Waren we gespaard gebleven van dat dekselse virus, dan speelde Pottery uit Montréal waarschijnlijk op dit moment overal zaaltjes en festivals plat. Welcome to Bobby’s Motel is daarvoor het perfecte opzwepende plaatje.
De Canadezen waren vorig jaar al een van de hoogtepunten op Iceland Airwaves in Reykjavik, waar het publiek van bij de eerste drumslag aan het dansen sloeg en de temperatuur in het hoge Noorden de lucht in schoot. Dit jaar was Pottery bevestigd voor een show in de Trix Bar én Best Kept Secret, waar ze ongetwijfeld veel zieltjes hadden gewonnen. Nu leven we in een andere wereld en moeten we het (voorlopig) doen met luisterbeurten thuis.
Er vallen drie leuke dingen op bij een optreden van Pottery: de energie, de funfactor en het rock-‘n-rollgehalte. Al die elementen zijn ook aanwezig op Welcome to Bobby’s Motel. Het titelnummer en “Hot Heater” worden meteen vooruitgestuwd door funky gitaren, de opzwepende percussie van Paul Jacobs en de krachtige samenzang. Probeer maar eens te blijven zitten bij het horen van deze nummers.
De trein dendert nadien voort met “Under the Wires” en “Bobby’s Forecast”, die eveneens een smile op het gezicht toveren. In tegenstelling tot andere bands in het postpunkgenre zoekt Pottery niet zozeer de duisternis of brute kracht op, maar eerder het speelse en het eigenzinnige. Daarvan getuigt ook het meer dan aardige “Down in the Dumps”, waarin nogmaals duidelijk te horen is hoe belangrijk de drums zijn voor de stuwende sound.
Het meeslepende “Reflection” is misschien de ietwat vreemde eend in de bijt omdat het niet zo ‘up-tempo’ en donkerder klinkt als de rest van de plaat. Toch heeft ook dit nummer een boeiende, spannende sound: de minimale gitaren zijn tegelijk dreigend en psychedelisch, er zijn mooie zanglijnen, dito keys en meeslepende baslijnen. En horen we daar ook ergens een tikkeltje Bowie?
In “Texas Drums Pt. I & II” gaan weer alle remmen los. Niet alleen de fantastische koebel en samenzang blijven bij, ook de spanning en catchiness trekken de aandacht. In het tweede deel van het nummer zoekt Pottery dan weer zijn meest noisy kant op. Door een nummer als “NY Inn”, met zijn funky hoekige gitaren, opzwepend ritme en heerlijke samenzang, zou zelfs een liefhebber van pakweg Foals instant fan van de band kunnen worden.
Ook de afsluiters, het springerige “Take Your Time” en meeslepend mooie “Hot Like Jungle”, mogen er zijn. Ook hier hangt de sound ergens tussen Devo, Gang of Four en Talking Heads, maar weet de band toch origineel en verfrissend te klinken.
Welcome to Bobby’s Motel is een plaat die je doet denken dat het nog spijtiger is dat rockoptredens zoals ze vroeger waren -iedereen dicht bij elkaar en plakkerig van het zweet- niet kunnen doorgaan. Het is een bijzonder energiek album met postpunk, pop en dance, of anders gezegd een plaat om van te snoepen. In afwachting van dat broodnodige vaccin kunnen we ons gelukkig alvast laten gaan in Bobby’s Motel.
