Lucy Love :: Superbillion

"When I drop a rhyme, I create history/It’s about time, cos this is not a mystery/others wait in line, while I collect my victory". Jaja, de kleine Lucy Love is een echte stoere rapster die alle clichés volgt. Maar toch ook niet helemaal, want op Superbillion bewijst de Deense dat ze ook de wetten van de popmuziek van binnen en van buiten kent.

Mocht Dizzee Rascal zijn bejubelde debuut niet gemaakt hebben in het grimmige Londen, maar in Kopenhagen, dan was hij misschien met iets als Superbillion naar huis gekomen. Dit is immers grime van het zuiverste water: snedige, energieke raps en minimale elektronische begeleiding. En toch is het net dat tikje anders. "I’m In Love With It" speelt ronduit met de wetten van het genre. In alle donkerte begint Love nog wel onheilspellend "the suburbs runs through my veins just like morphine/keeping me drowsy like I’m in a dream", maar uiteindelijk blijkt het gewoon om een lange ode aan de muziek te gaan en zo speelt ze her en der nog wel met de conventies.

Daarbij wordt ze niet weinig geholpen door producer Yo Akim, die track na track met de meest aanstekelijke beats en bliepjes komt aandraven (let op het drumroffeltje dat "No V.I.P." halverwege opnieuw in gang steekt!), en in de geinige single "Daddy Was A DJ" ook muzikale knipoogjes naar vaders new wavefixatie steekt. Onze kop eraf als die beginbeat niet van Salt ’n Peppa is trouwens.

Het is dat onweerstaanbare "No V.I.P." dat alle tegenstand al vroeg wegblaast met stevig vervormde bassen en daarnaast valt vooral de manier waarop Love haar two-fingered salute aan all things Britney brengt: ergens tussen ijzig cool en toch met oogjes die blinken van het speelplezier, wat nog meer tot uiting komt in het speelse "March". Aandoenlijk, maar ook krachtig en vol overtuiging.

Het is moeilijk hoogtepunten aan te duiden op een plaat waar daarna meteen "Ten Steps" volgt. En dan is er het donkere "Wake Up": een eerlijk stuk dagboek, dat — een unicum in rapland — toch niet eindigt in larmoyante zelfobsessie. Knap.

Zij een korte plaat; wij een korte recensie. Tien tracks: dat is genoeg voor Lucy Love om de deur met veel kracht in te trappen en autoritair de macht te eisen. Geen skits, geen instrumentals, geen vulsel. Gewoon: tien ijzer- en ijzersterke tracks die zowel de grootste gang bro’s als de hitparade kan overtuigen. Heeft Lucy Love stalen ballen? Drié volgens ons.

http://www.lucylove.dk
http://www.lucylove.dk

verwant

Enola Play EK Editie :: Dag 2 van de kwartfinales

Sportieve knakkers als wij zijn op de redactie van...

Lucy Love :: Hammerhead

Soms moet je even van het pad af om...

Lucy Love :: 9 Bars

"I'm still me with all my scars / And...

Lucy Love maakt clip voor “Take Me Back”

Dat Lucy Love met Desperate Days Of Dynamyte al...

Lucy Love :: Desperate Days Of Dynamite

"Desperate days of dynamite, dat kan toch zowel iets...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

recent

Heather Nova :: ”Op deze plaat probeer ik mezelf te begrijpen”

Ze vergeleek zichzelf ooit met een verleidelijke sirene, en...

When the Light Breaks (Ljósbrot)

Om een goede voedingsbodem te vinden voor zijn films,...

Mogwai

17 februari 2025Ancienne Belgique, Brussel

De nieuwe plaat The Bad Fire werd nog maar...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in