Surfaris is de surfgroep die met Wipe Out in de jaren zestig één van de grootste klassiekers uit de geschiedenis van de instrumentale surf scoorde. Een jaar nadat het West-Vlaamse surfcombo Rencontrez L’Amour met veel overtuiging Goddeaus Demoproject won, komt Surfaris’ nieuwe live plaat Street Party hier binnen. Een kleinigheid voor de ervaren muziekliefhebber. Niettemin een openbaring voor hen die iets van surf dachten te kennen.
Het is een feit dat Surfaris vandaag de dag nog weinig aan de popmuziek heeft toe te voegen. Het is echter ook een groep die in de jaren zestig mede aan de basis van de instrumentale surf lag, waardoor Surfaris uw aandacht toch wel zeker verdient. Surfaris is zo’n typische groep die u waarschijnlijk niet eens bij naam kent, maar die u wel al zeker een keer in een film of in een reclamespot hebt gehoord.
Vandaag telt Surfaris haast geen leden van de originele bezetting meer, maar dat verandert weinig aan de rijke erfenis van de groep. De leider Jim Pash overleed eerder dit jaar aan een hartaanval, waardoor vandaag alleen nog Jim Fuller als stichtend lid overblijft. Niettemin is ook de huidige bezetting van Surfaris van schoon volk voorzien.
Daarvan heeft bassist Jay Truax onder andere een geschiedenis bij de The Nomads, een van die andere grote surfbands uit de gouden tijd van Surfaris, terwijl de tweede gitarist Paul Johnson ooit nog een van de belangrijke figuren in de Belairs was en zelfs nog enkele hits voor de groep schreef. Drummer David Raven speelde met Keith Richards, Norah Jones, Amy Grant, Ricky Martin en Jewel terwijl de derde gitarist Ron Eglit niet minder dan twintig jaar lang bas voor de surflegende Dick Dale speelde.
Dat je met zo een formatie altijd op veilig speelt, spreekt natuurlijk boekdelen. Maar laat dat nu net een van de mindere punten aan Street Party zijn. De plaat klinkt muzikaal tip top in orde, maar mist de bezieling van een jonge groep. De groep speelt met zo een gemak dat er eigenlijk totaal geen spanning meer in de lucht hangt.
Het gaat hier nochtans om een groep met een rijk verleden die veel te vertellen heeft. Zo heeft u "Peter Gunn" zeker al eens ooit in een gangsterfilm gehoord terwijl "Louis Louis" een vette knipoog naar de gouden tijd van de sixties garage is, toen het nog voor iedere groep een verplichte opgave was om Sam The Sham & The Pharaohs’ "Louie Louie" minstens ooit een keer te coveren.
"Mr. Moto" is een van de hits die Paul Johnson met de Belairs scoorde, maar is zeker zo kenmerkend voor de geschiedenis van de surfmuziek. Het deuntje van "Surf Rider" zou u dan weer uit een film van Quentin Tarantino moeten kennen.
Uiteindelijk betekent het dat Street Party allesbehalve een slechte kennismaking met Surfaris is, al bevatten de oorspronkelijke platen natuurlijk nog wel altijd net dat ietsje meer magie. Ondanks verdienstelijke pogingen als Street Party is het nu eenmaal niet mogelijk alles van generatie op generatie over te dragen.
