Muziek als medicijn, als balsem voor de ziel; het is een metafoor die menig melomaan niet vreemd is. Er lopen dan ook nogal wat zelfverklaarde “dokters” rond in de muziekwereld – Dr. John, Dr. Feelgood, Dr. Dre, iemand? Maar omgekeerd kan het dus ook: Chuck Paisley is in het dagelijkse leven een echte dokter, maar met Where The Doves Bark leverde hij onlangs een fraaie singer-songwriterplaat af.
Nu zou het maar al te makkelijk zijn om Paisley af te doen als “wéér een solitaire snarentokkelaar”, de zoveelste uit een lange rij, of als een opportunist die een graantje wil meepikken van de door enkele tv-programma’s aangezwengelde belangstelling voor singer-songwriters. Voor Chuck Paisley (né Dimitri Muylaert) is Where The Doves Bark veeleer de bekroning van jarenlang timmeren aan de weg.
De liefde voor muziek – en snaarinstrumenten in het bijzonder – is er altijd al geweest. Zo heeft Muylaert onder meer een verleden als violist en als bluesgitarist. Het is echter sinds de ontdekking van de grote Amerikaanse en Britse songschrijvers en folkzangers dat hij weet welke richting hij uit wil met zijn zelfgeschreven songs. Daarin begeleidt hij zichzelf afwisselend op gitaar en op banjo.
Where The Doves Bark is niet het eerste wapenfeit van de Gentenaar. De afgelopen jaren verscheen er al een handvol EP’s, waarop te horen was hoe hij telkens beter werd als songschrijver. Een volledig album was dus de logische volgende stap. En in tegenstelling tot de vorige releases – letterlijk solo-exploten – mocht het deze keer ook een beetje meer zijn: tijdens de opnames liet Paisley zich bijstaan door een bassist, een pianiste en een violist om de songs meer kleur en textuur te geven.
In deze tien songs (plus een instrumentale reprise) weet hij zijn invloeden op een passende, geloofwaardige wijze samen te brengen. Hoewel al te openlijke nadoenerij wordt ontweken (onder meer door de persoonlijke, poëtische teksten) zijn er toch hoorbare referenties naar voorbeelden als Bob Dylan, Bert Jansch en Nick Drake. Ook de stem klinkt nooit geforceerd maar integendeel heel naturel. Ze staat ook volledig ten dienste van de songs; nergens wordt geprobeerd de gelouterde, rauwe rochel van de afgeleefde bard na te apen, nergens worden de songs gebruikt als vehikel om enkele duizelingwekkende vocale acrobatieën tentoon te spreiden.
Dat zorgt ervoor dat Where The Doves Bark misschien geen plaat is die je van bij de eerste beluistering van je sokken blaast. Dat hoeft ook niet: liever een trage groeier dan een album dat van meet af aan al zijn geheimen prijsgeeft, maar al even snel zijn glans verliest en in de vergetelheid raakt. Dokter Paisley kent zijn metier en kiest voor de vakkundig geplaatste prik: eerst voel je er weinig van, pas na een tijdje wordt duidelijk dat het toegediende heelmiddel werkt en blijft doorwerken.
De plaat werd bij Paisley thuis opgenomen, in zijn eigen homestudio. Dat heeft ook zo zijn invloed op de sfeer: van bij de eerste noten krijg je het gevoel dat het viertal in je huiskamer staat te musiceren of, beter nog, dat Paisley je heeft uitgenodigd om op zijn studentenkamer te komen luisteren naar zijn creaties. Dit is dan ook geen muziek voor concerttempels of festivalweides, deze songs komen het best tot hun recht in kleinere zalen, clubs of pubs. De sfeer is ingetogen en er is een duidelijk melancholische ondertoon. Toch werden er voldoende luchtige, speelse elementen verwerkt in de arrangementen die maken dat de plaat – die goed een halfuur duurt – niet te zwaar op de hand ligt.
Het album is opgevat als een soort van muzikale roman. Where The Doves Bark laat zich bijgevolg het best beluisteren en beoordelen als een geheel. De elf tracks vormen een eenheid. Er een (of meer) favoriete nummers uitlichten zou hetzelfde zijn als iemands arm of been amputeren, en op basis van dat lichaamsdeel een oordeel vellen over de totale persoonlijkheid.
Als cadeautip voor onder de kerstboom komt deze bespreking allicht net iets te laat. Maar als het waar is dat ons weer een lange, barre winter te wachten staat, en u bent nog op zoek naar aangenaam gezelschap om de komende koude avonden mee door te brengen, dan kunnen we u dit kleinood zeker warm aanbevelen.
