Hoe kan je als instrumentaal trio blijven boeien op je zesde plaat? Daarvoor moet je Russian Circles heten.
Neen, na verschroeiende passages in de AB (april 2015) en Dunk!festival (mei dit jaar) is de wereld is nog niet klaar met de postmetalband uit Chicago. Guidance werd opgenomen in de GodCity Studio van Kurt Ballou, kwestie van de punch nog wat te vergroten. Zeven nummers lang beukt en verwondert het trio. Meer nog, drie jaar na Memorial, dat wat meer tijd nodig had om volledig door te dringen, heeft Russian Circles een van zijn zwaarste platen en tegelijk meeslepende plaat uitgebracht.
Dat Russian Circles veel meer dan een riff-georienteerde post-whatever-band is en zich opnieuw weet uit te vinden, bewijst de bloedmooie intro “Asa”. Dat nummer gaat vervolgens met drumgeroffel (wat een drummer is die Dave Turncrantz!) naar “Vorel”. Akkoord, daarin herkennen we de meeslepende stijl van Russian Circles, maar toch klinkt het weer wat anders. De band weet te spanning erin te houden met afwisselend sludgy en melodische gitaren, en het zijn vooral die laatste die weer wat dieper in de huid gaan snijden.
Let ook op de veelzijdigheid die gitarist Mike Sullivan etaleert. Als hij keihard uithaalt, is het er ook boenk op. Rond de vijfde minuut van “Mota” komen zijn gitaren met een pak distortion tot ontploffing. Zo zwaar hebben we Russian Circles nog niet veel gehoord. Dit is bijna doom metal. Ook bassist Brian Cook, met een verleden bij Botch, These Arms Are Snakes, heeft daarin een groot aandeel. Hij heeft niet alleen oog voor subtiliteiten met tientallen looppedalen en effecten, maar kan verwoestend uit de hoek komen.
Daarna “Afrika” is een welgekomen, trippy afwisseling. Die laatste noten vormen het ideale slot. van een bloedmooi. Ook “Overboard”, dat prachtig openbloeit, staat voor muzikale schoonheid — hoe vreemd dat ook klinkt. Je hoort zelfs de handen over de gitaararm schuiven. Kippenvel is ons deel. Dit staat mijlenver van de finger-tappingtechniek die veelvuldig gebruikt werd op Empros (2011).
Daarna trekt het instrumentale trio weer alle registers open. “Calla”, onze favoriet van de plaat, is een ware monoliet. Er zit als het ware een stoner-riff in verscholen. Maar er zijn ook weer dat verschroeiende basgeluid en alles wegblazende drums. Let ook op de Earth-achtige intro van “Lisboa”, dat over de hele lijn tegelijk cinematisch en heavy overkomt. Het einde van een boeiende muzikale trip. Loodzware, complexe muziek menselijk laten klinken: daarin wordt Russian Circles meer en meer heer en meester.
Het geheim van deze band? Drie klassemuzikanten slagen erin instrumentale muziek boeiend te houden. Op zijn zesde plaat zweeft Russian Circles tussen donkere metal (we kunnen er geen band op kleven), Godspeed You! Black Emperor en — waarom niet — Pink Floyd. Noem Russian Circles geen postrock of metal meer. Dit is gewoon steengoede instrumentale muziek.
