Wie luide muziek kan maken met een stem waarmee de halve wereld al vertrouwd is, heeft een voorsprong die met niets te vergelijken valt. Het maakte The Ponys tot een van de meest toegankelijke bands van de Noord-Amerikaanse garagescene, maar het blaast ook Federation X veel wind in de zeilen. Deze keer echter geen reïncarnatie van Robert Smith, maar wel een vunzig stemmetje à la Ozzy Ozbourne en Billy Corgan dat tegen een behang van loeiharde gitaren mag schitteren.
Valt Federation X simpelweg onder het genre van de garage te klasseren? Natuurlijk niet. Federation X is een groep die veel verder durft te gaan. De band dweept met invloeden uit de metal, valt ook wel half onder seventies hard rock te klasseren, maar speelt ook riffs die het genre van de stonerrock tarten. Met als resultaat dat er uiteindelijk nog maar één bruikbare term voor de groep over blijft: indierock, een term waarop nog nooit een label viel te plakken.
De volwassen sound die voortspruit uit de eigenzinnige combinatie van de twee viersnarige gitaren verraadt dat Federation X niet aan haar proefstuk toe is. De groep paste dit trucje vóór Rally Day al op twee platen toe, en werd een tijdje geleden ook door Steve Albini opgemerkt, die de groep voor de opnames van voorganger X Patriot onder zijn hoede nam.
Rally Day trapt alvast eigenzinnig af met "Greeting", een openingstrack van vier seconden, waarin Federation X de luisteraar met een benevelde "Haaaiii!" begroet. Het is de aanzet voor een plaat die opent met de protestsong "Nightmare Nation" die vloeiend overgaat in titeltrack "Rally Day". Een song waarvan de tekst nét iets minder direct is, maar waarin de groep haar wansmakelijke lyrics over een groeiende hersentumor toch nog met evenveel overtuiging weet uit te kotsen.
"Better replace the noise in your ears! Destruction’s near!" schreeuwen Ben, Beau en Bill het uit, terwijl de vettige bas het geluid van een roterende helikopter uit een Vietnamfilm lijkt te imiteren. Daarbij dwalen de gedachten af naar oude Tour Of Duty LP’s, maar dat zal wel aan ons liggen zeker?
Niettemin is het een mooie prestatie om ons met moderne muziek aan lang vervlogen tijden te herinneren. Toch mag Federation X gerust een vooruitstrevende groep worden genoemd, en wel een die het niet nodig vindt dat van de daken te schreeuwen, bijvoorbeeld door haar muziek met overbodige prularia als moderne beeps of hiphopsamples te bevuilen. Federation X staat voor pure maar eigenzinnige punk vanuit de onderbuik en weet vanuit die positie meer dan voldoende te overtuigen.
We lazen over de meest onmogelijke artiesten en bands waarmee Federation X gerefereerd werd en hebben er eens goed om gelachen. Van Bob Dylan tot The Melvins, en van Bruce Springsteen tot Lightning Bolt. Geen van hen hield steek. Bestaat er een nóg beter bewijs voor het feit dat we hier met een zeer degelijke groep te maken hebben? Dachten wij ook niet!
