TV On The Radio :: Dear Science

En toen veranderde de glimmende discobol in een zwaard van
Damocles… Op A
Weekend In The City
bezong Bloc Party eerder al de schaduwkant
van het hedonisme en op de derde plaat van TV On The Radio worden
sensuele euforie en inktzwarte tristesse ook vleselijk één als
vormden Dr. Jekyll en Mr. Hyde het beest met de twee ruggen. Op
muzikaal vlak klonk het bonte allegaartje immers nooit
toegankelijker, maar op tekstueel gebied is hun dansvloer meer dan
ooit een mijnenveld. Maar laat dat u vooral niet tegenhouden om
flink de ledematen los te schudden op deze ebbenhouten soul- en
funkplaat waarin het heart of darkness verborgen zit onder
bruisende pop en een opzwepende geut Prince. Ook op ‘Dear
Science’ zijn TV On The Radio namelijk allerminst ordinaire thieves
in the temple, maar eclectische visionairen die de vinger aan de
pols houden van innovatieve stijlsymbioses en verrassende
koerswijzigingen. Existentiële confessions on the dancefloor waren
nooit zo meeslepend!

‘Enkel soul, funk en pop?’, zullen de doorwinterde TV On The
Radio-adepten zich afvragen. Gelijk hebben ze, want ook op ‘Dear
Science’ worden elektronica, gospel, jazz en noise aan hun
roesopwekkende genrecocktail toegevoegd. Tot zover niets nieuws
onder de zon, ware het niet dat de band echter nog nooit zo vrank
en vrij klonk. Geluidsgoochelaar Dave Sitek gooide alles
rechtstreeks op band, waardoor TV On The Radio zich veel minder
hult in een waas van mysterie en experiment. De krassen van
distortion zijn van hun sound gevijld, de geluidsmist is
grotendeels verdwenen en hun diamantjes van songs sprankelen
bijgevolg oorverblindender dan ooit tevoren.

Opener ‘Halfway Home’ is meteen het auditieve bewijs van de paradox
van een geverticuteerde sound waarin toch bijna alle elementen van
vroeger gebald zitten. De vocale tandem Tunde Adebimpe/Kyp Malone
klinkt soulvoller dan ooit en synths nemen de melodieën op
sleeptouw tot de noise uiteindelijk toch een coup pleegt op het
iets gepolijstere geluid. Fans van Return To Cookie
Mountain
zullen zich nog enigszins op vertrouwd terrein voelen,
maar vanaf ‘Crying’ verzinnebeelden TV On The Radio pas helemaal
het gloeiende hart van de Amerikaanse soul, funk en vroege R&B.
De noise-parasieten zijn van de songs geschud, staccato-gitaartjes
bijten in de kuiten en Adebimpe smeert z’n smeuïge vocals gretig
over de song.

Ondanks dit stevige glucoseshot wordt de sound van TV On The Radio
toch nergens mierzoet. Zo is ‘Dancing Choose’ in essentie funky
hiphop met sexy saxofonen, maar de brommende synth op de
achtergrond lost z’n greep nergens. De vocale samples maken van
‘Stork & Owl’ dan weer een pure R&B-song, maar onder de
strijkers woeden achterhoedegevechten tussen Aphex Twin-beats.
Bovendien degraderen de existentialistisch getinte onderwerpen de
gemiddelde r ‘n’b-huppelkutjes tot armoedige provinciaaltjes. Zelfs
wanneer de band zich aan een ballad waagt met ‘Family Tree’, is de
uitkomst niet zorgeloos. “And in the shadow of your family
tree/there’s a hundred hearts or 3/pumping blood to the roots of
evil”
, kreunt Adebimpe zacht. Dickensiaanse bespiegelingen in
een donsdeken van pianoklanken, strijkers en tedere elektronica, we
zien het weinigen hen nadoen.

Ook op de tweede plaathelft blijft het verrassingen regenen: ‘Red
Dress’ is zweterige, hitsige funk waarop wijlen James Brown graag
een pirouette zou hebben gedraaid, ‘Love Dog’ vormt een schijnbaar
rimpelloze oase tussen het opzwepende geweld. Een oase die omzoomd
is door strijkers en koperblazers en ‘DLZ’ is een militant, maar
toch dansbaar gespuw van gal in de richting van elke
regeringsleider die van hout meer pijlen weet te maken na jaren van
wanbeleid. Een plaat lang klinkt TV On The Radio opzwepend, maar
doordacht en toegankelijk zonder aan intelligentie in te boeten.
Dat wordt een laatste keer bewezen met de coda ‘Lover’s Day’, een
creatief eitje dat in het nest van ‘Desperate Youth, Blood Thirsty
Babes’ had kunnen uitgebroed zijn en ons uitwuift met verheffende,
hypnotiserende percussie en vocale mantra’s.

De kiemen van soul, funk, R&B en doowop die op de vorige platen
al aanwezig waren, zijn op ‘Dear Science’ helemaal opengebloeid. De
plaat is een chocoladefondue die voor heel wat fingerlickin’ fun
zorgt, maar tegelijkertijd een bitter hart van droeve cacao in zich
draagt. Dit contrast zorgt voor één van de meest meeslepende
luisterervaringen van het jaar. TV On The Radio bewijst niet voor
één gat te vangen te zijn en meer dan ooit ligt de toekomst open
voor deze multiculturele kameleons.

9
Release:
2008
4AD

verwant

Nevermen :: Nevermen

Als TV On The Radio’s Tunde Adebimpe, rapper, producer...

TV On The Radio :: Seeds

Wie herinnert zich “Wolf Like Me” uit 2006 niet...

En daar is TV On The Radio ook weer

Is dat september dat we ruiken? Moet wel, want...

TV on the Radio :: Nine Types of Light

Interscope records, 2011 Universal Toen we de eerste keer 'Dear Science'...

WERCHTER 2011: TV On The Radio :: donderdag 30 juni, Marquee

Als er één moment TV On The Radio's geweldige...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in