ABClub, Brussel, 3 mei 2007
Elektronisch gekakel, pratende mountainbikes,
spinnende poezen, en de ruisende zee: ‘All the world’s a
stage’, wist Shakespeare al, maar op 3 mei lag het epicentrum
van de theatrale oprechtheid in Brussel. Hanne Hukkelberg bracht in
de ABClub mini-toneeltjes met een setting van ongewone instrumenten
die door Lars Von Trier geconstrueerd kon zijn. Het concert van
deze Noorse nachtegaal werd echter geen Dogville-lijdensweg, maar
een glorietocht langs jazz, magische pop en een vocaal universum
dat zijn gelijke niet kent. Hukkelberg kwam haar nieuwe plaat, het
prachtige Rykestrasse 68,
voorstellen en het publiek kreeg een salad bowl van
betovering, meeslependheid en subtiliteit over zich heen die
nergens getelefoneerd klonk en uitblonk in de paradox van
uitgekiende spontaniteit.
Alvorens Hukkelberg ons naar Berlijn transporteerde met haar
intieme huisvlijt, mocht het Kortrijkse Ansatz Der
Maschine het publiek het hoofd op hol brengen met
desoriënterende lappen elektronica vol opwinding en volwassenheid.
De band rond geluidstechnicus Mathijs Bertel bewees meteen dat ze
live het ‘indietronica’-predikaat kunnen overstijgen. Na een intro
à la Fatboy Slim met versnelde en vertraagde stemsamples werd een
zwerm van beats, bleeps en synths de zaal in gejaagd waarin twee
saxofonen als een muggenspray voor de nodige bescherming zorgden.
De sound van Ansatz Der Maschine klonk veel warmer dan op plaat en
de beat-brandjes werden op de juiste momenten gedoofd door jazzy
intermezzo’s en de melodieuze houvast van de synths van Jan Dhaene.
‘Over-Exposed Frozen Stars’ en ‘The Postman Is A Girl’ zorgden voor
ademruimte, maar op hun meest bezeten momenten pakte de band uit
met naar breakcore neigende virussen van digitale effecten. Dat
bewezen ze al met ‘Simca’s Feelings’, de afsluiter van hun
uitstekende debuut The Postman Is A
Girl, en ook in de ABClub veranderde Bertel soms van brave
indietronica-schoonzoon tot breakcore-punker. Ansatz Der Maschine
bevestigde alleen maar wat we al wisten: dit is een band om in de
gaten te houden!
Dat de klasse van Hanne Hukkelberg zich nog geen
weg heeft weten te banen naar een groter publiek is verrassend te
noemen. De Noorse verenigt immers de sensualiteit van Broadcast met het
feëerieke van Joanna Newsom en de
ervaring van frêle jazzdiva aan wie je niks meer moet wijsmaken. De
huiselijke sfeer van haar dromerige songs klinkt lieflijk, maar de
bizarre kruisjes laten zich luisterbeurt per luisterbeurt
ontdekken. Opener ‘Berlin’ klonk even verstikkend als op plaat, tot
Hukkelberg onze hand vastnam met een eenvoudig ‘Ooh dei
doodelei’ en zo de nachtmerrie liet wegebben. Nog effectiever
was het glorieuze refrein van ‘A Cheater’s Armory’ en het eerste
echte hoogtepunt dat ‘The Pirate’ heette. Aan de piano stuurde
Hukkelberg een boatman’s call naar de dood de zaal in en
wie niet tot in het diepste van zijn ziel werd geraakt, had zijn
hart thuis gelaten of een paar pinten te veel gezopen.
Tijdens de tweede helft van het concert traden de tuba, dwarsfluit
en vooral de accordeon meer op de voorgrond met een wisselend
resultaat. Tijdens ‘The North Wind’ werd Hukkelberg soms
weggeblazen en moest ze haar stem forceren om haar muzikanten niet
kwijt te geraken. ‘Cast Anchor’ was dan weer verstillend mooi en
‘Little Girl’ kreeg een mountain-intermezzo van ratelende spaken
met zich mee om dan op te bouwen naar een verrassende, uptempo
coda. Hukkelbergs stem klonk als een ijle wind die door de vallei
blies en alsof dat niet genoeg was, kregen we er nog de
pixies-cover ‘Break My Body’ en ‘Boble’, een song in het Noors,
bovenop.
Na een bisronde met een schitterende versie van The Kinks’ ‘All Day
& All Of The Night’ werd het concert als een kaars uitgedoofd
met een laatste stuiptrekking van vuur in de vorm van een prachtig
fluitdeuntje. Na de grilligheid met een melodieuze onderlaag van
Ansatz Der Maschine schotelde Hanne Hukkelberg ons het omgekeerde
voor zonder in formulematige procédés te belanden. Daarvoor klinken
haar songs te puur en bezield en is de sfeer van haar engelenpop te
bedwelmend. Hanne Hukkelberg is een blijver!
