworden dat de sfeer van de Franse klassiekers uit de sixties oproept en de lezer moeiteloos geboeid weet te houden. Hoewel het soms op het randje is, gaat het nooit over the top. Dat heeft als fijn neveneffect dat, ook voor wie doorgaans gruwt van alles wat naar bovennatuurlijke toestanden neigt, Een seconde later perfect leesbaar is.
Dupuis
