Drie jaar na het debuut van A Mote Of Dust kondigt opvolger II het definitieve punt aan achter het project van Craig B. en zelfs het einde van zijn muziekcarrière. Bloemen noch kransen, het leven zoals het is. “I need you to hear this / Yes, I see you’ve had enough”.
Er zijn zo van die mensen waarvan je denkt, hoopt, dat ze muziek blijven maken. Al is het maar op zolderkamerschaal, of amper een foyer vullend. Maar wel met een ingetogen vuur, met een kloppend hart dat je kunt horen als je er af en toe eens je oor tegen legt. Iemand zoals Craig B. bijvoorbeeld. In de jaren 2000 trok hij al het keldergat van onze zielenpijnen open met Aereogramme en later The Unwinding Hours, vandaag is er alleen nog A Mote Of Dust en ook daar gaat binnen een paar weken de stekker uit.
Het is ironisch dat de release show van dit tweede album, op 12 april in Mono in thuisstad Glasgow, meteen ook het afscheidsconcert is en het definitieve punt achter de muziekcarrière van Craig B. Om te touren heeft hij geen energie meer, op een handvol optredens in Duitsland en Schotland na. Hier stoppen voelt juist, verklaarde hij in december al op de website. Wat er hierna volgt? Dat weet niemand. Iets anders, in ieder geval.
Craig B. was altijd al een zoekende ziel en dat is op A Mote Of Dust II niet anders. Met Graeme Smillie achter de piano en drums gaat hij verder op zoek naar De Weg. “We’re looking for exits while stuck in reverse” klinkt het in “Second Last First” of “The Clocks won’t slow down / The road’s been paved / If you are leaving / Then I can’t stay” in “Slow Clap”, een nummer dat oprookt in een ruis van elektronica. De teksten zijn als vanouds rusteloos en soms zelfs fatalistisch.
In de schaarse muzikale ondersteuning van gitaar en piano, zoals bijvoorbeeld van “Throwback”, doet de intense en emotionele zang ons op de een of andere manier wel eens denken aan die van Mark Hollis. Ze delen in ieder geval een soort tijdloosheid. In het mooie “Evolve” stelt B. vragen die geen antwoord nodig hebben: “Do you think they’ll do right? Do you think that they care?”. “Winter Song” is het laatste nummer dat we van B. zullen horen en de traagheid ervan maakt ons melancholisch. “I need you to hear this / Yes, I see you’ve had enough”.
In een tijd waarin alles maar moet en media soms op het genante af artiesten een gouden aureool aanmeten, volgt Craig B. eenvoudig zijn buikgevoel. Zonder zin voor drama, zonder al te veel nood aan verantwoordig en zonder plaatsvervangende verwachtingen. Je muziek zal gemist worden Craig, maar misschien ook weer niet. Het is goed zoals het is en er blijft altijd plaats in de platenkast voor dat oeuvre van je.
A Mote Of Dust II kwam uit op vinyl in een gelimiteerde oplage van 500 exemplaren en is al uitverkocht. Cd’s zijn nog beschikbaar via https://stargazerrecords.bandcamp.com/merch.
