Een tijdje geleden zagen we JackoBond nog in kleine bezetting het Gentse muziekcafé Kinky Star overtuigen, tijdens een gratis dinsdagavondconcert. Intussen zijn we drie jaar verder, en heeft de unieke levensliedpop van de Antwerpse Riet Muylaert serieus aan terrein én bereik gewonnen.
Het mag geweten zijn: de Nederlandstalige pop uit Vlaanderen is met een opmars bezig. Sinds gevestigde waarden als Gorki, De Mens en Clouseau in de voorbije decennia het pad hebben geëffend, treden steeds meer bands die de moedertaal verkiezen op de voorgrond –- Yevgueni, Tom Pintens en Buurman zijn slechts enkele recente voorbeelden. En nu is het ook aan de vrouwen: Riet Muylaert, alias JackoBond, heeft met Alsof een uitstekende plaat afgeleverd.
Op het debuut van Muylaert en co maken we kennis met een bont allegaartje: in opener “Lalala” is er sprake van een leeuw die op straat naar passanten klauwt, en een eind verderop is het al ijsberen (in “IJsbeer”), schoenveters vretende poezen (in “Verhuis”) en treinen met vier uur vertraging (in “Content”) wat de klok slaat. Maar achter die absurditeiten valt een pakkend verhaal over eenzaamheid en stukgelopen relaties te ontdekken. Met humor, herkenbare alledaagse situaties en een ogenschijnlijke luchtigheid worden zulke zwaarmoedige thema's iets makkelijker verteerbaar gemaakt.
Een leuke afwisseling is dat Muylaert er ook niet voor terugdeinst om eens onsympathiek uit de hoek te komen: in het slepende “Salut En Tot Ziens” zet ze een overtuigende femme fatale neer, die met haar harde eerlijkheid toch wat medeleven weet los te weken. Het laatste zinnetje, “en doe de groeten aan uw lief”, komt dan ook aan als een gemene — maar ongemeen grappige — nasteek.
Dat tekstuele talent — hier is duidelijk een Herman Teirlinck-alumna aan het woord — weet slinks de valkuilen van theatraliteit en ongeloofwaardigheid te ontwijken, en wordt bovendien geruggensteund door een uitgekiend instrumentarium: afwisselend spaarzaam en uitbundig zorgen strijkers, contrabas, toetsen en gitaren voor de juiste, aangename sfeer. Op dat vlak zijn het frivole “Mijn Best”, het night club jazz-achtige “Verlangen” en voornoemde persoonlijke favoriet “Salut en Tot Ziens” echte uitschieters. Ook de arrangementen en het loepzuivere productiewerk van jazzpianist Michel Bisceglia — die eerder met grootheden als Johan Verminnen, Jo Lemaire en Kris De Bruyne heeft samengewerkt — verdienen zeker een dikke pluim.
En dan hadden we het nog niet over het belangrijkste instrument op deze plaat: de stem. Collega en genrekenner pur sang Stef Bos noemde Muylaert's timbre al “de meest authentieke en mooiste zangstem van de Lage Landen”: een boude stelling, maar wel eentje die niet ver van de waarheid ligt. In songs als “Maak Het U Gemakkelijk” en het titelnummer moet de chanteuse het vooral hebben van haar zwoele, natuurlijke zangstem, maar in het onwaarschijnlijk catchy “Groot Feest” (single-materiaal!) en “Denk Aan Mij” toont ze dat ze heel wat verschillende toonaarden moeiteloos onder de knie heeft.
Waarschijnlijk kent u JackoBond voornamelijk van het VRT-programma “Zo Is Er Maar Eén”, waar ze met haar impressies van kleinkunstklassiekers (op het moment van schrijven) tot in de halve finales is doorgestoten, maar met Alsof bewijst Riet Muylaert dat ze even sterk werk levert met haar eigen, diep persoonlijke songs. JackoBond: een naam om te onthouden, en uw stem méér dan waard.
