Sommige artiesten zijn domweg in het verkeerde tijdperk geboren. Als de uit Los Angeles afkomstige singer-songwriter Shane Alexander muziek gemaakt had in de vroege jaren zeventig, het tijdperk van Jim Croce, James Taylor en John Phillips, dan was hij nu ongetwijfeld een redelijk bekende naam geweest. Een halve eeuw later echter is hij gedoemd tot een carrière in de marge van de mainstream. Jammer misschien, maar dat maakt zijn muziek zeker niet minder interessant.
A Life Like Ours is ondertussen het zevende studioalbum van Shane Alexander en werd net zoals voorganger Bliss (2016) opgenomen in ‘s mans eigen Buddhaland Studios — Alexander is een boeddhist — in Californië met een kleine groep muzikanten. Alexanders muziek blijft ook op zijn nieuwe worp weer aangenaam in het oor liggende, mooi verzorgde rootsmuziek brengen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat zijn nummers af en toe opgepikt worden voor een tv-serie en dat mooi volk als Bon Iver en Suzanne Vega hem mee op tournee nemen.
Opener “Everything As One” is meteen een sterke binnenkomer. Een tokkelende gitaar, een warme begeleiding en bovenal een sterk nummer. Iets dat ook geldt voor titelnummer “A Life Like Ours” dat herinneringen oproept aan de jonge Paul Simon. Folkmuziek van de bovenste plank. De nummers gaan van breed gearrangeerd (“Taxi Cab”) tot klein en intiem, zoals in een sterk “Slow Road”. Dat laatste is een klein juweeltje zoals ook Mark Everett van Eels ze vlot uit de mouw schudt.
Maar ook zware, maatschappelijke thema’s schuwt Alexander niet. “I’ll Be Here” is een nummer dat hij schreef in de dagen na een zoveelste schietpartij in de Verenigde Staten, die op een countryfestival in Las Vegas in 2017. Het is een zoektocht naar het waarom van deze daden (“There ain’t always a reason / For the evil that men do / When hatred fast as lightning brings the end of what we knew”), al schijnt er toch altijd hoop door (“But I’ll be here for you / When the world’s too heavy and you can’t move”).
“Lost Road” handelt dan weer over de zelfmoord van een oude schoolvriend. Een nummer dat ondanks zijn loodzware thema niet helemaal gediend is van de te somptueuze inkleding. Af en toe balanceert Alexander, met zijn warme, zoete stemgeluid op de rand van de stroperigheid, en hier belandt hij jammer genoeg aan de verkeerde kant. Gelukkig is dit maar een zeldzame uitschuiver, want het is toch vooral op rustige, kleine folknummers als “Fault Line” of een aangenaam schuifelend “Riverbed” dat Alexander indruk weet te maken. Vreemde eend in de bijt is een cover van “Nights In White Satin”, een song die regelmatig opduikt tijdens Alexanders optredens. Of er echt iemand te wachten zat op een nieuwe versie van dit kapotgespeelde nummer is de vraag en aangezien Alexander redelijk dicht bij het origineel blijft, lijkt het antwoord eerder negatief te zijn.
Met A Life Like Ours zorgt Shane Alexander ondanks de occasionele schoonheidsfout weer voor een prima, aangenaam rootsalbum. Geen voer voor hipsters misschien, maar dat is dan weer eerder een pluspunt.
