Niemand had verwacht dat de ietwat stuntelige privé-detective Jerome K. Jerome Bloks een lang leven beschoren was. Maar kijk, na 22 albums en de prijs voor beste stripserie op het laatste festival van Angoulême, blijkt hij er nog steeds te staan. En het verhaal is duidelijk nog niet uitverteld.
Het begon in 1982 toen Dodier in samenwerking met Makyo na de fantastische reeks Gully, in een realistischer toonzetting, Jerome K. Jerome Bloks op de mensheid losliet. Serge Le Tendre voegde zich bij hen om de eerste twee avonturen van deze anti-held te vertellen. Het derde album was nog met een scenario van Makyo, maar sinds album 4, De schaduw van het verleden, doet Dodier al het werk alleen. En dat inmiddels 19 albums lang.
Het gevolg van dit solowerk is dat het hoofdpersonage steeds meer op zijn geestelijke vader
begint te lijken. Zo maken ze elke dag hun wandeling op hetzelfde strand in Malo-les-Bains en is Dodier eveneens een groot bewonderaar van Humphrey Bogart en Robert Mitchum. Dit maakt Jerome dus privé-detective van beroep die, weggedoken in een oude regenjas, het hoofd bedekt met de onontbeerlijke vilthoed, zo goed en zo kwaad als het gaat redelijk verwarrende mysteries probeert op te lossen. Deze liefhebber van koffie met melk en boterhammen met boter rijdt rond op een solex en lijdt aan een zeldzame verstrooidheid: hij doet dus maar heel in de verte aan zijn illustere voorgangers denken. Hij ziet er uit als een stuntelige puber die een ‘film noir’-detective wil spelen, maar heeft toch een geweldig deductief vermogen en oog voor detail.
Een echte catchy naam heeft hij ook al niet. Het is een samenraapsel van Jerome K. Jerome, een Engelse humoristische auteur, en van de schilder Hieronymus Bosch (in het Frans heet hij trouwens Bloch). Z’n sidekicks zijn madame Zelda, de oudere onderbuurvrouw met paranormale gaven, en z’n knap vriendinnetje Babette, die airhostes is. Ze wacht intussen al 22 albums op de vraag van Jerome om met haar te trouwen.
Maar nu het verhaal van Mathias.Het verhaal begint met een spectaculaire helikopterontsnapping uit een gevangenis (gebaseerd op ware feiten!). Het blijkt om een gangster te gaan die door z’n zoon geholpen wordt. Tijdens een schermutseling die draait rond een gijzelaar, valt er een schot en raakt de gangster ernstig gewond.
Intussen krijgt Jerome van Madame Zelda de vraag of hij eens een kijkje wil gaan nemen bij een vriendin die geen gehoor geeft. Als hij bij haar inbreekt, blijkt de dame op leeftijd van de trap gevallen te zijn. Op datzelfde moment volgt er een indrukwekkende politieactie in het huis waarbij onze detective in de boeien geslagen wordt. De politie is op zoek naar de ontsnapte gangster Mathias en zijn zoon. Zij blijken de zoon en kleinzoon te zijn van het dametje dat van de trap viel.
Het wordt nog gecompliceerder als Jerome wordt ontvoerd door een ex-kompaan van de ontsnapte gangster. Die is er van overtuigd dat Jerome de helpende zoon is die weet waar de buit werd verstopt van enkele bankovervallen. En die zoon zou intussen ook zijn vader hebben vermoord.
Genoeg ingrediënten voor Jerome om, tegen de wil van de politie in, deze zaak op te lossen. Geen spoor laat hij onbenut, al is hij in de beginfase vaak zo verdwaasd dat hij niet beseft wat er zich om hem heen afspeelt. Dodier besteedt veel aandacht aan de complexiteit van de plot en beperkt zich hierbij niet tot de klassieke 48 pagina’s. Hij laat de plot zich volledig ontwikkelen tot een Bloksiaans einde. We hebben hier dus te maken met een goeie Bloks, die niet in het minst verveelt. Duidelijk een reeks met nog heel wat potentieel.
