BEST OF: Suede

, , , ,

Geef toe: meestal zijn ze uw geld niet waard, die verzamelcd’s van uw favoriete groep die u in de winkel vindt. De platenfirma denkt dat enkel singles in aanmerking komen, een artiest zelf is ook al zelden goedgeplaatst om eigen werk te beoordelen. Tijd dus dat het eens aan professionals wordt overgelaten, en wie beter dan een team kenners van goddeau om maandelijks de vijftien beste tracks van een artiest te selecteren. Deze maand: het beste van Suede, dat eind deze maand opnieuw herenigd in het Cirque Royale staat.

1. So Young

Oorspronkelijk getiteld “Chase The Dragon” (Slang voor “heroĂŻne roken) en geĂŻnspireerd door de overdosis van Andersons toenmalige vriendin Justin Frischman (Elastica) staat de tekst bol van referenties naar drugs. Zonder de riffs, maar met dezelfde verbetenheid van de vroegste Suede-nummers zoals “The Drowners”, “Metal Mickey” en “He’s Dead” waarmee Bernard Butler indruk wilde maken op Bowie-devoot Anderson, klinkt “So Young” weidser en is het de perfecte opener voor een debuut waarop Anderson het seksleven en drugsgebruik van zijn vriendenkring portretteert.

Hoogtepunt: 0’09″. Anderson haalt een eerste keer hoog uit. Zelfs een blinde ziet hem met de draad van z’n microfoon zwiepen en arse-slappen dat het een lieve lust is.

2. We Are The Pigs

Een ontketende Anderson lijkt al zijn frustraties over de spanningen binnen de groep in een niets ontziende zangprestatie te stoppen. Suede wilde na het vertrek van Bernard Butler kost wat kost bewijzen nog altijd even strijdvaardig te zijn. Daarom werd deze oorlogsverklaring vooruit gestuurd als eerste single van Dog Man Star. Maar tegelijkertijd wilde Anderson met “We Are The Pigs” ook ontsnappen aan het monster van de Britpop waar Suede mede verantwoordelijk voor was. Al wil de populaire mythe dat het Butler was die de nieuwe bevreemdende en ambitieuze sound oplegde.

Hoogtepunt: 1’57″. De blazers kondigen Butler’s verschroeiende solo aan.

3. Heroine

“It reeks of Dog Man Star” , zei Richard Oakes ooit over het Victoriaanse spookhuis waarin Brett Anderson de plaat schreef. Geen wonder dan ook dat Lord Byron om de hoek kwam piepen in de openingszinnen van deze dubbelzinnige liefdesode (Anderson is nooit sterk geweest in discreet doen over zijn drugsgebruik). Buttler schreef de perfecte muziek, Anderson antwoordt met een gedreven zangprestatie. Een hoogtepunt in hun oeuvre.

Hoogtepunt: 1’36’’. Een break, waarna de gitaren militair opnieuw binnenmarcheren. Buttler neemt even het voortouw.

4. By The Sea

Een eerste rustpunt in het soms bijna tĂ© poptastische Coming Up, en een geweldige beeld: “So we sold the car and quit the job/shook some hands and wiped the make-up right off/said our goodbye’s to the bank/left Seven Sisters for a room in a seaside shack,”. Het is technicolor drama in breedbeeld, met een vage hoopvolle toets dat het ooit nog goedkomt.

Hoogtepunt: “’12’’. De warme deken die het laatste openbarstende refrein is.

5.The Drowners

Debuutsingle en misschien net daarom op frustrerende wijze net-niet geniaal. Hoofdschuldige is Brett Anderson die iets te hard zijn best doet om in de buurt van een heus cockney accent te komen, maar vooral op de lachspieren/zenuwen werkt (“yer taiking mi awva-ah-ah-aw”). Gelukkig tovert Bernard Butler een loeier van een riff uit zijn gitaar en is Suede’s eersteling al direct een moker van een song.

Hoogtepunt: 0’03″. Welkom, loeier van een riff.

