A&M / Universal, 2008
Drie jaar geleden bracht Sheryl Crow met ‘Wildflower’ haar eerste
officiële flop op de markt, die nog maar het begin van een periode
van tegenslagen zou worden. Haar relatie met Lance Armstrong zag ze
sneuvelen en meteen daarna moest ze de strijd aangaan tegen
borstkanker. Gelukkigkwam na regen zonneschijn: via adoptie
verzekerde Crow alvast haar gezinsgeluk en de strijdlust die ze
nodig had om haar persoonlijke kruistochten tot een goed einde te
brengen, schakelde ze na afloop in om tegen de opwarming van de
aarde van leer te trekken. Om het duistere hoofdstuk in haar
levensloop definitief af te sluiten, schreef ze haar demonen finaal
van zich af op ‘Detours’.
Voor dit zesde album zocht Sheryl opnieuw het gezelschap van
producer Bill Bottrell op, die haar destijds met ‘Tuesday Night
Music Club’ tot een superster maakte. Na het overgeproduceerde
‘Wildflower’ horen we Crow hier terugkeren naar de essentie. De
opener ‘God Bless This Mess’, een ongefilterde akoestische
gitaarsong, zou gemakkelijk een demo uit de prille beginjaren
kunnen zijn. De goedgehumeurde countrypop ‘Love Is All There Is’
brengt de zorgeloosheid van ‘Soak Up The Sun’ terug en het
fantastische ‘Shine Over Babylon’ doet meteen terugdenken aan ‘Run
Baby Run’, maar maakt dit typische geluid nu tot een protestsong
(“Hollow stones of mindless filler can lead to madman oil
drillers, won’t be long before we all are killers”).
Naar goede gewoonte worden deze kordate gitaaraanslagen doorbroken
door enkele rustpauzes, die met zeer persoonlijke teksten over een
enorme emotionele lading beschikken. De strijd tegen kanker wordt
verwoord op ‘Make It Go Away (Radiation Song)’, dat het donkerder
geluid van het titelloze tweede album opnieuw oprakelt; de
meeslepende countryballade ‘Diamond Ring’ vat de breuk met Lance
Armstong samen. In deze categorie is de uitblinker de prachtige
afsluiter ‘Lullaby For Wyatt’, een vederzachte ode aan haar
adoptiezoontje.
De kenners zullen op ‘Detours’ vele pijlen naar vroeger werk kunnen
trekken, maar toch vlecht Crow tussen de traditionele ingrediënten
nog genoeg variatie. Dankzij het gastoptreden van de Iraanse
folkzanger Ahmed Al Hirmi experimenteert ‘Peace Be Upon Us’ met een
oosterse invloed. Adult contemporary en r ’n b vinden elkaar op het
lichtjes foute maar o zo sympathieke ‘Now That You’re Gone’. ‘Out
Of Our Heads’ mag op het eerste gehoor dan als een schoolsamenzang
uit de lessen godsdienst klinken (“Children of Abraham, lay
down your fears, swallow your tears and look to your heart”),
in een goedgeluimde bui maakt het je genadeloos tot zijn prooi.
Een eerste kennismaking met ‘Detours’ wordt geplaagd door enkele
oneffenheden bij de start. Het irritante ‘Love Is Free’ wil de
aanstekelijkheid van ‘A Change Would Do You Good’ genereren, maar
blijft steken in een sfeerverslag van een Texaanse pensenkermis en
ook in de refreinen van ‘Gasoline’, dat aanvankelijk nochtans de
nieuwe ‘Everyday Is A Winding Road’ lijkt te worden, sluipt
dergelijke banaliteit binnen. Toch mogen enkele minpuntjes –
verderop is het ook bij het self-help-aftelrijmpje ‘Motivation’
doorbijten geblazen – je niet ontmoedigen om deze plaat te
ontdekken. ‘Detours’ is meer dan een nostalgische terugkeer naar de
beginjaren: het is een essentiële plaat binnen Crows oeuvre die
zich op kwalitatief vlak gerust kan meten met haar eerste drie
albums en door in de lyrics geen blad voor de mond te nemen alleen
maar aan karakter wint. Dit album kan voor Sheryl niet enkel een
donkere periode afsluiten, maar wat ons betreft ook haar carrière
terug op het rechte pad trekken.
