Als de koning van de garagerock Billy Childish ooit de geest laat, worden The Masonics ongetwijfeld zijn rechtvaardige troonopvolgers. Want of het nu de strakke gitaarlijnen, de oersimpele teksten of het blind naïeve enthousiasme betreft: in werkelijk alles volgt de groep het voorbeeld van grote broer Childish. Dat wij de combo met In Your Night Of Dreams And Other Foreboding Pleasures niet alleen in staat achten om Childish te plezieren, is hierbij fijn meegenomen.
Is het nog nodig om u The Masonics voor te stellen? De groep voorzag ex-Headcoatee Miss Ludella Black twee jaar geleden immers van de nodige instrumentals om een hele plaat lang haar ding te kunnen doen. Een toffe bijdrage, maar nu niet meteen de ideale gelegenheid om de combo echt mee te leren kennen, omdat het toch een heel apart concept betrof. Dat is met In Your Night Of Dreams And Other Foreboding Pleasures heel anders, want met het plaatje krijgt u eindelijk eens The Masonics en niets dan The Masonics op uw bord!
Wie zich een helder beeld wil vormen van wat The Masonics als groep te bieden heeft, neemt best één van Childish’ meest recente groepen in gedachten en probeert zich in te beelden hoe The Buff Medways of Wild Billy Childish & The Musicians Of The British Empire zonder het hysterische gekrijs van Nurse Julie of het vettige Chatham-accent van Billy Childish klinken. Een stuk minder vettig is het eenduidige antwoord, wat maakt dat The Masonics eigenlijk een uitstekende groep is om de échte toegevoegde waarde van Childish’ muziek mee te leren kennen.
Dat resultaat blijkt uiteindelijk nog heel goed mee te vallen, want wat blijkt? The Masonics maakt net als Childish zelf heel aanstekelijke garagenummers waarbij het popgenre regelmatig erg dicht in de buurt komt. Met de dreigende opener “In Your Night Of Dreams” heeft de groep immers de ideale soundtrack voor een nachtmerrie geschreven en hierbij is een plaatselijk dialect of een krijsende verpleegster volledig overbodig! Het rustigere, maar al even donkere “The Unknown” bewijst dat “In Your Night Of Dreams” geen toevalstreffer is en legt hiermee de rode draad bloot, namelijk dat The Masonics net als Childish graag overdrijft.
Dat verklaart eveneens waarom het mistroostige “Hurt By Someone” een voltreffer is: met het nummer beklaagt zanger Mick Hampshire zichzelf en zijn liefdesverdriet tot in het belachelijke, maar net hierdoor blijft het nummer hangen en eindigt het als één van de meest memorabele liedjes van het plaatje. Dat Hampshire lachen een belangrijke zaak vindt, mag eveneens blijken uit “I Cheated I Confess”, waarin hij het met een portie droge humor goed praat om naast de pot te plassen.
Toch is het niet zo dat humor alles overwoekert. Dat bewijst “Gun-Diddy-I-Die” bijvoorbeeld, een surfnummer waarin de vocals een ondergeschikte rol toebedeeld krijgen, hoewel het nummer toch pure surf is, weliswaar met een Brits tintje. Een ander voorbeeld is het klagerige “Please, Please, Please” dat ondanks de heldere garagerockstijl het thema der liefde niet mijdt. En voor wie dat nog niet overtuigend genoeg vindt, is er nog altijd “Till The Silence Came”, een nummer waarin The Masonics Ennio Morricone-achtige soundscapes benut met de bedoeling meer drama te creëren.
Dat The Masonics meer dan een afkooksel van Childish’ groepen is, is bij afloop dus wel duidelijk. Toch had de groep wat ons betreft nog net iets verder mogen gaan. Childish’ bekendste leerling — The White Stripes — is vandaag immers niet meer, en van een combo dat erin slaagt om een oude rock lady als Miss Ludella Black een gezicht te geven, hadden wij toch nog wel net iets meer verwacht. Een reden te meer echter om de groep in de gaten te blijven houden!