6. The Wild Ones

Een akoestische gitaar, hĂ©Ă©l, hĂ©Ă©l veel galm, en een nummer dat van daaruit richting spiegelbol gaat. Dit is Suede op zijn meest romantisch: “I’ll chase the rainblown fears away/…/we’ll ride from disguised suburban graves/We’ll go from the bungalows where the debts still grow every day”. Buttler repliceert met een grandeur die de emoties recht doet, producer Ed Buller zwiert er nog wat strijkers bij. We zweren u: (mvs) trouwt enkel als het meisje in kwestie toestemt dit als openingsdans te nemen.

Hoogtepunt: 3’25’’. Anderson test de limieten van zijn stem vooraleer strijkers het eeuwig doorzingend “oh if you stay” inzetten.

7. Beautiful Ones

“High on diesel and gasoline/shaking his bits to the hits”: het is duidelijk dat er nog maar Ă©Ă©n ego in de band zit die zijn dada’s dan ook ongehinderd botviert in overdrive. Zonder Butler wordt Suede oversneden glampop; de perfecte soundtrack voor Andersons geromantiseerde marginaliteit, in dit geval verpakt als een onweerstaanbare popsong over jong, ongebonden en een beetje gevaarlijk zijn.

Hoogtepunt: 2’’00″. Strofe – refrein – strofe – refrein. En dan een euforisch slotstuk om het publiek live uit zijn dak te laten gaan: nog even een tandje bijsteken.

8. Europe Is Our Playground

B-kantje van “Trash” en de enige keer dat Suede “weids”, “episch”, “filmisch” en “in mineur” zonder Butler fantastisch deed klinken. Zelden kreeg de groep het geluid van uitgebluste voorstadromantiek beter te pakken. De gitaren feedbacken zacht op de achtergrond, terwijl Anderson met zijn vlam du jour wil weglopen naar hun stad Londen en verdwalen in speeltuin Europa. Een gevoel dat we uiteraard met zwarte bic en in een zwierige krul onderschrijven.

Hoogtepunt: 3’03″. Een onderkoelde, net-niet weggemixte gitaarsolo zet een uitgesponnen coda in.

9.Trash

New boy Richard Oakes had zijn vuurdoop op de Dog Man Star-tournee met verve overleefd en had in een beweging van Suede opnieuw een verenigd front gemaakt, maar moest wel nog bewijzen dat hij meer dan een stand-in voor Bernard Butler was. Met “Trash” leverde hij zijn visitekaartje af en bewees hij dat net zo goed glam-hits kan schrijven. Suede 2.0 was ongecompliceerd glamoureus en Anderson slaagt er in om de onderbuik van de maatschappij van evenveel glitter te voorzien als een feestje van Versace.

Hoogtepunt: 0’00″. Een enkele aanslag op de drums is nodig om duidelijk te maken: Suede is terug.

10. Metal Mickey

Beetje onderschatte tweede single van het titelloze debuut. De intro klinkt alsof de hele groep in chaos van de trap stort, maar eenmaal beneden wordt naadloos een geweldige glamsong ingezet die uitnodigt het eigen achterste een klets te verkopen, microfonen in het rond te zwieren, en in het algemeen: zo nichterig mogelijk te doen. On-weer-staan-baar.

Hoogtepunt: 0’11’’. De band is beneden aan de trap en zonder een beat te missen hebben we plots: Een Song.

11. My Dark Star

Begin 1994 stond de relatie tussen Butler en Anderson onder hoogspanning, maar muzikaal was de verbondenheid nog altijd even sterk en was het zelfvertrouwen nog cocky genoeg om regelrechte classics achteloos weg te smijten als b-kantjes. Een zieke Simon Gilbert wordt vervangen door een eenvoudige drumloop en dus is het Butler die met een eindeloze reeks gitaaroverdubs en soundscapes het nummer naar een hoogtepunt mag brengen.

Hoogtepunt: 2’56’’. Heel even wordt er gas teruggenomen om dan met volle kracht het laatste refrein eruit te smijten: “Oh how my dark star will rise”.

