Joost Zweegers weet als geen ander triomf en teneur aan elkaar te
rijgen. Na zijn doorbraak met Novastar kende hij na het Belgische
succes de desillusie van een mislukt buitenlands avontuur. Another Lonely Soul
bracht eerherstel, maar een foute sprong tijdens de eraan
gekoppelde tournee hielp zijn voet naar de vaantjes. In een
uitgeblust hoofd schuilt meestal geen creatief brein; Zweegers
klinkt na een jarenlange stilte echter beter in vorm dan ooit
tevoren.
Eerste indicatie daarvan was ‘Mars Needs Woman’, een prachtige
single die tegelijkertijd zo eenvoudig maar ook zo oprecht en zo
meeslepend klinkt. De truc is dezelfde als destijds bij ‘Wrong’:
iedereen zou deze song kunnen schrijven, maar enkel Zweegers zou
hem zo mooi kunnen uitvoeren. De geleidelijk aan overheersende
bijdrage van het strijkerscollectief is een mooi ornament om de
alledaagsheid tegen te gaan en garandeert een pracht van een
finale, maar overlaadt de song niet. Ook ‘Making Waves’ – Novastar
goes classic, zeg maar – gaat hier sterk mee om en gebruikt de
violen enkel om de golven uit de titel zonder enig schmaltz-effect
in 3D weer te geven. Zweegers voelt op deze plaat duidelijk beter
aan wanneer soberheid gewenst is. De prachtige ballade ‘Sundance’
is, op enkele likjes elektrische gitaar na, niets meer dan Joost en
een piano. Op ‘Another Lonely Soul’ had dit zeker een grootse
orchestrale make-over gekregen, maar deze naaktere klank werkt
zoveel effectiever zonder de ingrepen van Piet Goddaer.
‘Almost Bangor’ is niet de eenvoudige, bijna akoestische plaat die
aangekondigd werd. Wel is het na ‘Another Lonely Soul’ een plaat
waarop Novastar weer op en top Novastar is en de producenten weer
volledig naar zijn geluid toe werken. Een nummer als ‘Tunnelvision’
heeft nog steeds het orkestrale element, dat aan de poprock een
introspectiever klank verleent, maar zou duidelijk ook als
akoestische gitaarsong, vrij van alle tierlantijntjes, nog overeind
blijven. ‘Miles’ bevestigt deze stelling: een nummer dat
langzaamaan aangedikt wordt, maar zonder de extra manschappen nog
steeds even solide had geklonken. De grondlaag blijft hoorbaar, de
versiering bepaalt niet langer de magie van een song. Kortom: de
overdreven pathos die de tweede helft van de voorganger tot een
bochtig parcours maakte, werd geweerd. Maar in tegenstelling tot
sommige nummers van het debuut, vervalt Zweegers ook niet in al te
gemakzuchtige gitaarpop. Eenvoud moet niet langer tot
vrijblijvendheid leiden: ‘Wings On Me’ had tijdens de sessies voor
de eerste plaat zeker een vullertje opgeleverd, maar staat nu veel
steviger op zijn poten en lonkt zelfs even naar Eels.
Zweegers voelt zich duidelijk beter op zijn gemak nu hij weer
alleen de beslissingen kan nemen en durft daarin verder te gaan dan
ooit tevoren. Het speelplezier druipt van ‘Weller Weakness’ af: een
leuk spel met tempo en afwisseling waarin veel te ontdekken is,
maar dat toch niet te druk klinkt. Ondanks schijnbaar
tegenstrijdige keuzes – in de eindjam hoor je knipogen naar Lenny
Kravitz en zelfs een vleugje Mars Volta – blijft alles harmonieus
klinken en het sterkst geconstrueerde nummer van het album moet zo
evenmin aan naturel inboeten.
Novastar combineert op deze derdeling de beste elementen van de
vorige platen. ‘Because’ begint bijvoorbeeld als een reliek van het
grootser opgezette ‘Another Lonely Soul’ (denk vooral ‘When The
Lights Go Down On The Broken Hearted’), maar leunt voor het refrein
sterker aan bij het meezingbaarder geluid van de eerste plaat.
Terwijl de voorgangers in de tweede helft soms last hadden om te
blijven boeien, spreekt op ‘Almost Bangor’ elk nummer vanaf de
eerste luisterbeurt aan, met als enige uitzondering ‘All Day Long’.
Deze afsluiter is het kortste nummer van de plaat, maar voelt toch
aan als een maandagochtendimprovisatie die een kwartier lang
aansleept. Op deze ene misser na is Joost Zweegers echter geslaagd
waar te maken wat wij altijd al geloofden: dat kleine meesterwerkje
dat al acht jaar lang in zijn vingerkootjes zat eindelijk in
albumvorm uit te schrijven.
Novastar staat woensdag 29 en donderdag 30 oktober in de AB. Enkel
voor het eerste concert zijn nog enkele tickets
beschikbaar.
