Vanaf vandaag kan u iedere zondagavond naar een nieuwe aflevering van Black-out kijken op Eén. Al is de kans groot dat u na vanavond een abonnement op Streamz zal willen aanschaffen. Op de streamingdienst kan u de volledige reeks al bekijken. Iets wat wij deden in twee dagen. De reeks bingewatchen in joggingbroek was, op de Amerikaanse verkiezingsthriller volgen na dan, zonder twijfel de spannendste belevenis van 2020.
Bij het lezen van de titel dacht u misschien dat het om een reeks met veel drank zou gaan. De term ‘black-out’ wordt hier helaas heel letterlijk gebruikt. Wanneer een kernreactor gesaboteerd wordt, valt de stroom uit en is het pikdonker in heel het land. Tegelijk met het nieuws van de nationale stroompanne ontvangt de Belgische premier Annemie Hillebrand (Sara de Roo) een video met een duidelijke boodschap: “Als het licht aan gaat, sterft uw dochter.” Haar dochter is ontvoerd en de stroompanne betekent het begin van een nationale crisis. De eerste minister zal belangrijke beslissingen moeten maken: kiest ze als premier of als mama? En belangrijker: wie heeft het licht uitgedaan?
Net nu de kernuitstap opnieuw stof doet opwaaien in ons land, verschijnt er een serie over een gesaboteerde kerncentrale. U zou er zowaar een complottheorie over kunnen schrijven. Het is op een rare manier best verfrissend om te zien dat een land ook door een ander soort crisis plat kan liggen. Ook van stroom – en bijgevolg licht – zijn we akelig afhankelijk geworden. Alleen maar de idee dat de om het humeur van de coronamoeë mensen op te krikken, te vroeg opgehangen kerstlichtjes, opnieuw zouden doven, doet de Vlaming in deze donkere dagen huiveren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de duisternis waarin het land gehuld is, de spanning enorm doet stijgen. Je voelt als kijker een constante dreiging en ziet de eerste minister en het hoofd van de cel terrorisme (Geert Van Rampelberg) letterlijk tasten in het duister.
Dat je als kijker die voortdurende dreiging ervaart, is natuurlijk ook het werk van de regisseur en de scenarist. Die eer komt Joël Van Hoebrouck en Philippe De Schepper toe. Van Hoebrouck regisseerde de reeks en het scenario kwam uit de pen van De Schepper, die overigens eigenaar is van het nieuwe productiehuis Jonnydepony dat de reeks produceerde. Van Hoebrouck en De Schepper bewezen met Eigen Kweek al dat ze een geweldig duo zijn en met Black-out bevestigen ze dat nogmaals. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het scenario dat van De Dag evenwel niet kan evenaren. Het had misschien in de buurt kunnen komen, als ze er nog een paar weken langer aan geschreven hadden.
Naast het straffe scenario, overtuigt Black-out ook met een enorm sterke cast. In de wandelgangen van het Antwerpse Conservatorium wordt al jaren gefluisterd dat er maar één student van Dora van der Groen afstudeerde met 100 procent voor ‘spelen’: Sara de Roo. Als we Black-out zien geloven we dat, maar de rest van de cast hoeft zeker niet onder te doen. Naast de Roo schitteren andere gevestigde waarden en nieuwe gezichten. Geert Van Rampelberg stelt nooit teleur en Michael Pas, die ondanks zijn vele rollen toch altijd een beetje Kulderzipken bleef, bewijst nog maar eens wat voor een klasbak hij is.
Naast hen is er ook plaats voor mensen van kleur. We hopen dat er een tijd komt dat we een Vlaamse reeks niet telkens opnieuw credits moeten geven als de cast niet alleen uit witte acteurs bestaat en die niet-witte acteurs ook nog eens gelaagde rollen mogen spelen. Helaas is dat in het huidige Vlaamse film- en televisielandschap nog steeds een verdienste. Denk bijvoorbeeld maar aan het pijnlijk zwakke scenario en de bijzonder stereotiepe verhaallijn waar GR5 afgelopen jaar mee afkwam. Dat gezegd zijnde, brengt Black-out het er ook op dat vlak relatief goed vanaf. De reeks heeft geen stereotiep, eendimensionaal terreurnarratief en er zijn geen clichérollen weggelegd voor actrices als Nora Gharib en Ikram Aoulad. Zij spelen respectievelijk een inspecteur en de Minister van Energie. De hoofdrol is nog steeds weggelegd voor een witte vrouw, maar we zijn toch stilaan op weg naar meer accurate representatie en dat kunnen we alleen maar toejuichen.
Het nieuwe productiehuis Jonnydepony legt de lat dus meteen hoog met haar eerste fictiereeks. Als Black-out de standaard is, kijken wij al uit naar de volgende producties. Eén-kijkers kunnen dus opgelucht ademhalen om het feit dat ze niet langer naar Château Planckaert hoeven te kijken op zondag.