12. Animal Nitrate

Derde single, waarmee Suede van indie-snoepje de next best thing werd. We presenteren u deze versie van op de Brit Awards, waar de groep na een intensieve NME-campagne mocht spelen, om daar het wat ingedommelde Engelse muziekwereldje uit hun pakken te doen schieten met een loeiende performance en hen uit hun ondergoed te shockeren met een allerminst subtiele seksuele lading. “Animal Nitrate” is rauwe, (welja) dierlijke seks in een popsong van drie minuten geperst. De titel een woordspeling op “amil nitrate” (poppers in de volksmond), een tekst over sm die Antony Hegarthy doet blozen en een rits gitaarlicks die je bloed doen koken. Wie van deze song niet een nabije man/vrouw op of tegen een nabij meubel wil nemen, begint allicht te schuimbekken van verontwaardiging of ligt in een coma.

Hoogtepunt: 2’00″. Ook de gitaarsolo bereikt een hoogtepunt en u mag “what does it take to turn you on” meebrullen.

13.Everything Will Flow

Het enige nummer dat we selecteren uit Head Music uit 1999. Geen toeval. Bereikte in die tijd de crackverslaving van Anderson een hoogtepunt, dan was dit artistiek gezien de plaat waarop Suede zich verloor in kille, met elektronica geboende glamrock en de bocht naar af inzette. Het warme “Everything Will Flow”, kabbelend als een beekje waar u uw eerste lief kuste, was daar net als zusje “She’s In Fashion” (let vooral op dezelfde synths in de openingsseconden) een welgekomen afwisseling in. De vijf meest zorgeloze minuten van de dag als u het zo meteen, of straks, even opzet. Een nummer als een onbezoedelde jeugdherinnering of een plots realiseerbare toekomstdroom. U kiest.

Hoogtepunt: 3’01’’. Bloedmooie strijkers doen de vallende herfstbladeren in een walsje naar beneden dwarrelen.

14. Stay Together

Suede slingerde in 1994 met het nodige gevoel voor drama en essentiĂ«le pathos het onvoorwaardelijke “Stay Together” richting kosmos. Het was –- hoe kan het ook anders? — Valentijntjesdag: Rode rozen tegen een nucleaire en giftige achtergrond. En er waren niet meer te houden maar hoorbare spanningen tussen Anderson en Butler, toen al. De single spande de brug tussen het sprankelende debuut en het succulente Dog Man Star. De groep zelf vindt het achteraf bekeken hun slechtste werk. Never mind: speel de lange versie, inclusief trompetgeschal, een smekende Anderson en een ijzige piano-outro. En stay together.

Hoogtepunt: 2’39’’. Anderson hoopzwijmelt met zijn hoogste falset “Or have you come to catch me?”, terwijl Butler zijn gitaar een psychedelisch laddertje gunt.

15. Still Life

Hét orgelpunt van meesterwerk Dog Man Star. 5’25’’ drama en pathos dat groeit vanuit niets dan stilte tot de meesterlijke finale met alle toeters en bellen van dien. Brett Anderson zet er vocaal zijn meest briljante prestatie neer. Een nummer dat de luisteraar na afloop heel even stil achter laat: zoveel ongecomplexeerde dramatiek hebben we sindsdien niet meer gehoord.

Hoogtepunt: 3’36’’. U dacht dat het gedaan was? Het orkest dacht van niet. Een “coda” is niet voor niets een klassieke muziekterm: toeters, pauken, bellen en een daverend orgelpunt aan het orgelpunt.

Suede speelt op 29 november in het Cirque Royale in Brussel.

Volgende maand stellen we de Best Of van TOOL op. Welke nummers mogen daar volgens jou zeker niet ontbreken? Suggesties zijn welkom op info@goddeau.com en op ons forum. Ook voorstellen voor volgende best ofs kan je daar kwijt.

http://www.suede.co.uk/
Nude

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

ÂĄ$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

verwant

Live /s Live 2023 :: Dire Straits in strandzand

Eerst Zeebrugge, nu Antwerpen. Zou Live /s Live bij...

Suede

25 juni 2023Live /s Live

Eindejaarslijstje 2022 van Philippe Nuyts

Globaal gezien wint elk jaar tegenwoordig een lelijkheidsprijs. De...

Eindejaarslijstje 2022 van Matthieu Van Steenkiste

Raar jaar. Toen het begon, zaten we nog binnen,...

Suede :: Autofiction

"De pendel slingert terug": na het wel erg Scott...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in